हे नानक, मनसा मार्गेण मनः तृप्तं भवति, ततः, किमपि न आगच्छति न गच्छति। ||२||
पौरी : १.
शरीरं अनन्तेश्वरस्य दुर्गम्; दैवमात्रेण लभ्यते ।
शरीरस्य अन्तः भगवान् एव निवसति; स एव भोगभोक्ता।
सः एव विरक्तः अप्रभावितः च तिष्ठति; असक्तः सन् सः अद्यापि आसक्तः एव अस्ति।
यद् यद् इष्टं करोति तद्भवति च ।
गुरमुखः भगवतः नाम ध्यायति, भगवतः वियोगः समाप्तः भवति। ||१३||
सलोक, तृतीय मेहल : १.
वाहो ! वाहो ! भगवान् एव अस्मान् तस्य स्तुतिं करोति, गुरुस्य शबदस्य सच्चिदानन्दस्य माध्यमेन।
वाहो ! वाहो ! तस्य स्तुतिः स्तुतिः च अस्ति; कथं दुर्लभाः गुरमुखाः ये एतत् अवगच्छन्ति।
वाहो ! वाहो ! इति तस्य बनिस्य सत्यं वचनं, येन वयं अस्माकं सत्यं प्रभुं मिलामः।
हे नानक, वाहो! वाहो ! ईश्वरः प्राप्यते; तस्य प्रसादेन सः लभ्यते। ||१||
तृतीय मेहलः १.
वाहो जपते हुए ! वाहो ! जिह्वा शब्दवचनेन अलङ्कृता अस्ति।
सिद्धशब्दस्य माध्यमेन ईश्वरं मिलितुं आगच्छति।
कथं महाभागाः ते, ये मुखेन वाहो जपन्ति! वाहो !
वाहो जपन्ति ये व्यक्तिः कथं सुन्दराः सन्ति ! वाहो ! ; जनाः तान् पूजयितुं आगच्छन्ति।
वाहो ! वाहो ! तस्य प्रसादेन लभ्यते; गौरवं लभते नानक सच्चिद्द्वारे । ||२||
पौरी : १.
शरीरदुर्गस्य अन्तः, मिथ्या-वञ्चना-अभिमानयोः कठिनाः कठोराः च द्वाराणि सन्ति।
संशयमोहिताः अन्धाः अज्ञानिनः स्वेच्छा मनुष्यमुखाः न पश्यन्ति।
ते केनचित् प्रयत्नेन न लभ्यन्ते; धर्मवस्त्रं धारयन्तः धारकाः प्रयत्नतः क्लान्ताः अभवन् ।
द्वाराणि गुरुशब्दवचनेन एव उद्घाट्यन्ते, ततः, भगवतः नाम जप्यते।
प्रियः प्रभुः अम्ब्रोसियल अमृतस्य वृक्षः अस्ति; ये अस्मिन् अमृते पिबन्ति ते तृप्ताः भवन्ति। ||१४||
सलोक, तृतीय मेहल : १.
वाहो जपते हुए ! वाहो ! जीवनस्य रात्रौ शान्तिपूर्वकं गच्छति।
वाहो जपते हुए ! वाहो ! अहं नित्यानन्दे अस्मि मातः !
वाहो जपते हुए ! वाहो!, अहं भगवतः प्रेम्णा पतितः अस्मि।
वाहो ! वाहो ! सत्कर्मकर्मणा जपामि, अन्येषां च जपं प्रेरयामि।
वाहो जपते हुए ! वाहो!, मानं लभते ।
हे नानक, वाहो! वाहो ! सत्येश्वरस्य इच्छा अस्ति। ||१||
तृतीय मेहलः १.
वाहो ! वाहो ! इति सत्यवचनस्य बाणी। अन्वेषणं कुर्वन्तः गुरमुखाः तत् प्राप्तवन्तः।
वाहो ! वाहो ! शाबादस्य वचनं जपन्ति। वाहो ! वाहो ! हृदये निषेधयन्ति।
वाहो जपते हुए ! वाहो ! गुरमुखाः सहजतया भगवन्तं प्राप्नुवन्ति, अन्वेषणं कृत्वा।
हे नानक, महाभागाः ये भगवन्तं हरं हरं हृदयान्तर्गतं चिन्तयन्ति। ||२||
पौरी : १.
लोभमग्नोऽसि नित्यं लोभी मनसि ।
लोभनमायाकामया दश दिक्षु भ्रमसि ।
भवतः नाम सामाजिकपदवी च भवता सह परं न गमिष्यति; स्वेच्छा मनमुखं दुःखेन भक्षितं भवति।
न तव जिह्वा भगवतः उदात्ततत्त्वस्य स्वादनं करोति; केवलं अस्वादयुक्तानि वचनानि एव उच्चारयति।
अम्ब्रोसियामृते ये गुरमुखाः पिबन्ति ते तृप्ताः भवन्ति। ||१५||
सलोक, तृतीय मेहल : १.
वाहो जप ! वाहो ! सत्यं गहनं अगाधं च भगवते |
वाहो जप ! वाहो ! गुणबुद्धिधृतिप्रदाय भगवते |