ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 159
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਮੂਰਖ ਆਪੁ ਜਣਾਵਹਿ ॥
भगति करहि मूरख आपु जणावहि ॥मूढाः दर्शयित्वा भक्तिपूजां कुर्वन्ति;
ਨਚਿ ਨਚਿ ਟਪਹਿ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
नचि नचि टपहि बहुतु दुखु पावहि ॥नृत्यन्ति नृत्यन्ति च परितः कूर्दन्ति, परन्तु ते केवलं घोरदुःखेन एव दुःखं प्राप्नुवन्ति।
ਨਚਿਐ ਟਪਿਐ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
नचिऐ टपिऐ भगति न होइ ॥नृत्येन कूर्दनेन च भक्तिपूजा न क्रियते ।
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਭਗਤਿ ਪਾਏ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੩॥
सबदि मरै भगति पाए जनु सोइ ॥३॥शब्दवचने तु म्रियते, भक्तिपूजां लभते। ||३||
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਭਗਤਿ ਕਰਾਏ ਸੋਇ ॥
भगति वछलु भगति कराए सोइ ॥भगवान् स्वभक्तानां कान्ता; सः तान् भक्तिपूजां कर्तुं प्रेरयति।
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਖੋਇ ॥
सची भगति विचहु आपु खोइ ॥सत्या भक्तिपूजा अन्तःतः स्वार्थस्य, अभिमानस्य च निराकरणं भवति ।
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਸਭ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
मेरा प्रभु साचा सभ बिधि जाणै ॥मम सच्चिदानन्दः सर्वान् मार्गान् साधनान् च जानाति।
ਨਾਨਕ ਬਖਸੇ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੪॥੨੪॥
नानक बखसे नामु पछाणै ॥४॥४॥२४॥नानकं क्षमते नाम परिचिनोति। ||४||४||२४||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तृतीय मेहलः : १.
ਮਨੁ ਮਾਰੇ ਧਾਤੁ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
मनु मारे धातु मरि जाइ ॥यदा कश्चित् स्वस्य मनः हन्ति वशं करोति तदा तस्य भ्रमणशीलः स्वभावः अपि वशीकृतः भवति ।
ਬਿਨੁ ਮੂਏ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਪਾਇ ॥
बिनु मूए कैसे हरि पाइ ॥तादृशमृत्युं विना कथं भगवन्तं लभ्यते ।
ਮਨੁ ਮਰੈ ਦਾਰੂ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
मनु मरै दारू जाणै कोइ ॥मनसः वधस्य औषधं कतिचन एव जानन्ति।
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੧॥
मनु सबदि मरै बूझै जनु सोइ ॥१॥शब्दवचने यस्य मनः म्रियते, तं अवगच्छति। ||१||
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
जिस नो बखसे दे वडिआई ॥येषां क्षमते तेभ्यः महत्त्वं प्रयच्छति।
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरपरसादि हरि वसै मनि आई ॥१॥ रहाउ ॥गुरुप्रसादेन भगवान् मनसः अन्तः वसितुं आगच्छति। ||१||विराम||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
गुरमुखि करणी कार कमावै ॥गुरमुखः सत्कर्म करणं अभ्यासं करोति;
ਤਾ ਇਸੁ ਮਨ ਕੀ ਸੋਝੀ ਪਾਵੈ ॥
ता इसु मन की सोझी पावै ॥एवं सः एतत् मनः अवगन्तुम् आगच्छति।
ਮਨੁ ਮੈ ਮਤੁ ਮੈਗਲ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
मनु मै मतु मैगल मिकदारा ॥मद्यमत्तं गज इव मनः |
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਣਹਾਰਾ ॥੨॥
गुरु अंकसु मारि जीवालणहारा ॥२॥गुरुः दण्डः यः तं नियन्त्रयति, मार्गं च दर्शयति। ||२||
ਮਨੁ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
मनु असाधु साधै जनु कोइ ॥मनः अनियंत्रितम् अस्ति; कथं दुर्लभाः सन्ति ये तत् वशयन्ति।
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
अचरु चरै ता निरमलु होइ ॥ये स्थावरं चालयन्ति ते शुद्धाः भवन्ति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਇਆ ਸਵਾਰਿ ॥
गुरमुखि इहु मनु लइआ सवारि ॥गुरमुखाः अस्य मनः अलङ्कारयन्ति शोभन्ते च।
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਤਜੇ ਵਿਕਾਰ ॥੩॥
हउमै विचहु तजे विकार ॥३॥अहङ्कारं भ्रष्टाचारं च अन्तःतः निर्मूलयन्ति। ||३||
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਾਖਿਅਨੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
जो धुरि राखिअनु मेलि मिलाइ ॥ये पूर्वनिर्दिष्टेन दैवेन भगवत्संयोगे संयुताः ।
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
कदे न विछुड़हि सबदि समाइ ॥पुनः कदापि तस्मात् विरक्ताः न भवन्ति; ते शबादमग्नाः भवन्ति।
ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਆਪੇ ਹੀ ਜਾਣੈ ॥
आपणी कला आपे ही जाणै ॥स्वयम् स्वशक्तिं जानाति विभुम्।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੫॥੨੫॥
नानक गुरमुखि नामु पछाणै ॥४॥५॥२५॥हे नानक गुरमुख साक्षात्करो नाम भगवतः नाम। ||४||५||२५||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तृतीय मेहलः : १.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ॥
हउमै विचि सभु जगु बउराना ॥अहङ्कारेण सम्पूर्णं जगत् उन्मत्तं जातम्।
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਨਾ ॥
दूजै भाइ भरमि भुलाना ॥द्वन्द्वप्रेमयां संशयमोहितं भ्रमति।
ਬਹੁ ਚਿੰਤਾ ਚਿਤਵੈ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
बहु चिंता चितवै आपु न पछाना ॥मनः महतीं चिन्ता विक्षिप्तं भवति; न कश्चित् स्वस्य आत्मनः परिचिनोति।
ਧੰਧਾ ਕਰਤਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਵਿਹਾਨਾ ॥੧॥
धंधा करतिआ अनदिनु विहाना ॥१॥स्वकार्येषु व्यस्ताः निशादिनानि च गच्छन्ति । ||१||
ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਰਮਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥
हिरदै रामु रमहु मेरे भाई ॥ध्यायन्तु भगवन्तं हृदये दैवभ्रातरः।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि रसना हरि रसन रसाई ॥१॥ रहाउ ॥गुरमुखस्य जिह्वा भगवतः उदात्ततत्त्वस्य आस्वादनं करोति। ||१||विराम||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਜਿਨਿ ਰਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥
गुरमुखि हिरदै जिनि रामु पछाता ॥गुरमुखाः स्वहृदयेषु भगवन्तं परिचिनोति;
ਜਗਜੀਵਨੁ ਸੇਵਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਤਾ ॥
जगजीवनु सेवि जुग चारे जाता ॥ते जगतः जीवनं भगवतः सेवां कुर्वन्ति। चतुर्युगेषु ते प्रसिद्धाः सन्ति।
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
हउमै मारि गुर सबदि पछाता ॥अहङ्कारं वशं कुर्वन्ति, गुरुस्य शबदस्य वचनं च साक्षात्कयन्ति।
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥੨॥
क्रिपा करे प्रभ करम बिधाता ॥२॥ईश्वरः दैवस्य शिल्पकारः तेषां उपरि स्वस्य दयां वर्षयति। ||२||
ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਜੋ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥
से जन सचे जो गुर सबदि मिलाए ॥सत्यं ये गुरुशब्दस्य वचने विलीनाः भवन्ति;
ਧਾਵਤ ਵਰਜੇ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
धावत वरजे ठाकि रहाए ॥ते स्वस्य भ्रमणशीलं मनः नियन्त्र्य स्थिरं धारयन्ति।
ਨਾਮੁ ਨਵ ਨਿਧਿ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ॥
नामु नव निधि गुर ते पाए ॥नाम भगवतः नाम नव निधिः । गुरुतः प्राप्यते ।
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥੩॥
हरि किरपा ते हरि वसै मनि आए ॥३॥भगवतः प्रसादेन भगवान् मनसि निवसितुं आगच्छति। ||३||
ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਰਤਿਆ ਸੁਖੁ ਸਾਂਤਿ ਸਰੀਰ ॥
राम राम करतिआ सुखु सांति सरीर ॥राम राम नाम जपन् शान्तं शान्तं च शरीरं भवति।
ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਨ ਲਾਗੈ ਜਮ ਪੀਰ ॥
अंतरि वसै न लागै जम पीर ॥गभीरं वसति - मृत्युदुःखं तं न स्पृशति।
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਵਜੀਰ ॥
आपे साहिबु आपि वजीर ॥सः एव अस्माकं प्रभुः, गुरुः च अस्ति; सः स्वस्य सल्लाहकारः अस्ति।
ਨਾਨਕ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰ ॥੪॥੬॥੨੬॥
नानक सेवि सदा हरि गुणी गहीर ॥४॥६॥२६॥हे नानक सदा भगवन्तं सेवां कुरु; गौरवपूर्णगुणनिधिः सः। ||४||६||२६||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तृतीय मेहलः : १.
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਨਾ ॥
सो किउ विसरै जिस के जीअ पराना ॥यस्य आत्मा प्राणः प्राणश्च यस्य तस्यैव विस्मर्यते किमर्थम्।
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਸਭ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥
सो किउ विसरै सभ माहि समाना ॥सर्वव्यापीं तं किमर्थं विस्मरन्ति ?
ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਦਰਗਹ ਪਤਿ ਪਰਵਾਨਾ ॥੧॥
जितु सेविऐ दरगह पति परवाना ॥१॥तस्य सेवां कुर्वन् भगवतः प्राङ्गणे सम्मानितः, स्वीकृतः च भवति। ||१||
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
हरि के नाम विटहु बलि जाउ ॥अहं भगवतः नाम यज्ञः अस्मि।
ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਤਦਿ ਹੀ ਮਰਿ ਜਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
तूं विसरहि तदि ही मरि जाउ ॥१॥ रहाउ ॥यदि अहं त्वां विस्मरिष्यामि तर्हि तस्मिन् एव क्षणे अहं म्रियिष्यामि । ||१||विराम||
ਤਿਨ ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਜਿ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ॥
तिन तूं विसरहि जि तुधु आपि भुलाए ॥त्वां विस्मरन्ति ये त्वया स्वयं भ्रष्टाः ।