ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 860
ਕਿਛੁ ਕਿਸੀ ਕੈ ਹਥਿ ਨਾਹੀ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ਐਸੀ ਮੇਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥
किछु किसी कै हथि नाही मेरे सुआमी ऐसी मेरै सतिगुरि बूझ बुझाई ॥न किमपि हस्ते कस्यचित् भगवन् गुरो; तादृशी अवगमनं सत्यगुरुणा मम अवगन्तुं दत्ता।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਆਸ ਤੂ ਜਾਣਹਿ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਹਰਿ ਦਰਸਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਈ ॥੪॥੧॥
जन नानक की आस तू जाणहि हरि दरसनु देखि हरि दरसनि त्रिपताई ॥४॥१॥भृत्यस्य नानकस्य आशां त्वमेव जानासि भगवन्; भगवतः दर्शनस्य भगवन्तं दर्शनं दृष्ट्वा सन्तुष्टः भवति। ||४||१||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੪ ॥
गोंड महला ४ ॥गोण्ड, चतुर्थ मेहल : १.
ਐਸਾ ਹਰਿ ਸੇਵੀਐ ਨਿਤ ਧਿਆਈਐ ਜੋ ਖਿਨ ਮਹਿ ਕਿਲਵਿਖ ਸਭਿ ਕਰੇ ਬਿਨਾਸਾ ॥
ऐसा हरि सेवीऐ नित धिआईऐ जो खिन महि किलविख सभि करे बिनासा ॥तादृशं भगवन्तं सेवस्व, नित्यं ध्याय, यः क्षणमात्रेण सर्वपापदोषान् मेटयति।
ਜੇ ਹਰਿ ਤਿਆਗਿ ਅਵਰ ਕੀ ਆਸ ਕੀਜੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਿਹਫਲ ਸਭ ਘਾਲ ਗਵਾਸਾ ॥
जे हरि तिआगि अवर की आस कीजै ता हरि निहफल सभ घाल गवासा ॥यदि कश्चित् भगवन्तं त्यक्त्वा अन्यस्मिन् आशां स्थापयति तर्हि तस्य सर्वा भगवतः सेवा निष्फलं भवति ।
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਸੇਵਿਹੁ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸੁਆਮੀ ਜਿਸੁ ਸੇਵਿਐ ਸਭ ਭੁਖ ਲਹਾਸਾ ॥੧॥
मेरे मन हरि सेविहु सुखदाता सुआमी जिसु सेविऐ सभ भुख लहासा ॥१॥हे मम मनः शान्तिप्रदं भगवन्तं सेवस्व; तस्य सेवां कुर्वन् तव सर्वा क्षुधा गमिष्यति। ||१||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਊਪਰਿ ਕੀਜੈ ਭਰਵਾਸਾ ॥
मेरे मन हरि ऊपरि कीजै भरवासा ॥हे मम मनसि भगवति श्रद्धां स्थापयतु।
ਜਹ ਜਾਈਐ ਤਹ ਨਾਲਿ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਅਪਨੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਜਨ ਦਾਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जह जाईऐ तह नालि मेरा सुआमी हरि अपनी पैज रखै जन दासा ॥१॥ रहाउ ॥यत्र यत्र गच्छामि तत्र तत्र मे प्रभुः गुरुः । भगवान् स्वस्य विनयशीलानाम् भृत्यानां दासानां च मानं तारयति। ||१||विराम||
ਜੇ ਅਪਨੀ ਬਿਰਥਾ ਕਹਹੁ ਅਵਰਾ ਪਹਿ ਤਾ ਆਗੈ ਅਪਨੀ ਬਿਰਥਾ ਬਹੁ ਬਹੁਤੁ ਕਢਾਸਾ ॥
जे अपनी बिरथा कहहु अवरा पहि ता आगै अपनी बिरथा बहु बहुतु कढासा ॥यदि त्वं स्वदुःखान् अन्यस्मै कथयसि तर्हि सः प्रतिफलरूपेण स्वस्य महत्तरं दुःखं वक्ष्यति ।
ਅਪਨੀ ਬਿਰਥਾ ਕਹਹੁ ਹਰਿ ਅਪੁਨੇ ਸੁਆਮੀ ਪਹਿ ਜੋ ਤੁਮੑਰੇ ਦੂਖ ਤਤਕਾਲ ਕਟਾਸਾ ॥
अपनी बिरथा कहहु हरि अपुने सुआमी पहि जो तुमरे दूख ततकाल कटासा ॥अतः स्वदुःखानि भगवन्तं भगवन्तं गुरुं च वद, यः तव दुःखं क्षणात् दूरं करिष्यति।
ਸੋ ਐਸਾ ਪ੍ਰਭੁ ਛੋਡਿ ਅਪਨੀ ਬਿਰਥਾ ਅਵਰਾ ਪਹਿ ਕਹੀਐ ਅਵਰਾ ਪਹਿ ਕਹਿ ਮਨ ਲਾਜ ਮਰਾਸਾ ॥੨॥
सो ऐसा प्रभु छोडि अपनी बिरथा अवरा पहि कहीऐ अवरा पहि कहि मन लाज मरासा ॥२॥तादृशं भगवन्तं परमेश्वरं त्यक्त्वा यदि त्वं स्वदुःखानि अन्यस्मै कथयसि तर्हि त्वं लज्जया म्रियसे। ||२||
ਜੋ ਸੰਸਾਰੈ ਕੇ ਕੁਟੰਬ ਮਿਤ੍ਰ ਭਾਈ ਦੀਸਹਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸਭਿ ਅਪਨੈ ਸੁਆਇ ਮਿਲਾਸਾ ॥
जो संसारै के कुटंब मित्र भाई दीसहि मन मेरे ते सभि अपनै सुआइ मिलासा ॥ये विश्वस्य बन्धुः मित्राणि भ्रातरः च पश्यसि, ते सर्वे स्वार्थे त्वया सह मिलन्ति मनसि ।
ਜਿਤੁ ਦਿਨਿ ਉਨੑ ਕਾ ਸੁਆਉ ਹੋਇ ਨ ਆਵੈ ਤਿਤੁ ਦਿਨਿ ਨੇੜੈ ਕੋ ਨ ਢੁਕਾਸਾ ॥
जितु दिनि उन का सुआउ होइ न आवै तितु दिनि नेड़ै को न ढुकासा ॥तस्मिन् च दिने यदा तेषां स्वार्थः न सेव्यते तदा तस्मिन् दिने ते भवतः समीपं न आगमिष्यन्ति।
ਮਨ ਮੇਰੇ ਅਪਨਾ ਹਰਿ ਸੇਵਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਜੋ ਤੁਧੁ ਉਪਕਰੈ ਦੂਖਿ ਸੁਖਾਸਾ ॥੩॥
मन मेरे अपना हरि सेवि दिनु राती जो तुधु उपकरै दूखि सुखासा ॥३॥हे मम मनः सेवस्व भगवन्तं दिवारात्रौ; स त्वां शुभाशुभकाले साहाय्यं करिष्यति। ||३||
ਤਿਸ ਕਾ ਭਰਵਾਸਾ ਕਿਉ ਕੀਜੈ ਮਨ ਮੇਰੇ ਜੋ ਅੰਤੀ ਅਉਸਰਿ ਰਖਿ ਨ ਸਕਾਸਾ ॥
तिस का भरवासा किउ कीजै मन मेरे जो अंती अउसरि रखि न सकासा ॥किं कस्मिंश्चित् मनसि विश्वासं स्थापयतु यः अन्तिमे क्षणे तव उद्धारं कर्तुं न शक्नोति ।
ਹਰਿ ਜਪੁ ਮੰਤੁ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਲੈ ਜਾਪਹੁ ਤਿਨੑ ਅੰਤਿ ਛਡਾਏ ਜਿਨੑ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਚਿਤਾਸਾ ॥
हरि जपु मंतु गुर उपदेसु लै जापहु तिन अंति छडाए जिन हरि प्रीति चितासा ॥भगवतः मन्त्रं जप्य गुरुशिक्षां गृहीत्वा तस्य ध्यानं कुर्वन्तु। अन्ते प्रभुः तान् चैतन्ये प्रेम्णा तारयति ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਇਹੁ ਛੂਟਣ ਕਾ ਸਾਚਾ ਭਰਵਾਸਾ ॥੪॥੨॥
जन नानक अनदिनु नामु जपहु हरि संतहु इहु छूटण का साचा भरवासा ॥४॥२॥सेवकः नानकः वदति-रात्रौ दिवा भगवतः नाम जपतु हे सन्ताः; एषा एव मुक्तेः सत्या आशा अस्ति। ||४||२||
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੪ ॥
गोंड महला ४ ॥गोण्ड, चतुर्थ मेहल : १.
ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਸਦਾ ਹੋਇ ਅਨੰਦੁ ਸੁਖੁ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸੀਤਲ ਮਨੁ ਅਪਨਾ ॥
हरि सिमरत सदा होइ अनंदु सुखु अंतरि सांति सीतल मनु अपना ॥ध्याने भगवन्तं स्मरन् त्वं आनन्दं शान्तिं च सदा अन्तः गभीरं प्राप्स्यसि, तव मनः शान्तं शीतलं च भविष्यति ।
ਜੈਸੇ ਸਕਤਿ ਸੂਰੁ ਬਹੁ ਜਲਤਾ ਗੁਰ ਸਸਿ ਦੇਖੇ ਲਹਿ ਜਾਇ ਸਭ ਤਪਨਾ ॥੧॥
जैसे सकति सूरु बहु जलता गुर ससि देखे लहि जाइ सभ तपना ॥१॥यथा मयस्य कठोरः सूर्यः, तप्ततापेन सह; सोमं गुरुं दृष्ट्वा तस्य तापः सर्वथा विलुप्तः भवति। ||१||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਅਨਦਿਨੁ ਧਿਆਇ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਜਪਨਾ ॥
मेरे मन अनदिनु धिआइ नामु हरि जपना ॥मनसि रात्रिदिनं ध्यात्वा जपे भगवतः नाम।
ਜਹਾ ਕਹਾ ਤੁਝੁ ਰਾਖੈ ਸਭ ਠਾਈ ਸੋ ਐਸਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਤੂ ਅਪਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जहा कहा तुझु राखै सभ ठाई सो ऐसा प्रभु सेवि सदा तू अपना ॥१॥ रहाउ ॥इतः परं च त्वां रक्षेत् सर्वत्र; तादृशं ईश्वरं सदा सेवां कुर्वन्तु। ||१||विराम||
ਜਾ ਮਹਿ ਸਭਿ ਨਿਧਾਨ ਸੋ ਹਰਿ ਜਪਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਿ ਲਹਹੁ ਹਰਿ ਰਤਨਾ ॥
जा महि सभि निधान सो हरि जपि मन मेरे गुरमुखि खोजि लहहु हरि रतना ॥ध्याय भगवन्तं सर्वनिधिसंयुक्तं मनसि; यथा गुरमुख, मणिं भगवन्तं अन्वेष्यताम् |
ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਨ ਕੇ ਚਰਣ ਮਲਹੁ ਹਰਿ ਦਸਨਾ ॥੨॥
जिन हरि धिआइआ तिन हरि पाइआ मेरा सुआमी तिन के चरण मलहु हरि दसना ॥२॥ये भगवन्तं ध्यायन्ति, ते भगवन्तं मम प्रभुं गुरुं च विन्दन्ति; तेषां भगवतः दासानां पादौ प्रक्षालयामि। ||२||
ਸਬਦੁ ਪਛਾਣਿ ਰਾਮ ਰਸੁ ਪਾਵਹੁ ਓਹੁ ਊਤਮੁ ਸੰਤੁ ਭਇਓ ਬਡ ਬਡਨਾ ॥
सबदु पछाणि राम रसु पावहु ओहु ऊतमु संतु भइओ बड बडना ॥यः शब्दवचनं साक्षात्करोति, सः भगवतः उदात्ततत्त्वं प्राप्नोति; तादृशः सन्तः उच्छ्रितः उदात्तः च महान्तमः।
ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਵਧਾਈ ਓਹੁ ਘਟੈ ਨ ਕਿਸੈ ਕੀ ਘਟਾਈ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਤਿਲੁ ਤਿਲਨਾ ॥੩॥
तिसु जन की वडिआई हरि आपि वधाई ओहु घटै न किसै की घटाई इकु तिलु तिलु तिलना ॥३॥तस्य विनयशीलस्य भृत्यस्य महिमाम् भगवान् स्वयं वर्धयति। न कश्चित् तत् महिमा न्यूनीकर्तुं न्यूनीकर्तुं वा शक्नोति, न किञ्चित् अपि । ||३||