त्वया ओतप्रोतं मनः अहोरात्रं प्रभातं च भगवन्; जिह्वा तव नाम जपति, मनः त्वां ध्यायति। ||२||
त्वं सत्यः, अहं च त्वयि लीनः अस्मि; शाबादस्य रहस्यद्वारा अहम् अन्ते सत्यमपि भविष्यामि।
अहोरात्रौ नामेन ओतप्रोताः शुद्धाः, पुनर्जन्मार्थं म्रियमाणाः तु अशुद्धाः । ||३||
भगवतः सदृशं अन्यं न पश्यामि; अन्यं कस्य स्तुतव्यं? तस्य समः कश्चित् नास्ति।
प्रार्थयति नानकः, अहं तस्य दासानाम् दासः; गुरुनिर्देशेन तं जानामि। ||४||५||
सोरत्'ह, प्रथम मेहल: १.
अज्ञेयोऽनन्तोऽनुगम्यमगोचरः | सः मृत्युः कर्म वा न वशः।
तस्य जातिः जातिहीनः अस्ति; अजः स्वप्रकाशः सन्देहकामविहीनः | ||१||
अहं सत्यतमस्य यज्ञः अस्मि।
तस्य न रूपं, न वर्णः, न च विशेषताः सन्ति; शब्दस्य सत्यवचनेन सः स्वं प्रकाशयति। ||विरामः||
न तस्य माता, पिता, पुत्राः, न बन्धुजनाः; सः मैथुनकामरहितः अस्ति; तस्य भार्या नास्ति।
तस्य वंशः नास्ति; सः निर्मलः अस्ति। अनन्तोऽनन्तश्च सः; हे भगवन् तव ज्योतिः सर्वव्याप्य वर्तते। ||२||
प्रत्येकस्य हृदयस्य गहने ईश्वरः निगूढः अस्ति; तस्य प्रकाशः प्रत्येकं हृदये अस्ति।
गुरुद्वाराणि गुरुनिर्देशेन उद्घाट्यन्ते; निर्भयः भवति, गहनध्यानसमाधितः। ||३||
भगवान् सर्वभूतानि सृष्ट्वा सर्वेषां शिरसि मृत्युं स्थापयति स्म; सर्वं जगत् तस्य सामर्थ्ये अस्ति।
सत्यगुरुं सेवन् निधिः प्राप्यते; शब्दवचनं जीवन् मुक्तः भवति। ||४||
शुद्धपात्रे सत्यनाम समाहितं भवति; कियत् अल्पाः सन्ति ये सत्याचरणं कुर्वन्ति।
व्यक्तिगत आत्मा परमात्मना सह संयुक्तः भवति; नानकः तव अभयारण्यम् अन्वेषयति भगवन् | ||५||६||
सोरत्'ह, प्रथम मेहल: १.
जलहीनमत्स्य इव अश्रद्धः निन्दकः तृष्णायाः म्रियते।
तथा म्रियसे मनसि भगवन्तं विना यथा प्राणः वृथा गच्छति। ||१||
भगवतः नाम जपे मनसि तं स्तुवन् ।
गुरुं विना कथं रसोऽयं प्राप्स्यसि ? गुरुः त्वां भगवता सह संयोजयिष्यति। ||विरामः||
गुरमुखस्य कृते सन्तसङ्घेन सह मिलनं पवित्रतीर्थयात्रा इव भवति ।
अष्टषष्टिपवित्र तीर्थस्थलेषु स्नानस्य लाभः गुरुदर्शनस्य भगवद्दर्शनेन लभ्यते। ||२||
यथा योगी निवृत्तः, तपः इव च सत्यं सन्तोषं विना।
तथा भगवतः नाम विना शरीरम्; मृत्युः तत् हन्ति, अन्तः पापस्य कारणात्। ||३||
अविश्वासः निन्दकः भगवतः प्रेमं न प्राप्नोति; भगवतः प्रेम केवलं सच्चिदानन्दगुरुद्वारा एव प्राप्यते।
सुखदुःखदा गुरुणा सह मिलित्वा नानकः वदति भगवतः स्तुतौ लीनः। ||४||७||
सोरत्'ह, प्रथम मेहल: १.
त्वं ईश्वरः दानदाता, सम्यक् अवगमनस्य प्रभुः असि; अहं तव द्वारे याचकमात्रः अस्मि।
मया किं याचनीयम् ? न किमपि स्थायित्वं तिष्ठति; भगवन् प्रसीदं नाम्ना मां प्रयच्छस्व । ||१||
एकैकहृदये भगवान् वनेश्वरः व्याप्तः व्याप्तः ।
जले भूमौ आकाशे च व्याप्तः किन्तु गुप्तः; गुरुस्य शबदस्य वचनस्य माध्यमेन सः प्रकाशितः भवति। ||विरामः||
इह लोके पातालस्य पातालप्रदेशेषु आकाशीयेषु च ईथरेषु गुरुः सच्चः गुरुः मां भगवन्तं दर्शितवान्; सः मां स्वस्य दयायाः वर्षणं कृतवान्।
सः अजातः प्रभुः ईश्वरः अस्ति; सः अस्ति, भविष्यति च नित्यम्। हृदयान्तरे तं पश्य अहङ्कारनाशकम् । ||२||