ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 912
ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਪੂਰੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
एकु नामु वसिआ घट अंतरि पूरे की वडिआई ॥१॥ रहाउ ॥एकं नाम मम हृदयस्य अन्तः गभीरं तिष्ठति; तादृशं महिमामहात्म्यं सिद्धेश्वरस्य। ||१||विराम||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਦੇਦਾ ਰਿਜਕੁ ਸਬਾਈ ॥੨॥
आपे करता आपे भुगता देदा रिजकु सबाई ॥२॥स्वयं प्रजापतिः स्वयं भोक्ता । स एव सर्वेभ्यः पोषणं ददाति। ||२||
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਣਾ ਸੋ ਕਰਿ ਰਹਿਆ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਈ ॥੩॥
जो किछु करणा सो करि रहिआ अवरु न करणा जाई ॥३॥यत्किमपि कर्तुम् इच्छति तत् करोति; न कश्चित् अन्यः किमपि कर्तुं शक्नोति। ||३||
ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਏ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਈ ॥੪॥
आपे साजे स्रिसटि उपाए सिरि सिरि धंधै लाई ॥४॥सः एव सृष्टिं स्वरूपयति, सृजति च; सः प्रत्येकं व्यक्तिं तेषां कार्येण सह सम्बध्दयति। ||४||
ਤਿਸਹਿ ਸਰੇਵਹੁ ਤਾ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥੫॥
तिसहि सरेवहु ता सुखु पावहु सतिगुरि मेलि मिलाई ॥५॥यदि त्वं तस्य सेवां करोषि तर्हि शान्तिं प्राप्स्यसि; सच्चः गुरुः भवन्तं स्वसङ्घस्य एकीकरणं करिष्यति। ||५||
ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ॥੬॥
आपणा आपु आपि उपाए अलखु न लखणा जाई ॥६॥स्वयं प्रभुः स्वयमेव सृजति; अदृष्टः प्रभुः न दृश्यते। ||६||
ਆਪੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲੇ ਆਪੇ ਤਿਸ ਨੋ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥੭॥
आपे मारि जीवाले आपे तिस नो तिलु न तमाई ॥७॥सः एव हन्ति, पुनः जीवति च; तस्य लोभस्य एकोटा अपि नास्ति। ||७||
ਇਕਿ ਦਾਤੇ ਇਕਿ ਮੰਗਤੇ ਕੀਤੇ ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਈ ॥੮॥
इकि दाते इकि मंगते कीते आपे भगति कराई ॥८॥केचन दाताः कृताः, केचन याचकाः कृताः; सः एव अस्मान् भक्तिपूजां प्रेरयति। ||८||
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿਨੀ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਚੇ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥੯॥
से वडभागी जिनी एको जाता सचे रहे समाई ॥९॥ये एकेश्वरं जानन्ति ते अतीव भाग्यवन्तः; ते सत्येश्वरे लीना तिष्ठन्ति। ||९||
ਆਪਿ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣਾ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥੧੦॥
आपि सरूपु सिआणा आपे कीमति कहणु न जाई ॥१०॥स्वयं सुन्दरः, स्वयं बुद्धिमान् चतुरः च; तस्य मूल्यं व्यक्तं कर्तुं न शक्यते। ||१०||
ਆਪੇ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਅੰਤਰਿ ਆਪੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥੧੧॥
आपे दुखु सुखु पाए अंतरि आपे भरमि भुलाई ॥११॥सः एव दुःखं सुखं च प्रविशति; स एव तान् संशयेन परिभ्रमति। ||११||
ਵਡਾ ਦਾਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਨਿਗੁਰੀ ਅੰਧ ਫਿਰੈ ਲੋਕਾਈ ॥੧੨॥
वडा दाता गुरमुखि जाता निगुरी अंध फिरै लोकाई ॥१२॥महान् दाता गुरमुखाय प्रकाशितः भवति; गुरुं विना जगत् अन्धकारे भ्रमति। ||१२||
ਜਿਨੀ ਚਾਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਾਦੁ ਆਇਆ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੧੩॥
जिनी चाखिआ तिना सादु आइआ सतिगुरि बूझ बुझाई ॥१३॥ये स्वादयन्ति, ते रसस्य आनन्दं लभन्ते; सच्चः गुरुः एतत् अवगमनं प्रयच्छति। ||१३||
ਇਕਨਾ ਨਾਵਹੁ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਇਕਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਇ ਬੁਝਾਈ ॥੧੪॥
इकना नावहु आपि भुलाए इकना गुरमुखि देइ बुझाई ॥१४॥केचन, भगवता नाम विस्मरणं नष्टं च करोति; अन्ये गुरमुखाः भवन्ति, एषा च अवगमनं प्रदत्तं भवति। ||१४||
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹਿਹੁ ਸੰਤਹੁ ਤਿਸ ਦੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧੫॥
सदा सदा सालाहिहु संतहु तिस दी वडी वडिआई ॥१५॥सदा नित्यं स्तुवन्तु भगवन्तं सन्ताः; तस्य महत्त्वं कियत् गौरवपूर्णम् अस्ति! ||१५||
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਰਾਜਾ ਕਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥੧੬॥
तिसु बिनु अवरु न कोई राजा करि तपावसु बणत बणाई ॥१६॥तमव्यतिरिक्तः अन्यः राजा नास्ति; सः न्यायं यथा कृतवान् तथा प्रशासति। ||१६||
ਨਿਆਉ ਤਿਸੈ ਕਾ ਹੈ ਸਦ ਸਾਚਾ ਵਿਰਲੇ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਈ ॥੧੭॥
निआउ तिसै का है सद साचा विरले हुकमु मनाई ॥१७॥तस्य न्यायः सर्वदा सत्यः एव; कथं दुर्लभाः सन्ति ये तस्य आज्ञां स्वीकुर्वन्ति। ||१७||
ਤਿਸ ਨੋ ਪ੍ਰਾਣੀ ਸਦਾ ਧਿਆਵਹੁ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥੧੮॥
तिस नो प्राणी सदा धिआवहु जिनि गुरमुखि बणत बणाई ॥१८॥कृतगुर्मुखं कृतं भगवन्तं सदा ध्याय मर्त्य। ||१८||
ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੈ ਸੋ ਜਨੁ ਸੀਝੈ ਜਿਸੁ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਈ ॥੧੯॥
सतिगुर भेटै सो जनु सीझै जिसु हिरदै नामु वसाई ॥१९॥सः विनयशीलः सत्त्वः यः सच्चिगुरुना सह मिलति, सः सिद्धः भवति; नाम तस्य हृदये तिष्ठति। ||१९||
ਸਚਾ ਆਪਿ ਸਦਾ ਹੈ ਸਾਚਾ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਈ ॥੨੦॥
सचा आपि सदा है साचा बाणी सबदि सुणाई ॥२०॥सत्येश्वरः स्वयं सदा सत्यः; सः स्वस्य बाणीं, स्वस्य शब्दस्य वचनं विज्ञापयति। ||२०||
ਨਾਨਕ ਸੁਣਿ ਵੇਖਿ ਰਹਿਆ ਵਿਸਮਾਦੁ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਰਵਿਆ ਸ੍ਰਬ ਥਾਈ ॥੨੧॥੫॥੧੪॥
नानक सुणि वेखि रहिआ विसमादु मेरा प्रभु रविआ स्रब थाई ॥२१॥५॥१४॥नानकः विस्मितः भवति, श्रुत्वा पश्यन् च स्वेश्वरम्; मम ईश्वरः सर्वव्यापी, सर्वत्र। ||२१||५||१४||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ਅਸਟਪਦੀਆ ॥
रामकली महला ५ असटपदीआ ॥रामकली, पंचम मेहल, अष्टपाधीया: १.
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ਕਿਨਹੀ ਕੀਆ ਪਰਵਿਰਤਿ ਪਸਾਰਾ ॥
किनही कीआ परविरति पसारा ॥केचन स्वस्य लौकिकप्रभावस्य महत् प्रदर्शनं कुर्वन्ति।
ਕਿਨਹੀ ਕੀਆ ਪੂਜਾ ਬਿਸਥਾਰਾ ॥
किनही कीआ पूजा बिसथारा ॥केचन भक्तिपूजायाः महत् प्रदर्शनं कुर्वन्ति।
ਕਿਨਹੀ ਨਿਵਲ ਭੁਇਅੰਗਮ ਸਾਧੇ ॥
किनही निवल भुइअंगम साधे ॥केचन आन्तरिकशुद्धि तेहनिकाः अभ्यासयन्ति, कुण्डलिनीयोगेन च श्वसनं नियन्त्रयन्ति।
ਮੋਹਿ ਦੀਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਆਰਾਧੇ ॥੧॥
मोहि दीन हरि हरि आराधे ॥१॥अहं नम्रः अस्मि; भगवन्तं हरं हरं भजामि पूजयामि च। ||१||
ਤੇਰਾ ਭਰੋਸਾ ਪਿਆਰੇ ॥
तेरा भरोसा पिआरे ॥त्वयि एव श्रद्धां स्थापयामि प्रभो प्रिये ।
ਆਨ ਨ ਜਾਨਾ ਵੇਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
आन न जाना वेसा ॥१॥ रहाउ ॥अन्यं मार्गं न जानामि। ||१||विराम||
ਕਿਨਹੀ ਗ੍ਰਿਹੁ ਤਜਿ ਵਣ ਖੰਡਿ ਪਾਇਆ ॥
किनही ग्रिहु तजि वण खंडि पाइआ ॥केचिद्गृहाणि त्यक्त्वा, वनेषु निवसन्ति ।
ਕਿਨਹੀ ਮੋਨਿ ਅਉਧੂਤੁ ਸਦਾਇਆ ॥
किनही मोनि अउधूतु सदाइआ ॥केचन मौनं स्थापयन्ति, स्वं सन्यासी इति वदन्ति।
ਕੋਈ ਕਹਤਉ ਅਨੰਨਿ ਭਗਉਤੀ ॥
कोई कहतउ अनंनि भगउती ॥केचित् एकेश्वरभक्ताः इति वदन्ति ।
ਮੋਹਿ ਦੀਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਓਟ ਲੀਤੀ ॥੨॥
मोहि दीन हरि हरि ओट लीती ॥२॥अहं नम्रः अस्मि; भगवतः आश्रयं आश्रयं च अन्वेषयामि, हर, हर। ||२||
ਕਿਨਹੀ ਕਹਿਆ ਹਉ ਤੀਰਥ ਵਾਸੀ ॥
किनही कहिआ हउ तीरथ वासी ॥तीर्थे पवित्रेषु तीर्थेषु निवसन्ति इति केचित् ।
ਕੋਈ ਅੰਨੁ ਤਜਿ ਭਇਆ ਉਦਾਸੀ ॥
कोई अंनु तजि भइआ उदासी ॥केचन अन्नं त्यक्त्वा उदासी भवन्ति, मुण्डितशिरः त्यागिनः।
ਕਿਨਹੀ ਭਵਨੁ ਸਭ ਧਰਤੀ ਕਰਿਆ ॥
किनही भवनु सभ धरती करिआ ॥केचन पृथिव्यां सर्वत्र भ्रमन्ति।
ਮੋਹਿ ਦੀਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਪਰਿਆ ॥੩॥
मोहि दीन हरि हरि दरि परिआ ॥३॥अहं नम्रः अस्मि; भगवतः द्वारे पतितः हरः हरः। ||३||
ਕਿਨਹੀ ਕਹਿਆ ਮੈ ਕੁਲਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥
किनही कहिआ मै कुलहि वडिआई ॥केचिद् वदन्ति महाकुलीनानां कुटुम्बानां ।