ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1021
ਆਪੇ ਕਿਸ ਹੀ ਕਸਿ ਬਖਸੇ ਆਪੇ ਦੇ ਲੈ ਭਾਈ ਹੇ ॥੮॥
आपे किस ही कसि बखसे आपे दे लै भाई हे ॥८॥त्वं स्वयमेव परीक्ष्य क्षमस्व। त्वं स्वयमेव ददासि गृहाण च दैवभ्रातरः | ||८||
ਆਪੇ ਧਨਖੁ ਆਪੇ ਸਰਬਾਣਾ ॥
आपे धनखु आपे सरबाणा ॥स्वयं धनुः स एव धनुषः ।
ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣਾ ॥
आपे सुघड़ु सरूपु सिआणा ॥स्वयं सर्वज्ञः सुन्दरः सर्वज्ञः ।
ਕਹਤਾ ਬਕਤਾ ਸੁਣਤਾ ਸੋਈ ਆਪੇ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੯॥
कहता बकता सुणता सोई आपे बणत बणाई हे ॥९॥स वक्ता वक्ता श्रोता च । यत् कृतं तत् स्वयं अकरोत् । ||९||
ਪਉਣੁ ਗੁਰੂ ਪਾਣੀ ਪਿਤ ਜਾਤਾ ॥
पउणु गुरू पाणी पित जाता ॥वायुः गुरुः, जलं च पिता ज्ञायते।
ਉਦਰ ਸੰਜੋਗੀ ਧਰਤੀ ਮਾਤਾ ॥
उदर संजोगी धरती माता ॥महामातुः गर्भः सर्वान् जनयति ।
ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਦੁਇ ਦਾਈ ਦਾਇਆ ਜਗੁ ਖੇਲੈ ਖੇਲਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
रैणि दिनसु दुइ दाई दाइआ जगु खेलै खेलाई हे ॥१०॥रात्रौ दिवा च द्वौ परिचारिकाः स्त्रीपुरुषौ; अस्मिन् नाटके जगत् क्रीडति। ||१०||
ਆਪੇ ਮਛੁਲੀ ਆਪੇ ਜਾਲਾ ॥
आपे मछुली आपे जाला ॥त्वमेव मत्स्यं त्वमेव जालम् ।
ਆਪੇ ਗਊ ਆਪੇ ਰਖਵਾਲਾ ॥
आपे गऊ आपे रखवाला ॥त्वमेव गावः त्वमेव तेषां पालकः ।
ਸਰਬ ਜੀਆ ਜਗਿ ਜੋਤਿ ਤੁਮਾਰੀ ਜੈਸੀ ਪ੍ਰਭਿ ਫੁਰਮਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
सरब जीआ जगि जोति तुमारी जैसी प्रभि फुरमाई हे ॥११॥तव ज्योतिः संसारस्य सर्वाणि भूतानि पूरयति; ते तव आज्ञानुसारं गच्छन्ति देव। ||११||
ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ॥
आपे जोगी आपे भोगी ॥त्वमेव योगी त्वमेव भोक्ता ।
ਆਪੇ ਰਸੀਆ ਪਰਮ ਸੰਜੋਗੀ ॥
आपे रसीआ परम संजोगी ॥त्वमेव मज्जनकर्ता; त्वं परमं संघं निर्माति।
ਆਪੇ ਵੇਬਾਣੀ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਨਿਰਭਉ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
आपे वेबाणी निरंकारी निरभउ ताड़ी लाई हे ॥१२॥त्वं स्वयं वाक्हीनः, निराकारः, निर्भयः, गहनध्यानस्य आदिम आनन्दे लीनः असि । ||१२||
ਖਾਣੀ ਬਾਣੀ ਤੁਝਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥
खाणी बाणी तुझहि समाणी ॥सृष्टिवाक्प्रभवाः त्वदन्तर्गताः प्रभो ।
ਜੋ ਦੀਸੈ ਸਭ ਆਵਣ ਜਾਣੀ ॥
जो दीसै सभ आवण जाणी ॥सर्वं यत् दृश्यते, आगच्छति गच्छति च।
ਸੇਈ ਸਾਹ ਸਚੇ ਵਾਪਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
सेई साह सचे वापारी सतिगुरि बूझ बुझाई हे ॥१३॥ते सच्चे बङ्ककाः व्यापारिणः च सन्ति, येषां अवगमनाय सत्यगुरुः प्रेरितवान्। ||१३||
ਸਬਦੁ ਬੁਝਾਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥
सबदु बुझाए सतिगुरु पूरा ॥शाबादस्य वचनं सिद्धसत्यगुरुद्वारा अवगम्यते।
ਸਰਬ ਕਲਾ ਸਾਚੇ ਭਰਪੂਰਾ ॥
सरब कला साचे भरपूरा ॥सच्चिदानन्दः सर्वशक्त्या आप्लुतः |
ਅਫਰਿਓ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸਦਾ ਤੂ ਨਾ ਤਿਸੁ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
अफरिओ वेपरवाहु सदा तू ना तिसु तिलु न तमाई हे ॥१४॥त्वं अस्माकं ग्रहणात् परः, नित्यं स्वतन्त्रः च असि । भवतः लोभस्य किञ्चित् अपि न भवति। ||१४||
ਕਾਲੁ ਬਿਕਾਲੁ ਭਏ ਦੇਵਾਨੇ ॥
कालु बिकालु भए देवाने ॥जन्ममरणं निरर्थकं, तेषां कृते
ਸਬਦੁ ਸਹਜ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਮਾਨੇ ॥
सबदु सहज रसु अंतरि माने ॥ये शबदस्य उदात्तं आकाशतत्त्वं मनसि भुञ्जते।
ਆਪੇ ਮੁਕਤਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਵਰਦਾਤਾ ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਮਨਿ ਭਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥
आपे मुकति त्रिपति वरदाता भगति भाइ मनि भाई हे ॥१५॥स एव मुक्ति-तृप्ति-आशीर्वाददाता, ये भक्ताः मनसि तं प्रेम्णा भवन्ति। ||१५||
ਆਪਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਗੁਰ ਗਮ ਗਿਆਨਾ ॥
आपि निरालमु गुर गम गिआना ॥सः एव निर्मलः अस्ति; गुरुसंपर्कात् आध्यात्मिकं प्रज्ञा लभ्यते।
ਜੋ ਦੀਸੈ ਤੁਝ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥
जो दीसै तुझ माहि समाना ॥यद् दृश्यते तद् त्वयि प्रलीयते।
ਨਾਨਕੁ ਨੀਚੁ ਭਿਖਿਆ ਦਰਿ ਜਾਚੈ ਮੈ ਦੀਜੈ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥
नानकु नीचु भिखिआ दरि जाचै मै दीजै नामु वडाई हे ॥१६॥१॥नानकः नीचः तव द्वारे दानं याचते; कृपया, तं स्वनामस्य गौरवपूर्णमाहात्म्येन आशीर्वादं ददातु। ||१६||१||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, प्रथम मेहल : १.
ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਧਉਲੁ ਅਕਾਸੰ ॥
आपे धरती धउलु अकासं ॥सः एव पृथिवी, पौराणिकः वृषभः यः तस्याः समर्थनं करोति, आकाशी ईथराः च।
ਆਪੇ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਪਰਗਾਸੰ ॥
आपे साचे गुण परगासं ॥सत्येश्वरः स्वयम् स्वयम् महिमा गुणान् प्रकाशयति।
ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀ ਆਪੇ ਆਪੇ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ਹੇ ॥੧॥
जती सती संतोखी आपे आपे कार कमाई हे ॥१॥स्वयं ब्रह्मचारी पतिव्रता सन्तोषी च; स एव कर्म कर्ता। ||१||
ਜਿਸੁ ਕਰਣਾ ਸੋ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ॥
जिसु करणा सो करि करि वेखै ॥सृष्टिं यः सृजति स सृष्टिं पश्यति।
ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਸਾਚੇ ਲੇਖੈ ॥
कोइ न मेटै साचे लेखै ॥सत्येश्वरस्य शिलालेखं न कश्चित् मेटयितुं शक्नोति।
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਆਪੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਹੇ ॥੨॥
आपे करे कराए आपे आपे दे वडिआई हे ॥२॥स एव कर्ता, कारणानां कारणम्; स एव महिमामहात्म्यप्रदः । ||२||
ਪੰਚ ਚੋਰ ਚੰਚਲ ਚਿਤੁ ਚਾਲਹਿ ॥
पंच चोर चंचल चितु चालहि ॥पञ्च चौराणि चपलं चैतन्यं भ्रमन्ति।
ਪਰ ਘਰ ਜੋਹਹਿ ਘਰੁ ਨਹੀ ਭਾਲਹਿ ॥
पर घर जोहहि घरु नही भालहि ॥परगृहाणि पश्यति, किन्तु स्वगृहं न अन्वेषयति।
ਕਾਇਆ ਨਗਰੁ ਢਹੈ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਪਤਿ ਜਾਈ ਹੇ ॥੩॥
काइआ नगरु ढहै ढहि ढेरी बिनु सबदै पति जाई हे ॥३॥शरीरग्रामः रजःरूपेण क्षीणः भवति; शब्दवचनं विना गौरवं नष्टं भवति। ||३||
ਗੁਰ ਤੇ ਬੂਝੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਸੂਝੈ ॥
गुर ते बूझै त्रिभवणु सूझै ॥गुरुद्वारा भगवन्तं साक्षात्करोति, त्रैलोक्यं विज्ञायते।
ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਮਨੈ ਸਿਉ ਲੂਝੈ ॥
मनसा मारि मनै सिउ लूझै ॥कामान् वशयति, मनसा च संघर्षं करोति।
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਤੁਧ ਹੀ ਜੇਹੇ ਨਿਰਭਉ ਬਾਲ ਸਖਾਈ ਹੇ ॥੪॥
जो तुधु सेवहि से तुध ही जेहे निरभउ बाल सखाई हे ॥४॥ये त्वां सेवन्ते, ते भवद्भिः इव भवन्ति; बाल्यकालादेव तेषां सुहृद् अभय । ||४||
ਆਪੇ ਸੁਰਗੁ ਮਛੁ ਪਇਆਲਾ ॥
आपे सुरगु मछु पइआला ॥त्वमेव स्वर्गलोकाः पातालस्य पातालप्रदेशाः ।
ਆਪੇ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੀ ਬਾਲਾ ॥
आपे जोति सरूपी बाला ॥त्वं स्वयं ज्योतिमूर्तिः सदा युवा ।
ਜਟਾ ਬਿਕਟ ਬਿਕਰਾਲ ਸਰੂਪੀ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਕਾਈ ਹੇ ॥੫॥
जटा बिकट बिकराल सरूपी रूपु न रेखिआ काई हे ॥५॥जटाभिः घोरं घोरं रूपं च अद्यापि, न तव रूपं न च वैशिष्ट्यम्। ||५||
ਬੇਦ ਕਤੇਬੀ ਭੇਦੁ ਨ ਜਾਤਾ ॥
बेद कतेबी भेदु न जाता ॥वेदाः बायबलं च ईश्वरस्य रहस्यं न जानन्ति।
ਨਾ ਤਿਸੁ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਤ ਭ੍ਰਾਤਾ ॥
ना तिसु मात पिता सुत भ्राता ॥न तस्य माता, पिता, बालकः, भ्राता वा नास्ति।
ਸਗਲੇ ਸੈਲ ਉਪਾਇ ਸਮਾਏ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ਹੇ ॥੬॥
सगले सैल उपाइ समाए अलखु न लखणा जाई हे ॥६॥सः सर्वान् पर्वतान् सृष्टवान्, पुनः समं करोति च; अदृष्टः प्रभुः न दृश्यते। ||६||
ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਾਕੀ ਮੀਤ ਘਨੇਰੇ ॥
करि करि थाकी मीत घनेरे ॥एतावता मित्राणि कृत्वा अहं श्रान्तः अभवम्।
ਕੋਇ ਨ ਕਾਟੈ ਅਵਗੁਣ ਮੇਰੇ ॥
कोइ न काटै अवगुण मेरे ॥न कश्चित् पापदोषान् मुक्तुं शक्नोति।
ਸੁਰਿ ਨਰ ਨਾਥੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਭਨਾ ਸਿਰਿ ਭਾਇ ਮਿਲੈ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੭॥
सुरि नर नाथु साहिबु सभना सिरि भाइ मिलै भउ जाई हे ॥७॥ईश्वरः सर्वेषां दूतानां मर्त्यानां च परमेश्वरः स्वामी च अस्ति; तस्य प्रेम्णा धन्याः तेषां भयं निवृत्तं भवति। ||७||
ਭੂਲੇ ਚੂਕੇ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵਹਿ ॥
भूले चूके मारगि पावहि ॥विभ्रष्टान् विभ्रष्टान् च पथिं पुनः स्थापयति।
ਆਪਿ ਭੁਲਾਇ ਤੂਹੈ ਸਮਝਾਵਹਿ ॥
आपि भुलाइ तूहै समझावहि ॥त्वमेव तान् भ्रष्टं करोषि, पुनः तान् उपदिशसि ।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਦੀਸੈ ਨਾਵਹੁ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੮॥
बिनु नावै मै अवरु न दीसै नावहु गति मिति पाई हे ॥८॥नाम विहाय किमपि न पश्यामि। नामद्वारा मोक्षः पुण्यः च आगच्छति। ||८||