श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः

पुटः - 756

ਸਚਾ ਸਾਹੁ ਸਚੇ ਵਣਜਾਰੇ ਓਥੈ ਕੂੜੇ ਨ ਟਿਕੰਨਿ ॥

सचा साहु सचे वणजारे ओथै कूड़े न टिकंनि ॥

सत्यं बैंकरः, सत्यं च तस्य व्यापारिणः। मिथ्याः तत्र स्थातुं न शक्नुवन्ति।

ਓਨਾ ਸਚੁ ਨ ਭਾਵਈ ਦੁਖ ਹੀ ਮਾਹਿ ਪਚੰਨਿ ॥੧੮॥

ओना सचु न भावई दुख ही माहि पचंनि ॥१८॥

ते सत्यं न प्रेम्णा - तेषां दुःखेन भक्षिताः भवन्ति। ||१८||

ਹਉਮੈ ਮੈਲਾ ਜਗੁ ਫਿਰੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥

हउमै मैला जगु फिरै मरि जंमै वारो वार ॥

अहङ्कारस्य मलिनतायां जगत् भ्रमति; म्रियते, पुनः जायते च, पुनः पुनः।

ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰ ॥੧੯॥

पइऐ किरति कमावणा कोइ न मेटणहार ॥१९॥

पूर्वकर्मणां कर्मानुरूपं कर्म करोति यत् कोऽपि मेटयितुं न शक्नोति। ||१९||

ਸੰਤਾ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਤਾ ਸਚਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥

संता संगति मिलि रहै ता सचि लगै पिआरु ॥

परन्तु यदि सः सन्तसङ्घे सम्मिलितः भवति तर्हि सः सत्यप्रेमम् आलिंगयितुं आगच्छति।

ਸਚੁ ਸਲਾਹੀ ਸਚੁ ਮਨਿ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰੁ ॥੨੦॥

सचु सलाही सचु मनि दरि सचै सचिआरु ॥२०॥

सत्यमतेन सच्चिदानन्दं स्तुवन् सच्चे भगवतः प्राङ्गणे सत्यं भवति। ||२०||

ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਹੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥

गुर पूरे पूरी मति है अहिनिसि नामु धिआइ ॥

सिद्धगुरुस्य उपदेशाः सिद्धाः सन्ति; ध्यात्वा नाम भगवतः नाम अहोरात्रम् |

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਵਡ ਰੋਗੁ ਹੈ ਵਿਚਹੁ ਠਾਕਿ ਰਹਾਇ ॥੨੧॥

हउमै मेरा वड रोगु है विचहु ठाकि रहाइ ॥२१॥

अहङ्कारः आत्मदम्भः च घोररोगाः सन्ति; शान्तिः निश्चलता च अन्तः आगच्छन्ति। ||२१||

ਗੁਰੁ ਸਾਲਾਹੀ ਆਪਣਾ ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਲਾਗਾ ਪਾਇ ॥

गुरु सालाही आपणा निवि निवि लागा पाइ ॥

मम गुरुं स्तुवामि; तं प्रणम्य पुनः पुनः तस्य पादयोः पतामि |

ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਉਪੀ ਆਗੈ ਧਰੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥੨੨॥

तनु मनु सउपी आगै धरी विचहु आपु गवाइ ॥२२॥

तस्मै अर्पणे शरीरं मनः च स्थापयामि, अन्तः आत्मनः अभिमानं निर्मूलयन्। ||२२||

ਖਿੰਚੋਤਾਣਿ ਵਿਗੁਚੀਐ ਏਕਸੁ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥

खिंचोताणि विगुचीऐ एकसु सिउ लिव लाइ ॥

अनिर्णयः विनाशं जनयति; एकस्मिन् भगवते ध्यानं केन्द्रीकुरुत।

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਛਡਿ ਤੂ ਤਾ ਸਚਿ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੨੩॥

हउमै मेरा छडि तू ता सचि रहै समाइ ॥२३॥

अहङ्कारं स्वाभिमानं च त्यक्त्वा सत्ये विलीनाः तिष्ठन्तु। ||२३||

ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੇ ਸਿ ਭਾਇਰਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਲਗੰਨਿ ॥

सतिगुर नो मिले सि भाइरा सचै सबदि लगंनि ॥

ये सत्यगुरुना सह मिलन्ति ते मम दैवभ्रातरः; ते शब्दस्य सत्यवचने प्रतिबद्धाः सन्ति।

ਸਚਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਦਰਿ ਸਚੈ ਦਿਸੰਨਿ ॥੨੪॥

सचि मिले से न विछुड़हि दरि सचै दिसंनि ॥२४॥

ये सत्येश्वरेण सह विलीनाः भवन्ति ते पुनः न विच्छिन्नाः भविष्यन्ति; ते भगवतः न्यायालये सत्याः इति न्याय्यन्ते। ||२४||

ਸੇ ਭਾਈ ਸੇ ਸਜਣਾ ਜੋ ਸਚਾ ਸੇਵੰਨਿ ॥

से भाई से सजणा जो सचा सेवंनि ॥

ते मम दैवभ्रातरः, ते च मम मित्राणि, ये सत्येश्वरस्य सेवकाः सन्ति।

ਅਵਗਣ ਵਿਕਣਿ ਪਲੑਰਨਿ ਗੁਣ ਕੀ ਸਾਝ ਕਰੰਨਿੑ ॥੨੫॥

अवगण विकणि पलरनि गुण की साझ करंनि ॥२५॥

तृणवत् पापदोषान् विक्रीय गुणसाझेदारीम् प्रविशन्ति। ||२५||

ਗੁਣ ਕੀ ਸਾਝ ਸੁਖੁ ਊਪਜੈ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਕਰੇਨਿ ॥

गुण की साझ सुखु ऊपजै सची भगति करेनि ॥

गुणसाझेदारीयां शान्तिः प्रवहति, ते च सत्यं भक्तिपूजां कुर्वन्ति ।

ਸਚੁ ਵਣੰਜਹਿ ਗੁਰਸਬਦ ਸਿਉ ਲਾਹਾ ਨਾਮੁ ਲਏਨਿ ॥੨੬॥

सचु वणंजहि गुरसबद सिउ लाहा नामु लएनि ॥२६॥

ते सत्ये व्यवहारं कुर्वन्ति, गुरुस्य शबदस्य वचनस्य माध्यमेन, ते च नामस्य लाभं अर्जयन्ति। ||२६||

ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਪਾਪ ਕਰਿ ਕਰਿ ਸੰਚੀਐ ਚਲੈ ਨ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ॥

सुइना रुपा पाप करि करि संचीऐ चलै न चलदिआ नालि ॥

पापं कृत्वा सुवर्णं रजतं च अर्जितं भवेत्, परन्तु भवतः मृत्योः समये ते भवद्भिः सह न गमिष्यन्ति ।

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਸੀ ਸਭ ਮੁਠੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥੨੭॥

विणु नावै नालि न चलसी सभ मुठी जमकालि ॥२७॥

अन्ते त्वया सह किमपि न गमिष्यति, नाम विहाय; सर्वे मृत्योः दूतेन लुण्ठिताः भवन्ति। ||२७||

ਮਨ ਕਾ ਤੋਸਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਹਿਰਦੈ ਰਖਹੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥

मन का तोसा हरि नामु है हिरदै रखहु समालि ॥

भगवतः नाम मनसः पोषणम्; तत् पोषयतु, हृदये च सावधानीपूर्वकं रक्षतु।

ਏਹੁ ਖਰਚੁ ਅਖੁਟੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਬਹੈ ਨਾਲਿ ॥੨੮॥

एहु खरचु अखुटु है गुरमुखि निबहै नालि ॥२८॥

एतत् पोषणम् अक्षयम् अस्ति; गुरमुखैः सह सर्वदा भवति। ||२८||

ਏ ਮਨ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਿਆ ਜਾਸਹਿ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥

ए मन मूलहु भुलिआ जासहि पति गवाइ ॥

हे मनसि यदि प्रथमेश्वरं विस्मरसि तर्हि गौरवं नष्टं गमिष्यसि।

ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਮੋਹਿ ਦੂਜੈ ਵਿਆਪਿਆ ਗੁਰਮਤੀ ਸਚੁ ਧਿਆਇ ॥੨੯॥

इहु जगतु मोहि दूजै विआपिआ गुरमती सचु धिआइ ॥२९॥

अयं संसारः द्वैतप्रेमेण मग्नः अस्ति; गुरुशिक्षां अनुसृत्य सत्येश्वरं ध्यायन्तु। ||२९||

ਹਰਿ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਨ ਪਵੈ ਹਰਿ ਜਸੁ ਲਿਖਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥

हरि की कीमति न पवै हरि जसु लिखणु न जाइ ॥

भगवतः मूल्यं न अनुमानयितुं शक्यते; भगवतः स्तुतिः लिखितुं न शक्यते।

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਪੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੩੦॥

गुर कै सबदि मनु तनु रपै हरि सिउ रहै समाइ ॥३०॥

यदा मनः शरीरं च गुरुशब्दवचनेन अनुकूलं भवति तदा भगवति विलीनः एव तिष्ठति। ||३०||

ਸੋ ਸਹੁ ਮੇਰਾ ਰੰਗੁਲਾ ਰੰਗੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥

सो सहु मेरा रंगुला रंगे सहजि सुभाइ ॥

मम पतिः प्रभुः लीलालुः अस्ति; सः मां स्वप्रेमेण ओतप्रोतवान्, स्वाभाविकतया सहजतया।

ਕਾਮਣਿ ਰੰਗੁ ਤਾ ਚੜੈ ਜਾ ਪਿਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੩੧॥

कामणि रंगु ता चड़ै जा पिर कै अंकि समाइ ॥३१॥

आत्मा वधूः तस्य प्रेम्णा ओतप्रोतः भवति, यदा तस्याः पतिः प्रभुः तां स्वसत्त्वे विलीयते। ||३१||

ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨੇ ਭੀ ਮਿਲਨਿ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੰਨਿ ॥

चिरी विछुंने भी मिलनि जो सतिगुरु सेवंनि ॥

एतावत्कालं यावत् विरक्ताः अपि, तेन सह पुनः मिलन्ति, यदा ते सच्चिदानन्दगुरुं सेवन्ते।

ਅੰਤਰਿ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਖਾਨਿ ਖਰਚਨਿ ਨ ਨਿਖੁਟਈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਹਜਿ ਰਵੰਨਿ ॥੩੨॥

अंतरि नव निधि नामु है खानि खरचनि न निखुटई हरि गुण सहजि रवंनि ॥३२॥

नाम भगवतः नाम नव निधयः आत्मनः नाभिके गहनाः सन्ति; तान् भक्षयन्तः अद्यापि कदापि न क्षीणाः भवन्ति। भगवतः महिमा स्तुतिं जपन्तु, स्वाभाविकतया सहजतया। ||३२||