ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 755
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧੦ ॥
रागु सूही महला ३ घरु १० ॥राग सूही, तृतीय मेहल, दशम सदन : १.
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ਦੁਨੀਆ ਨ ਸਾਲਾਹਿ ਜੋ ਮਰਿ ਵੰਞਸੀ ॥
दुनीआ न सालाहि जो मरि वंञसी ॥लोकं मा स्तुवन्; केवलं गमिष्यति।
ਲੋਕਾ ਨ ਸਾਲਾਹਿ ਜੋ ਮਰਿ ਖਾਕੁ ਥੀਈ ॥੧॥
लोका न सालाहि जो मरि खाकु थीई ॥१॥अन्येषां जनानां स्तुतिं मा कुरु; ते म्रियन्ते, रजः च भविष्यन्ति। ||१||
ਵਾਹੁ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਵਾਹੁ ॥
वाहु मेरे साहिबा वाहु ॥वाहो ! वाहो ! जय, मम प्रभुं गुरुं च जय।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀਐ ਸਚਾ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि सदा सलाहीऐ सचा वेपरवाहु ॥१॥ रहाउ ॥गुरमुखत्वेन सदा स्तुवन्तु यस्य सदा सत्यं स्वतन्त्रं निश्चिन्तं च। ||१||विराम||
ਦੁਨੀਆ ਕੇਰੀ ਦੋਸਤੀ ਮਨਮੁਖ ਦਝਿ ਮਰੰਨਿ ॥
दुनीआ केरी दोसती मनमुख दझि मरंनि ॥लौकिकमैत्रीं कुर्वन्तः स्वेच्छा मनमुखाः दहन्ति म्रियन्ते च।
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਵੇਲਾ ਨ ਲਾਹੰਨਿ ॥੨॥
जम पुरि बधे मारीअहि वेला न लाहंनि ॥२॥मृत्युनगरे ते बद्धाः, गगडाः, ताडिताः च भवन्ति; एषः अवसरः पुनः कदापि न आगमिष्यति। ||२||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਲਗੰਨਿ ॥
गुरमुखि जनमु सकारथा सचै सबदि लगंनि ॥गुरमुखानां जीवनं फलप्रदं धन्यं च भवति; ते शब्दस्य सत्यवचने प्रतिबद्धाः सन्ति।
ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿਆ ਸਹਜੇ ਸੁਖਿ ਰਹੰਨਿ ॥੩॥
आतम रामु प्रगासिआ सहजे सुखि रहंनि ॥३॥तेषामात्मा भगवता दीप्ताः शान्तिसुखेषु निवसन्ति । ||३||
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਰਚੰਨਿ ॥
गुर का सबदु विसारिआ दूजै भाइ रचंनि ॥गुरुशब्दं विस्मरन्ति ये द्वन्द्वप्रेमेण मग्नाः भवन्ति।
ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਫਿਰੰਨਿ ॥੪॥
तिसना भुख न उतरै अनदिनु जलत फिरंनि ॥४॥तेषां क्षुधापिपासा कदापि न त्यजति, रात्रौ दिवा च तप्ताः भ्रमन्ति। ||४||
ਦੁਸਟਾ ਨਾਲਿ ਦੋਸਤੀ ਨਾਲਿ ਸੰਤਾ ਵੈਰੁ ਕਰੰਨਿ ॥
दुसटा नालि दोसती नालि संता वैरु करंनि ॥ये दुष्टैः सह मैत्रीं कुर्वन्ति, सन्तवैरं च धारयन्ति,
ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਡੋਬੰਨਿ ॥੫॥
आपि डुबे कुटंब सिउ सगले कुल डोबंनि ॥५॥कुटुम्बैः सह मग्नाः भविष्यन्ति, तेषां वंशः सर्वः नष्टः भविष्यति। ||५||
ਨਿੰਦਾ ਭਲੀ ਕਿਸੈ ਕੀ ਨਾਹੀ ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਕਰੰਨਿ ॥
निंदा भली किसै की नाही मनमुख मुगध करंनि ॥कस्यचित् निन्दनं न हितकरं किन्तु मूर्खाः स्वार्थिनः मनमुखाः अद्यापि कुर्वन्ति।
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਨਰਕੇ ਘੋਰਿ ਪਵੰਨਿ ॥੬॥
मुह काले तिन निंदका नरके घोरि पवंनि ॥६॥निन्दकानां मुखानि कृष्णानि भवन्ति, ते च अत्यन्तं घोरे नरके पतन्ति। ||६||
ਏ ਮਨ ਜੈਸਾ ਸੇਵਹਿ ਤੈਸਾ ਹੋਵਹਿ ਤੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
ए मन जैसा सेवहि तैसा होवहि तेहे करम कमाइ ॥यथा सेवसे मनसि तथा भवसि तथा कर्माणि यानि कर्माणि ।
ਆਪਿ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੭॥
आपि बीजि आपे ही खावणा कहणा किछू न जाइ ॥७॥यत्किमपि त्वं स्वयमेव रोपयसि, तदेव भवता खादितव्यं भविष्यति; अस्मिन् विषये अन्यत् किमपि वक्तुं न शक्यते। ||७||
ਮਹਾ ਪੁਰਖਾ ਕਾ ਬੋਲਣਾ ਹੋਵੈ ਕਿਤੈ ਪਰਥਾਇ ॥
महा पुरखा का बोलणा होवै कितै परथाइ ॥महाभूतानां वाक्यानां उच्चतरं प्रयोजनम् अस्ति।
ਓਇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੇ ਭਰਪੂਰ ਹਹਿ ਓਨਾ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਇ ॥੮॥
ओइ अंम्रित भरे भरपूर हहि ओना तिलु न तमाइ ॥८॥ते अम्ब्रोसियल अमृतेन अतिप्रवाहपर्यन्तं पूरिताः सन्ति, तेषां लोभः सर्वथा नास्ति। ||८||
ਗੁਣਕਾਰੀ ਗੁਣ ਸੰਘਰੈ ਅਵਰਾ ਉਪਦੇਸੇਨਿ ॥
गुणकारी गुण संघरै अवरा उपदेसेनि ॥सतां गुणसञ्चयं कुर्वन्ति, अन्यान् च उपदिशन्ति।
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਓਨਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਲਏਨਿ ॥੯॥
से वडभागी जि ओना मिलि रहे अनदिनु नामु लएनि ॥९॥ये तेषां सह मिलन्ति ते एतावन्तः अतीव भाग्यवन्तः; रात्रौ दिवा च नाम भगवतः नाम जपन्ति। ||९||
ਦੇਸੀ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਈ ਮੇਦਨੀ ॥
देसी रिजकु संबाहि जिनि उपाई मेदनी ॥यो विश्वं सृजत्, तस्मै पोषणं ददाति।
ਏਕੋ ਹੈ ਦਾਤਾਰੁ ਸਚਾ ਆਪਿ ਧਣੀ ॥੧੦॥
एको है दातारु सचा आपि धणी ॥१०॥एकः प्रभुः एव महान् दाता अस्ति। स एव सच्चिदानन्दः । ||१०||
ਸੋ ਸਚੁ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥
सो सचु तेरै नालि है गुरमुखि नदरि निहालि ॥सः सत्यः प्रभुः भवता सह सर्वदा अस्ति; गुरमुखः तस्य प्रसाददृष्ट्या धन्यः अस्ति।
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਸਮਾਲਿ ॥੧੧॥
आपे बखसे मेलि लए सो प्रभु सदा समालि ॥११॥सः एव त्वां क्षमिष्यति, त्वां च स्वयमेव विलीयते; सदा ईश्वरं पोषयन्तु, चिन्तयन्तु च। ||११||
ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਸਚੁ ਨਿਰਮਲਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਲਿਆ ਜਾਇ ॥
मनु मैला सचु निरमला किउ करि मिलिआ जाइ ॥मनः अशुद्धं भवति; केवलं सच्चिदानन्दः एव शुद्धः। अतः कथं तस्मिन् विलीयते ?
ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੧੨॥
प्रभु मेले ता मिलि रहै हउमै सबदि जलाइ ॥१२॥ईश्वरः तत् स्वस्मिन् विलीयते, ततः तत् विलीनं तिष्ठति; तस्य शबादस्य वचनस्य माध्यमेन अहङ्कारः दग्धः भवति। ||१२||
ਸੋ ਸਹੁ ਸਚਾ ਵੀਸਰੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥
सो सहु सचा वीसरै ध्रिगु जीवणु संसारि ॥शापितं जीवनं लोके, यस्याः विस्मरति स्वस्य सत्यं पतिं प्रभुम्।
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਨਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧੩॥
नदरि करे ना वीसरै गुरमती वीचारि ॥१३॥भगवान् तस्य कृपां प्रयच्छति, सा च तं न विस्मरति, यदि सा गुरुशिक्षां चिन्तयति। ||१३||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਮਿਲਿ ਰਹਾ ਸਾਚੁ ਰਖਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
सतिगुरु मेले ता मिलि रहा साचु रखा उर धारि ॥सच्चो गुरुः तां संयोजयति, अतः सा तेन सह एकीकृता तिष्ठति, सच्चिदानन्देन सह हृदये निहितः।
ਮਿਲਿਆ ਹੋਇ ਨ ਵੀਛੁੜੈ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧੪॥
मिलिआ होइ न वीछुड़ै गुर कै हेति पिआरि ॥१४॥तथा च एकीकृता सा पुनः न विच्छिद्येत; सा गुरुप्रेमस्नेहयोः तिष्ठति। ||१४||
ਪਿਰੁ ਸਾਲਾਹੀ ਆਪਣਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
पिरु सालाही आपणा गुर कै सबदि वीचारि ॥स्तुवामि भर्तारं भगवन्तं गुरोः शबादवचनं चिन्तयन्।
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥੧੫॥
मिलि प्रीतम सुखु पाइआ सोभावंती नारि ॥१५॥मम प्रियेन सह मिलित्वा अहं शान्तिं प्राप्तवान्; अहं तस्य सुन्दरतमः सुखी आत्मा वधूः अस्मि। ||१५||
ਮਨਮੁਖ ਮਨੁ ਨ ਭਿਜਈ ਅਤਿ ਮੈਲੇ ਚਿਤਿ ਕਠੋਰ ॥
मनमुख मनु न भिजई अति मैले चिति कठोर ॥स्वेच्छया मनमुखस्य मनः न मृदु भवति; तस्य चैतन्यं सर्वथा दूषितं पाषाणहृदयं च अस्ति।
ਸਪੈ ਦੁਧੁ ਪੀਆਈਐ ਅੰਦਰਿ ਵਿਸੁ ਨਿਕੋਰ ॥੧੬॥
सपै दुधु पीआईऐ अंदरि विसु निकोर ॥१६॥विषसर्पः क्षीरभोजितः अपि विषपूर्णः भवेत् । ||१६||
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥
आपि करे किसु आखीऐ आपे बखसणहारु ॥स्वयं करोति - कम् अन्यं पृच्छामि ? सः एव क्षमाशीलः प्रभुः अस्ति।
ਗੁਰਸਬਦੀ ਮੈਲੁ ਉਤਰੈ ਤਾ ਸਚੁ ਬਣਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥੧੭॥
गुरसबदी मैलु उतरै ता सचु बणिआ सीगारु ॥१७॥गुरुशिक्षाद्वारा मलं प्रक्षाल्यते, ततः, सत्यस्य अलङ्कारेण अलङ्कृतं भवति। ||१७||