अहं तव वधूः सुन्दरी तव दासः दासः च अस्मि । पतिं विना मम आर्यत्वं नास्ति प्रभुम्। ||१||
यदा मम प्रभुः गुरुः च मम प्रार्थनां शृण्वन् तदा सः मम दयायाः वर्षणं कर्तुं त्वरितवान् ।
नानकः वदति, अहं मम पतिः इव अभवम्; अहं मानेन, आर्यत्वेन, सद्भावेन च धन्यः अस्मि। ||२||३||७||
मलार, पञ्चम मेहलः १.
प्रियस्य सत्यं नाम ध्यानं कुरु।
भयङ्करविश्वसमुद्रस्य दुःखानि दुःखानि च निवर्तन्ते, गुरुप्रतिमां हृदये निहितं कृत्वा। ||१||विराम||
तव शत्रवः नश्यन्ति, सर्वे दुष्टाः नश्यन्ति, यदा त्वं भगवतः अभयारण्यम् आगमिष्यसि।
त्राता प्रभुः मम हस्तं दत्त्वा मां तारितवान्; नामधनं मया लब्धम्। ||१||
अनुग्रहं दत्त्वा मम सर्वाणि पापानि निर्मूलितवान्; तेन मम मनसि निर्मलं नाम स्थापितं।
हे नानक, गुणनिधिः मम मनः पूरयति; अहं पुनः कदापि दुःखं न प्राप्स्यामि। ||२||४||८||
मलार, पञ्चम मेहलः १.
मम प्रिय ईश्वरः मम जीवनस्य निःश्वासस्य प्रेमी अस्ति।
नामस्य प्रेम्णः भक्तिपूजनं कुरु मे दयालु करुणामय । ||१||विराम||
ध्यायामि स्मरणेन तव पादयोः प्रिये; मम हृदयं आशापूरितम् अस्ति।
अहं विनयशीलसन्तानाम् कृते प्रार्थनां करोमि; मम मनः भगवतः दर्शनस्य Blssed Vision कृते तृष्णां करोति। ||१||
वियोगः मृत्युः भगवता सह संयोगः जीवनम्। भवतः विनयशीलं भृत्यस्य दर्शनेन आशीर्वादं ददातु।
हे देव दयालु भव, नानको नाम आश्रित्य, आयुः, धनं च कुरु । ||२||५||९||
मलार, पञ्चम मेहलः १.
अधुना, अहं मम प्रियस्य इव एव अभवम्।
निवसन् मम सार्वभौमं नृपं शान्तिं लब्धम् । वर्षा हे शान्तिदा मेघ | ||१||विराम||
तं विस्मर्तुं न शक्नोमि क्षणमपि; सः शान्तिसागरः अस्ति। नाम भगवतः नाम्ना मया नव निधिः प्राप्ताः ।
मम सम्यक् दैवः सक्रियः अभवत्, सन्तैः सह मिलित्वा, मम साहाय्यं, समर्थनं च। ||१||
शान्तिः प्रवहति, सर्वा दुःखानि च दूरीकृतानि, परमेश्वरस्य प्रेम्णा अनुकूलाः।
कष्टं भयङ्करं च लोकाब्धिं नानक भगवतः पादध्यानया लङ्घ्यते। ||२||६||१०||
मलार, पञ्चम मेहलः १.
मेघाः सम्पूर्णे विश्वे वर्षिताः अभवन् ।
मम प्रियः प्रभुः ईश्वरः मयि दयालुः अभवत्; आनन्देन आनन्देन शान्तिना च धन्यः अस्मि। ||१||विराम||
मे शोकानि मेट्यन्ते, सर्वपिपासा च मे परमेश्वरं ध्यायन्ते।
साधसंगते पवित्रसङ्घे मृत्युजन्म च समाप्तं भवति, मर्त्यः कुत्रापि न भ्रमति, पुनः कदापि। ||१||
मम मनः शरीरं च अमलनाम भगवतः नाम ओतप्रोतम्; अहं तस्य पादकमलेषु प्रेम्णा अनुकूलः अस्मि।
ईश्वरः नानकं स्वस्य कृतवान्; दासः नानकः स्वस्य अभयारण्यम् अन्वेषयति। ||२||७||११||
मलार, पञ्चम मेहलः १.
भगवतः विरक्तः कथं जीवति जीवः ।
मम चैतन्यं मम भगवन्तं मिलितुं, तस्य पादकमलस्य उदात्ततत्त्वे पिबितुं च आकांक्षा आशा च परिपूर्णा अस्ति। ||१||विराम||
त्वां तृष्णास्ते न विरहन्ति प्रिये ।
ये मम प्रियेश्वरं विस्मरन्ति ते मृताः म्रियन्ते च। ||१||