प्रियनामस्य उदात्ततत्त्वं सर्वथा मधुरम् अस्ति।
भगवन् युगे युगे नानकं स्तुतिं कुरु; ध्यायन् भगवन्तं न लभते तस्य सीमाः | ||५||
आत्मनः नाभिके गहने नाम सह मणिः प्राप्यते ।
ध्यात्वा भगवन्तं मनः मनसा एव सान्त्वितं सान्त्वयति च।
तस्मिन् कठिनतममार्गे भयनाशकः लभ्यते, पुनर्जन्मगर्भं न प्रविशति । ||६||
गुरुस्य शबादस्य वचनस्य माध्यमेन प्रेम्णा भक्तिपूजायाः प्रेरणा प्रवहति।
नाम निधिं याचयामि, भगवतः स्तुतिं च।
यदा भगवतः प्रीतिः भवति तदा सः मां गुरुणा सह संयोगं करोति; प्रभुः सर्वं जगत् तारयति। ||७||
भगवतः जपं जपेत्, सच्चिगुरुप्रज्ञां लभते।
अत्याचारी मृत्युदूतस्तस्य पादयोः भृत्यः भवति ।
संगतस्य उदात्तसङ्घे कस्यचित् स्थितिः जीवनपद्धतिः च उदात्तः भवति, भयङ्करं विश्वसमुद्रं च लङ्घयति। ||८||
शाबादद्वारा अस्य भयानकस्य विश्वसमुद्रस्य उपरि लङ्घ्यते ।
अन्तः द्वन्द्वमन्तरतः दूरं दह्यते।
पञ्च गुणबाणान् आदाय मृत्युः हन्ति, मनः आकाशे दशमद्वारस्य धनुषः आकृष्य। ||९||
अविश्वासिनः निन्दकाः कथं शाबादस्य विषये प्रबुद्धजागरूकतां प्राप्नुयुः।
शाबादस्य जागरणं विना पुनर्जन्मम् आगच्छन्ति गच्छन्ति च।
हे नानक गुरमुख मुक्तिसमर्थनं लभते; सम्यक् दैवेन सः भगवन्तं मिलति। ||१०||
निर्भयः सच्चः गुरुः अस्माकं त्राता रक्षकः च अस्ति।
भक्तिपूजा जगत्पते गुरुद्वारा लभ्यते।
अप्रहारस्य ध्वनिप्रवाहस्य आनन्दमयं सङ्गीतं स्पन्दते, प्रतिध्वनितुं च भवति; गुरुस्य शबादस्य वचनस्य माध्यमेन निर्मलः प्रभुः प्राप्यते। ||११||
स एव निर्भयो यस्य शिरसि लिखितं दैवं नास्ति ।
ईश्वरः एव अदृष्टः अस्ति; सः स्वस्य आश्चर्यजनकसृजनशक्त्या स्वं प्रकाशयति।
स्वयं असक्तोऽजः स्वयम् । हे नानक गुरुशिक्षाद्वारा सः लभ्यते। ||१२||
सत्यगुरुः स्वस्य अन्तःसत्त्वस्य स्थितिं जानाति।
स एव निर्भयः, यः गुरुस्य शाबादस्य वचनं साक्षात्करोति।
सः स्वस्य अन्तःकरणं पश्यति, सर्वेषां अन्तः भगवन्तं च अवगच्छति; तस्य मनः सर्वथा न भ्रमति। ||१३||
स एव निर्भयः यस्य सत्त्वान्तर्गतः भगवान् तिष्ठति।
अहोरात्रं प्रहृष्यमाणः अमलनाम भगवतः नाम।
हे नानक, संगते पवित्रसङ्घे भगवतः स्तुतिः प्राप्यते, सहजतया, सहजतया भगवता सह मिलति। ||१४||
यः ईश्वरं जानाति, आत्मनः अन्तः परं च,
विरक्तः तिष्ठति, भ्रमणशीलं मनः स्वगृहं प्रति आनयति।
सच्चः प्राथमिकः प्रभुः सर्वेषां त्रयाणां लोकानां उपरि अस्ति; तस्य अम्ब्रोसीमृतं नानक लभ्यते । ||१५||४||२१||
मारू, प्रथम मेहल : १.
प्रजापतिः प्रभुः अनन्तः अस्ति; तस्य सृजनात्मकशक्तिः आश्चर्यजनकः अस्ति।
सृष्टानां सत्त्वानां तस्य उपरि शक्तिः नास्ति।
सः जीवान् निर्मितवान्, सः एव तान् पोषयति; तस्य आज्ञायाः हुकमः प्रत्येकं नियन्त्रयति। ||१||
सर्वव्यापी भगवान् स्वस्य हुकमद्वारा सर्वान् आयोजयति।
कः समीपस्थः कः दूरः?
पश्य भगवन्तं गुप्तं प्रकटं च प्रत्येकं हृदये; अद्वितीयः प्रभुः सर्वान् व्याप्तः अस्ति। ||२||
यं भगवता स्वेन सह संयोजयति, सः चैतन्यजागरूकतायां विलीयते।
गुरु के शब्द के माध्यम से भगवान के नाम ध्यान करें।
ईश्वरः आनन्दस्य मूर्तरूपः, अतुलनीयरूपेण सुन्दरः, अगाधः च; गुरुणा सह मिलित्वा संशयः निवर्तते। ||३||
नाम भगवतः नाम मम मनः शरीरं धनं च मम प्रियतरम्।
अन्ते यदा मया गन्तव्यं तदा मम एकमात्रं साहाय्यं, समर्थनं च भविष्यति ।