यदा त्वया मां साधसंगतं पवित्रसङ्घं नीतवान् तदा तव वचनस्य बाणीं श्रुतवान्।
नानकः आनन्दितः अस्ति, निर्वाणस्य प्राथमिकेश्वरस्य महिमाम् अवलोकयन्। ||४||७||१८||
सोरत्'ह, पञ्चम मेहल: १.
अहं प्रियसन्तानाम् पादरजः; अहं तेषां अभयारण्यस्य रक्षणं याचयामि।
सन्तः मम सर्वशक्तिमान् समर्थकाः सन्ति; सन्ताः मम अलङ्कारः अलङ्कारः च। ||१||
अहं सन्तैः सह हस्तः दस्तानानि च अस्मि।
मया पूर्वनिर्धारितं दैवं साक्षात्कृतम्।
एतत् मनः भवतः दैवभ्रातरः | ||विरामः||
मम व्यवहारः सन्तैः सह अस्ति, मम व्यापारः सन्तैः सह अस्ति।
मया सन्तैः सह लाभः अर्जितः, भगवद्भक्त्या अतिप्रवाहपर्यन्तं निधिः च। ||२||
सन्ताः राजधानीं मम न्यस्तवन्तः, मम मनसः मोहः अपि निवृत्तः अभवत् ।
धर्मन्यायाधीशः इदानीं किं कर्तुं शक्नोति? मम सर्वाणि लेखानि विदीर्णानि सन्ति। ||३||
अहं परमं आनन्दं प्राप्नोमि, अहं च शान्तिं प्राप्नोमि, सन्तानाम् अनुग्रहात्।
कथयति नानकः मम मनः भगवता सह सामञ्जस्यम् अस्ति; भगवतः अद्भुतप्रेमेण ओतप्रोतम् अस्ति। ||४||८||१९||
सोरत्'ह, पञ्चम मेहल: १.
यत्किमपि पश्यसि, तत्सर्वं त्यक्तव्यं भविष्यति मनुष्य ।
भगवन्नाम्ना ते व्यवहारः भवतु, निर्वाणावस्थां प्राप्स्यसि । ||१||
हे मम प्रिये शान्तिदायसि ।
सिद्धगुरुणा मे एतानि शिक्षानि दत्तानि, अहं च भवतः अनुकूलः अस्मि। ||विरामः||
कामे क्रोधे लोभे भावात्मके सङ्गे स्वाभिमाने च शान्तिः न लभ्यते ।
तथा सर्वचरणरजः भव मनसि तदा आनन्दं आनन्दं शान्तिं च प्राप्स्यसि। ||२||
सः तव अन्तःकरणस्य स्थितिं जानाति, सः तव कार्यं वृथा न मुञ्चति - तं सेवस्व मनः।
तं पूजयन्तु, तस्मै अमृतेश्वरस्य दिव्यगुरुप्रतिमायै समर्पयन्तु। ||३||
स विश्वेश्वरः करुणेश्वरः परमेश्वरः निराकारः प्रभुः।
नाम मम वणिजः, नाम मम पोषणम्; the Naam, हे नानक, मम प्राणश्वासस्य आश्रयः। ||४||९||२०||
सोरत्'ह, पञ्चम मेहल: १.
सः प्राणं मृतशरीरेषु प्रविशति, विरक्तान् पुनः संयोजयति स्म ।
पशवः, राक्षसाः, मूर्खाः अपि सावधानाः श्रोतारः भवन्ति, यदा सः भगवतः नामस्य स्तुतिं गायति। ||१||
सिद्धगुरुस्य महिमामहात्म्यं पश्यतु।
तस्य मूल्यं वर्णयितुं न शक्यते। ||विरामः||
शोकरोगनिवासं विध्वंसयित्वा आनन्दं आनन्दं सुखं च आनयत्।
अप्रयत्नेन मनसः कामस्य फलं पुरस्कृत्य सर्वाणि कार्याणि सिद्धिम् आनयन्ति। ||२||
स इह लोके शान्तिं लभते, तस्य मुखं परलोके दीप्तम्; तस्य आगमनं गमनं च समाप्तम्।
निर्भयो भवति, तस्य हृदयं नाम भगवतः नाम पूर्णं भवति; तस्य मनः सच्चे गुरुं प्रियं भवति। ||३||
उत्थाय उपविश्य भगवतः महिमा स्तुतिं गायति; तस्य दुःखशोकसंशयश्च निवर्तते।
वदति नानकः तस्य कर्म सिद्धः; तस्य मनः गुरुचरणसक्तम् अस्ति। ||४||१०||२१||
सोरत्'ह, पञ्चम मेहल: १.
मणिं परित्यज्य शंखे सक्तः; तस्मात् किमपि न आगमिष्यति।