ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 796
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
ऐसा नामु निरंजन देउ ॥तादृशं नाम अमलस्य दिव्यस्य भगवतः।
ਹਉ ਜਾਚਿਕੁ ਤੂ ਅਲਖ ਅਭੇਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हउ जाचिकु तू अलख अभेउ ॥१॥ रहाउ ॥अहं केवलं याचकः अस्मि; त्वं अदृश्यः अज्ञेयः च असि। ||१||विराम||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਧਰਕਟੀ ਨਾਰਿ ॥
माइआ मोहु धरकटी नारि ॥मायाप्रेम शाप्ता इव, .
ਭੂੰਡੀ ਕਾਮਣਿ ਕਾਮਣਿਆਰਿ ॥
भूंडी कामणि कामणिआरि ॥कुरूपः, मलिनः, व्यभिचारी च ।
ਰਾਜੁ ਰੂਪੁ ਝੂਠਾ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥
राजु रूपु झूठा दिन चारि ॥शक्तिः सौन्दर्यं च मिथ्या, कतिपयान् दिनानि यावत् स्थास्यति।
ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਚਾਨਣੁ ਅੰਧਿਆਰਿ ॥੨॥
नामु मिलै चानणु अंधिआरि ॥२॥यदा तु नाम धन्यः भवति तदा अन्तः अन्धकारः प्रकाशते। ||२||
ਚਖਿ ਛੋਡੀ ਸਹਸਾ ਨਹੀ ਕੋਇ ॥
चखि छोडी सहसा नही कोइ ॥मया माया आस्वाद्य त्यागः कृतः, अधुना, मम संशयः नास्ति।
ਬਾਪੁ ਦਿਸੈ ਵੇਜਾਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
बापु दिसै वेजाति न होइ ॥यस्य पिता ज्ञातः, सः अवैधः न भवितुम् अर्हति।
ਏਕੇ ਕਉ ਨਾਹੀ ਭਉ ਕੋਇ ॥
एके कउ नाही भउ कोइ ॥एकेश्वरस्य यस्य, तस्य भयं नास्ति।
ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਕਰਾਵੈ ਸੋਇ ॥੩॥
करता करे करावै सोइ ॥३॥प्रजापतिः कर्म करोति, सर्वान् कर्म करोति च। ||३||
ਸਬਦਿ ਮੁਏ ਮਨੁ ਮਨ ਤੇ ਮਾਰਿਆ ॥
सबदि मुए मनु मन ते मारिआ ॥शबादवचने म्रियते यः मनः, मनसा माध्यमेन, जियते।
ਠਾਕਿ ਰਹੇ ਮਨੁ ਸਾਚੈ ਧਾਰਿਆ ॥
ठाकि रहे मनु साचै धारिआ ॥मनः संयमितं कृत्वा सच्चिदानन्दं हृदये निक्षिपति ।
ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝੈ ਗੁਰ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ॥
अवरु न सूझै गुर कउ वारिआ ॥अन्यं न जानाति गुरवे यज्ञः |
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਨਿਸਤਾਰਿਆ ॥੪॥੩॥
नानक नामि रते निसतारिआ ॥४॥३॥नानके नामानुरूपः स मुक्तो भवति। ||४||३||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
बिलावलु महला १ ॥बिलावल, प्रथम मेहल : १.
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਮਨੁ ਸਹਜ ਧਿਆਨੇ ॥
गुर बचनी मनु सहज धिआने ॥गुरुशिक्षायाः वचनस्य माध्यमेन मनः सहजतया भगवतः ध्यानं करोति।
ਹਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਮਨੁ ਮਾਨੇ ॥
हरि कै रंगि रता मनु माने ॥भगवत्प्रेमसंयुक्तं मनः तृप्तं भवति।
ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਿ ਭੁਲੇ ਬਉਰਾਨੇ ॥
मनमुख भरमि भुले बउराने ॥उन्मत्ताः स्वेच्छा मनुष्यमुखाः संशयमोहिताः परिभ्रमन्ति।
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨੇ ॥੧॥
हरि बिनु किउ रहीऐ गुर सबदि पछाने ॥१॥भगवन्तं विना कथं जीवति कश्चित् । गुरुस्य शबादस्य वचनेन सः साक्षात्कृतः भवति। ||१||
ਬਿਨੁ ਦਰਸਨ ਕੈਸੇ ਜੀਵਉ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥
बिनु दरसन कैसे जीवउ मेरी माई ॥तस्य दर्शनस्य भगवद्दर्शनं विना कथं जीविष्यामि मातः।
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਜੀਅਰਾ ਰਹਿ ਨ ਸਕੈ ਖਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हरि बिनु जीअरा रहि न सकै खिनु सतिगुरि बूझ बुझाई ॥१॥ रहाउ ॥भगवन्तं विना मम आत्मा क्षणमपि जीवितुं न शक्नोति; सत्यगुरुः मम एतत् अवगन्तुं साहाय्यं कृतवान्। ||१||विराम||
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਸਰੈ ਹਉ ਮਰਉ ਦੁਖਾਲੀ ॥
मेरा प्रभु बिसरै हउ मरउ दुखाली ॥मम देवं विस्मृत्य अहं दुःखेन म्रियते।
ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਜਪਉ ਅਪੁਨੇ ਹਰਿ ਭਾਲੀ ॥
सासि गिरासि जपउ अपुने हरि भाली ॥प्रत्येकं निःश्वासेन अन्नखण्डेन च अहं भगवन्तं ध्यायामि, तं च अन्वेषयामि।
ਸਦ ਬੈਰਾਗਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਹਾਲੀ ॥
सद बैरागनि हरि नामु निहाली ॥तिष्ठामि सदा विरक्तः, किन्तु भगवतः नाम्ना मोहितः अस्मि ।
ਅਬ ਜਾਨੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਲੀ ॥੨॥
अब जाने गुरमुखि हरि नाली ॥२॥अधुना गुरमुखत्वेन जानामि यत् भगवता मया सह सर्वदा अस्ति। ||२||
ਅਕਥ ਕਥਾ ਕਹੀਐ ਗੁਰ ਭਾਇ ॥
अकथ कथा कहीऐ गुर भाइ ॥अवाच्यवाक्यं प्रोक्तं, गुरुस्य इच्छायाः।
ਪ੍ਰਭੁ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਦੇਇ ਦਿਖਾਇ ॥
प्रभु अगम अगोचरु देइ दिखाइ ॥सः अस्मान् दर्शयति यत् ईश्वरः अगम्यः अगाधः च अस्ति।
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕਰਣੀ ਕਿਆ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
बिनु गुर करणी किआ कार कमाइ ॥गुरुं विना वयं का जीवनशैलीं, किं कार्यं च कर्तुं शक्नुमः?
ਹਉਮੈ ਮੇਟਿ ਚਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥੩॥
हउमै मेटि चलै गुर सबदि समाइ ॥३॥अहंकारं निर्मूलयन्, गुरु-इच्छा-सङ्गतिं च कुर्वन् अहं शाबादस्य वचने लीनः अस्मि। ||३||
ਮਨਮੁਖੁ ਵਿਛੁੜੈ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ॥
मनमुखु विछुड़ै खोटी रासि ॥स्वेच्छा मनमुखाः भगवतः विरक्ताः, मिथ्याधनसङ्ग्रहाः।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਸਾਬਾਸਿ ॥
गुरमुखि नामि मिलै साबासि ॥गुरमुखाः नाम भगवतः नाम महिमापूर्वकम् आचर्यन्ते।
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ॥
हरि किरपा धारी दासनि दास ॥भगवता मयि दयां वर्षिता, मां च दासदासः कृतः।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ॥੪॥੪॥
जन नानक हरि नाम धनु रासि ॥४॥४॥भृत्यस्य नानकस्य धनं राजधानी च भगवतः नाम। ||४||४||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥
बिलावलु महला ३ घरु १ ॥बिलावल, तृतीय मेहल, प्रथम सदन : १.
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਖਾਇਆ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਸੋਇਆ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਕਾਪੜੁ ਅੰਗਿ ਚੜਾਇਆ ॥
ध्रिगु ध्रिगु खाइआ ध्रिगु ध्रिगु सोइआ ध्रिगु ध्रिगु कापड़ु अंगि चड़ाइआ ॥शापित, शापित अन्न; शापिता, शापिता निद्रा; शाप्ताः, शापिताः शरीरे धारिताः वस्त्राः।
ਧ੍ਰਿਗੁ ਸਰੀਰੁ ਕੁਟੰਬ ਸਹਿਤ ਸਿਉ ਜਿਤੁ ਹੁਣਿ ਖਸਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ध्रिगु सरीरु कुटंब सहित सिउ जितु हुणि खसमु न पाइआ ॥शापितं शरीरं कुटुम्बमित्रैः सह यदा अस्मिन् जीवने स्वेश्वरं स्वामिनं च न लभते।
ਪਉੜੀ ਛੁੜਕੀ ਫਿਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਅਹਿਲਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥੧॥
पउड़ी छुड़की फिरि हाथि न आवै अहिला जनमु गवाइआ ॥१॥सः सीढ्याः पदं चूकति, अयं अवसरः पुनः तस्य हस्ते न आगमिष्यति; तस्य जीवनं व्यर्थं भवति, व्यर्थम्। ||१||
ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਨ ਦੇਈ ਲਿਵ ਲਾਗਣਿ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਣ ਵਿਸਾਰੇ ॥
दूजा भाउ न देई लिव लागणि जिनि हरि के चरण विसारे ॥द्वैतप्रेम तस्य प्रेम्णा भगवते ध्यानं न केन्द्रीक्रियते; सः भगवतः पादौ विस्मरति।
ਜਗਜੀਵਨ ਦਾਤਾ ਜਨ ਸੇਵਕ ਤੇਰੇ ਤਿਨ ਕੇ ਤੈ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जगजीवन दाता जन सेवक तेरे तिन के तै दूख निवारे ॥१॥ रहाउ ॥विश्वजीवने महादाता त्वं विनयभृत्यानां दुःखानि निर्मूलयसि। ||१||विराम||
ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਦਇਆਪਤਿ ਦਾਤਾ ਕਿਆ ਏਹਿ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ॥
तू दइआलु दइआपति दाता किआ एहि जंत विचारे ॥त्वं दयालुः महादयादाय; किम् एते दरिद्राः भूताः?
ਮੁਕਤ ਬੰਧ ਸਭਿ ਤੁਝ ਤੇ ਹੋਏ ਐਸਾ ਆਖਿ ਵਖਾਣੇ ॥
मुकत बंध सभि तुझ ते होए ऐसा आखि वखाणे ॥सर्वे त्वया मुक्ताः बन्धने वा स्थापिताः; एतत् एव वक्तुं शक्यते ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਮੁਕਤੁ ਕਹੀਐ ਮਨਮੁਖ ਬੰਧ ਵਿਚਾਰੇ ॥੨॥
गुरमुखि होवै सो मुकतु कहीऐ मनमुख बंध विचारे ॥२॥गुरमुखः भवति मुक्तः उच्यते, दरिद्राः स्वेच्छा मनुष्यमुखाः बन्धने भवन्ति। ||२||
ਸੋ ਜਨੁ ਮੁਕਤੁ ਜਿਸੁ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਸਦਾ ਰਹੈ ਹਰਿ ਨਾਲੇ ॥
सो जनु मुकतु जिसु एक लिव लागी सदा रहै हरि नाले ॥स एव मुक्तः, यः प्रेम्णा एकस्मिन् भगवते ध्यानं केन्द्रीक्रियते, सर्वदा भगवता सह निवसति।
ਤਿਨ ਕੀ ਗਹਣ ਗਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਈ ਸਚੈ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ॥
तिन की गहण गति कही न जाई सचै आपि सवारे ॥तस्य गभीरता, स्थितिः च वर्णयितुं न शक्यते । सत्येश्वरः एव तं अलङ्कारयति।