ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 509
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਵਾਇਆ ਨਾਨਕ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਖੁਆਰ ॥੨॥
हरि नामु न पाइआ जनमु बिरथा गवाइआ नानक जमु मारि करे खुआर ॥२॥न लभन्ते भगवतः नाम, वृथा प्राणान् अपव्ययन्ति; मृत्योः दूतः दण्डयति अपमानं च करोति नानक । ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਤਦਹੁ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
आपणा आपु उपाइओनु तदहु होरु न कोई ॥सः स्वयमेव सृष्टवान् - तस्मिन् समये, अन्यः नासीत्।
ਮਤਾ ਮਸੂਰਤਿ ਆਪਿ ਕਰੇ ਜੋ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥
मता मसूरति आपि करे जो करे सु होई ॥सः उपदेशार्थं स्वयमेव परामर्शं कृतवान्, यत् कृतवान् तत् च अभवत् ।
ਤਦਹੁ ਆਕਾਸੁ ਨ ਪਾਤਾਲੁ ਹੈ ਨਾ ਤ੍ਰੈ ਲੋਈ ॥
तदहु आकासु न पातालु है ना त्रै लोई ॥तस्मिन् समये न आकाशी ईथराः, न अधः प्रदेशाः, न च त्रयः लोकाः आसन् ।
ਤਦਹੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਾ ਓਪਤਿ ਹੋਈ ॥
तदहु आपे आपि निरंकारु है ना ओपति होई ॥तस्मिन् समये केवलं निराकारेश्वरः एव आसीत् - सृष्टिः नासीत् ।
ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥
जिउ तिसु भावै तिवै करे तिसु बिनु अवरु न कोई ॥१॥यथा तस्य प्रीतिः, तथैव सः अपि अकरोत्; तस्य विना अन्यः नासीत्। ||१||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥सलोक, तृतीय मेहल : १.
ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਹੈ ਦਿਸੈ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥
साहिबु मेरा सदा है दिसै सबदु कमाइ ॥मम स्वामी शाश्वतः अस्ति। सः शब्दवचनस्य अभ्यासेन दृश्यते।
ਓਹੁ ਅਉਹਾਣੀ ਕਦੇ ਨਾਹਿ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਇ ॥
ओहु अउहाणी कदे नाहि ना आवै ना जाइ ॥सः कदापि न नश्यति; पुनर्जन्मनि न आगच्छति न गच्छति।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੋ ਸੇਵੀਐ ਜੋ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
सदा सदा सो सेवीऐ जो सभ महि रहै समाइ ॥अतः तस्य सेवां कुरुत, नित्यं नित्यं; सः सर्वेषु समाहितः अस्ति।
ਅਵਰੁ ਦੂਜਾ ਕਿਉ ਸੇਵੀਐ ਜੰਮੈ ਤੈ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
अवरु दूजा किउ सेवीऐ जंमै तै मरि जाइ ॥जातः, ततः म्रियते, परं किमर्थं सेवयेत्।
ਨਿਹਫਲੁ ਤਿਨ ਕਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿ ਖਸਮੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਆਪਣਾ ਅਵਰੀ ਕਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
निहफलु तिन का जीविआ जि खसमु न जाणहि आपणा अवरी कउ चितु लाइ ॥ये स्वेश्वरं गुरुं च न जानन्ति, तेषां चैतन्यं परेषु केन्द्रीकृत्य निष्फलं जीवनम्।
ਨਾਨਕ ਏਵ ਨ ਜਾਪਈ ਕਰਤਾ ਕੇਤੀ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥੧॥
नानक एव न जापई करता केती देइ सजाइ ॥१॥हे नानक, न ज्ञातुं शक्यते, कियत् दण्डं प्रजापतिः तान् प्रदास्यति। ||१||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तृतीय मेहलः १.
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥
सचा नामु धिआईऐ सभो वरतै सचु ॥सत्यनामस्य ध्यानं कुरुत; सत्यः प्रभुः सर्वत्र व्याप्तः अस्ति।
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਪਰਵਾਣੁ ਹੋਇ ਤਾ ਫਲੁ ਪਾਵੈ ਸਚੁ ॥
नानक हुकमु बुझि परवाणु होइ ता फलु पावै सचु ॥भगवतः आज्ञायाः हुकम् अवगत्य नानक ग्राह्यः भवति, ततः सत्यफलं लभते।
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੈ ਮੂਲਿ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਧਾ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੨॥
कथनी बदनी करता फिरै हुकमै मूलि न बुझई अंधा कचु निकचु ॥२॥सः बकबकं वदति च भ्रमति, परन्तु सः भगवतः आज्ञां सर्वथा न अवगच्छति। सः अन्धः, मिथ्यातमः मिथ्याणाम्। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਸੰਜੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥
संजोगु विजोगु उपाइओनु स्रिसटी का मूलु रचाइआ ॥संयोगं विरहं च सृजन् विश्वस्य आधाराणि स्थापितवान् ।
ਹੁਕਮੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
हुकमी स्रिसटि साजीअनु जोती जोति मिलाइआ ॥प्रकाशेश्वरः स्वस्य आज्ञानुसारं जगत् निर्मितवान्, तस्मिन् स्वस्य दिव्यं प्रकाशं च प्रविष्टवान् ।
ਜੋਤੀ ਹੂੰ ਸਭੁ ਚਾਨਣਾ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
जोती हूं सभु चानणा सतिगुरि सबदु सुणाइआ ॥प्रकाशेश्वरात् सर्वं ज्योतिः उत्पद्यते। सत्यगुरुः शबदस्य वचनं घोषयति।
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
ब्रहमा बिसनु महेसु त्रै गुण सिरि धंधै लाइआ ॥ब्रह्मविष्णुशिवः त्रिप्रवृत्तिप्रभावेण कार्येषु स्थापिताः।
ਮਾਇਆ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਾਇਓਨੁ ਤੁਰੀਆ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
माइआ का मूलु रचाइओनु तुरीआ सुखु पाइआ ॥२॥मयमूलं सृजत्, चतुर्थे चैतन्यावस्थायां प्राप्ता शान्तिः। ||२||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥सलोक, तृतीय मेहल : १.
ਸੋ ਜਪੁ ਸੋ ਤਪੁ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥
सो जपु सो तपु जि सतिगुर भावै ॥स एव जपः स एव गहनध्यानं सत्यगुरुप्रियम्।
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਵਡਿਆਈ ਪਾਵੈ ॥
सतिगुर कै भाणै वडिआई पावै ॥सच्चिगुरुं प्रीणयन् गौरवमहात्म्यं लभ्यते।
ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਗੁਰ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧॥
नानक आपु छोडि गुर माहि समावै ॥१॥नानक स्वाभिमानं परित्यागं गुरवे विलीयते। ||१||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तृतीय मेहलः १.
ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਲੇਵੈ ॥
गुर की सिख को विरला लेवै ॥गुरुशिक्षाग्राहकाः कथं दुर्लभाः।
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਵਡਿਆਈ ਦੇਵੈ ॥੨॥
नानक जिसु आपि वडिआई देवै ॥२॥नानक एव गृह्णाति यम् भगवता स्वयं महिमामहात्म्येन आशीषयति। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਹੈ ਬਿਖਮੁ ਅਤਿ ਭਾਰੀ ॥
माइआ मोहु अगिआनु है बिखमु अति भारी ॥माया प्रति भावनात्मकः आसक्तिः आध्यात्मिकः अन्धकारः एव; अतीव कठिनं तादृशं च गुरुभारम्।
ਪਥਰ ਪਾਪ ਬਹੁ ਲਦਿਆ ਕਿਉ ਤਰੀਐ ਤਾਰੀ ॥
पथर पाप बहु लदिआ किउ तरीऐ तारी ॥एतावता पापशिलाभिः भारिता कथं नावः तरति ।
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਹਰਿ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥
अनदिनु भगती रतिआ हरि पारि उतारी ॥ये भगवतः भक्तिपूजने रात्रौ दिवा च अनुकूलाः भवन्ति ते पारं वहन्ति।
ਗੁਰਸਬਦੀ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਹਉਮੈ ਛਡਿ ਵਿਕਾਰੀ ॥
गुरसबदी मनु निरमला हउमै छडि विकारी ॥गुरुशब्दस्य निर्देशानुसारं अहंकारं भ्रष्टतां च पातयति, मनः निर्मलं भवति।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੀ ॥੩॥
हरि हरि नामु धिआईऐ हरि हरि निसतारी ॥३॥भगवतः नाम ध्याय हर, हर; प्रभुः हरः हरः अस्माकं त्राणकृपा अस्ति। ||३||
ਸਲੋਕੁ ॥
सलोकु ॥सलोक् : १.
ਕਬੀਰ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਸੰਕੁੜਾ ਰਾਈ ਦਸਵੈ ਭਾਇ ॥
कबीर मुकति दुआरा संकुड़ा राई दसवै भाइ ॥हे कबीर मुक्तिद्वारं संकीर्णं सर्षपस्य दशमांशात् न्यूनम् ।
ਮਨੁ ਤਉ ਮੈਗਲੁ ਹੋਇ ਰਹਾ ਨਿਕਸਿਆ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਇ ॥
मनु तउ मैगलु होइ रहा निकसिआ किउ करि जाइ ॥मनः गजवत् विशालं जातम्; कथं अनेन द्वारेण गमिष्यति ?
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤੁਠਾ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ॥
ऐसा सतिगुरु जे मिलै तुठा करे पसाउ ॥यदि तादृशं सच्चं गुरुं मिलति प्रीत्या दयां करोति।
ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਮੋਕਲਾ ਸਹਜੇ ਆਵਉ ਜਾਉ ॥੧॥
मुकति दुआरा मोकला सहजे आवउ जाउ ॥१॥ततः, मुक्तिद्वारं विस्तृतं भवति, आत्मा च सहजतया गच्छति। ||१||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तृतीय मेहलः १.
ਨਾਨਕ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਅਤਿ ਨੀਕਾ ਨਾਨੑਾ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਇ ॥
नानक मुकति दुआरा अति नीका नाना होइ सु जाइ ॥हे नानक मुक्तिद्वारं सुसंकीर्णम्; केवलं अत्यल्पाः एव गन्तुं शक्नुवन्ति।
ਹਉਮੈ ਮਨੁ ਅਸਥੂਲੁ ਹੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਵਿਚੁ ਦੇ ਜਾਇ ॥
हउमै मनु असथूलु है किउ करि विचु दे जाइ ॥अहङ्कारद्वारा मनः प्रफुल्लितं जातम्। कथं गच्छति ?
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਹਉਮੈ ਗਈ ਜੋਤਿ ਰਹੀ ਸਭ ਆਇ ॥
सतिगुर मिलिऐ हउमै गई जोति रही सभ आइ ॥सत्यगुरुं मिलित्वा अहङ्कारः प्रयाति दिव्यप्रकाशेन परिपूर्णः।