ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 232
ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਉਪਾਵਣਹਾਰਾ ॥
नामु न चेतहि उपावणहारा ॥न स्मरन्ति प्रजापतिनाम्नः ।
ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਫਿਰਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ॥੨॥
मरि जंमहि फिरि वारो वारा ॥२॥म्रियन्ते, पुनर्जन्म च, पुनः पुनः, पुनः पुनः। ||२||
ਅੰਧੇ ਗੁਰੂ ਤੇ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਈ ॥
अंधे गुरू ते भरमु न जाई ॥येषां गुरुः आध्यात्मिकः अन्धः - तेषां संशयाः न निवर्तन्ते।
ਮੂਲੁ ਛੋਡਿ ਲਾਗੇ ਦੂਜੈ ਭਾਈ ॥
मूलु छोडि लागे दूजै भाई ॥सर्वप्रभवं परित्यज्य द्वन्द्वप्रेमसक्ताः ।
ਬਿਖੁ ਕਾ ਮਾਤਾ ਬਿਖੁ ਮਾਹਿ ਸਮਾਈ ॥੩॥
बिखु का माता बिखु माहि समाई ॥३॥विषसंक्रमिताः विषे मग्नाः भवन्ति । ||३||
ਮਾਇਆ ਕਰਿ ਮੂਲੁ ਜੰਤ੍ਰ ਭਰਮਾਏ ॥
माइआ करि मूलु जंत्र भरमाए ॥माया सर्वस्य प्रभवं मन्यमानाः संशयेन भ्रमन्ति।
ਹਰਿ ਜੀਉ ਵਿਸਰਿਆ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥
हरि जीउ विसरिआ दूजै भाए ॥विस्मृताः प्रियेश्वरं द्वन्द्वप्रेमिणः ।
ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਰਮ ਗਤਿ ਪਾਏ ॥੪॥
जिसु नदरि करे सो परम गति पाए ॥४॥तस्य प्रसादकटाक्षेण धन्यैः एव परं पदं लभ्यते । ||४||
ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਬਾਹਰਿ ਸਾਚੁ ਵਰਤਾਏ ॥
अंतरि साचु बाहरि साचु वरताए ॥अन्तः व्याप्तं सत्यं यस्य सः बहिः अपि सत्यं विकीर्णं करोति।
ਸਾਚੁ ਨ ਛਪੈ ਜੇ ਕੋ ਰਖੈ ਛਪਾਏ ॥
साचु न छपै जे को रखै छपाए ॥सत्यं गूढं न तिष्ठति यद्यपि गोपनार्थं प्रयतते ।
ਗਿਆਨੀ ਬੂਝਹਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥੫॥
गिआनी बूझहि सहजि सुभाए ॥५॥आध्यात्मिकज्ञानिनः एतत् सहजतया जानन्ति। ||५||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਿ ਰਹਿਆ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
गुरमुखि साचि रहिआ लिव लाए ॥गुरमुखाः स्वचेतनां प्रेम्णा भगवते केन्द्रीकृत्य स्थापयन्ति।
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
हउमै माइआ सबदि जलाए ॥अहङ्कारमाया च शबद्वचनेन दह्यते |
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥੬॥
मेरा प्रभु साचा मेलि मिलाए ॥६॥मम सच्चः ईश्वरः तान् स्वसङ्घे एकीकरोति। ||६||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥
सतिगुरु दाता सबदु सुणाए ॥सच्चो गुरुः दाता शबदं प्रचारयति।
ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
धावतु राखै ठाकि रहाए ॥नियन्त्रयति, निग्रहयति च, भ्रमन्तं मनः निश्चलं धारयति।
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਸੋਝੀ ਪਾਏ ॥੭॥
पूरे गुर ते सोझी पाए ॥७॥सिद्धगुरुद्वारा अवगमनं लभ्यते। ||७||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਿਰਜਿ ਜਿਨਿ ਗੋਈ ॥
आपे करता स्रिसटि सिरजि जिनि गोई ॥प्रजापतिः एव जगत् निर्मितवान्; स एव तस्य नाशं करिष्यति।
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
तिसु बिनु दूजा अवरु न कोई ॥तया विना अन्यः सर्वथा नास्ति ।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥੮॥੬॥
नानक गुरमुखि बूझै कोई ॥८॥६॥हे नानक, कथं दुर्लभाः सन्ति ये गुरमुखत्वेन एतत् अवगच्छन्ति! ||८||६||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी महला ३ ॥गौरी, तृतीय मेहलः : १.
ਨਾਮੁ ਅਮੋਲਕੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ॥
नामु अमोलकु गुरमुखि पावै ॥गुरमुखाः लभन्ते नाम, भगवतः अमूल्यं नाम।
ਨਾਮੋ ਸੇਵੇ ਨਾਮਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥
नामो सेवे नामि सहजि समावै ॥ते नाम सेवन्ते, नामद्वारा च सहजशान्तिं शान्तिं च लीनाः भवन्ति।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਰਸਨਾ ਨਿਤ ਗਾਵੈ ॥
अंम्रितु नामु रसना नित गावै ॥जिह्वाभिः निरन्तरं अम्ब्रोसियलनाम गायन्ति।
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਸੋ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਵੈ ॥੧॥
जिस नो क्रिपा करे सो हरि रसु पावै ॥१॥ते भगवतः नाम लभन्ते; भगवान् तेषु दयां वर्षयति। ||१||
ਅਨਦਿਨੁ ਹਿਰਦੈ ਜਪਉ ਜਗਦੀਸਾ ॥
अनदिनु हिरदै जपउ जगदीसा ॥निशादिनं हृदयान्तर्गतं ध्याय विश्वेश्वरम् ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵਉ ਪਰਮ ਪਦੁ ਸੂਖਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि पावउ परम पदु सूखा ॥१॥ रहाउ ॥गुरमुखाः परमां शान्तिस्थितिं प्राप्नुवन्ति। ||१||विराम||
ਹਿਰਦੈ ਸੂਖੁ ਭਇਆ ਪਰਗਾਸੁ ॥
हिरदै सूखु भइआ परगासु ॥तेषां हृदयं पूरयितुं शान्तिः आगच्छति
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵਹਿ ਸਚੁ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
गुरमुखि गावहि सचु गुणतासु ॥ये गुर्मुख इव सच्चे भगवतः उत्कृष्टनिधिं गायन्ति।
ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਨਿਤ ਹੋਵਹਿ ਦਾਸੁ ॥
दासनि दास नित होवहि दासु ॥भगवतः दासदासानां नित्यदासाः भवन्ति।
ਗ੍ਰਿਹ ਕੁਟੰਬ ਮਹਿ ਸਦਾ ਉਦਾਸੁ ॥੨॥
ग्रिह कुटंब महि सदा उदासु ॥२॥गृहेषु कुटुम्बेषु च सदा विरक्ताः तिष्ठन्ति । ||२||
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋ ਹੋਈ ॥
जीवन मुकतु गुरमुखि को होई ॥ये गुरमुखत्वेन जीवन् मुक्ताः भवन्ति - जीवन्त एव मुक्ताः कथं दुर्लभाः।
ਪਰਮ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਵੈ ਸੋਈ ॥
परम पदारथु पावै सोई ॥ते एव परं निधिं प्राप्नुवन्ति।
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੇ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਈ ॥
त्रै गुण मेटे निरमलु होई ॥गुणत्रयं निर्मूल्य शुद्धाः भवन्ति।
ਸਹਜੇ ਸਾਚਿ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੩॥
सहजे साचि मिलै प्रभु सोई ॥३॥ते सहजतया सच्चिदानन्देश्वरे लीनाः भवन्ति। ||३||
ਮੋਹ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
मोह कुटंब सिउ प्रीति न होइ ॥परिवारे भावात्मकः आसक्तिः नास्ति, .
ਜਾ ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
जा हिरदै वसिआ सचु सोइ ॥यदा सच्चिदानन्दः हृदयस्य अन्तः तिष्ठति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ॥
गुरमुखि मनु बेधिआ असथिरु होइ ॥गुरमुखस्य मनः विद्धं स्थिरं च धारयति।
ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਬੂਝੈ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੪॥
हुकमु पछाणै बूझै सचु सोइ ॥४॥भगवतः आज्ञायाः हुकमं यः परिजानाति सः सत्यं भगवन्तं अवगच्छति। ||४||
ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
तूं करता मै अवरु न कोइ ॥त्वं प्रजापतिः प्रभुः - मम अन्यः नास्ति।
ਤੁਝੁ ਸੇਵੀ ਤੁਝ ਤੇ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
तुझु सेवी तुझ ते पति होइ ॥अहं त्वां सेवयामि, त्वया माध्यमेन च गौरवं प्राप्नोमि ।
ਕਿਰਪਾ ਕਰਹਿ ਗਾਵਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥
किरपा करहि गावा प्रभु सोइ ॥ईश्वरः स्वस्य दयां वर्षयति, अहं च तस्य स्तुतिं गायामि।
ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਲੋਇ ॥੫॥
नाम रतनु सभ जग महि लोइ ॥५॥नामरत्नस्य ज्योतिः सम्पूर्णं जगत् व्याप्नोति। ||५||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਣੀ ਮੀਠੀ ਲਾਗੀ ॥
गुरमुखि बाणी मीठी लागी ॥गुरमुखेभ्यः ईश्वरस्य बनिवचनम् एतावत् मधुरं दृश्यते।
ਅੰਤਰੁ ਬਿਗਸੈ ਅਨਦਿਨੁ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
अंतरु बिगसै अनदिनु लिव लागी ॥अन्तः तेषां हृदयं प्रफुल्लितं भवति; रात्रौ दिवा च प्रेम्णा भगवते केन्द्रीभवन्ति।
ਸਹਜੇ ਸਚੁ ਮਿਲਿਆ ਪਰਸਾਦੀ ॥
सहजे सचु मिलिआ परसादी ॥सत्येश्वरः सहजतया लभ्यते, तस्य प्रसादात्।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਪੂਰੈ ਵਡਭਾਗੀ ॥੬॥
सतिगुरु पाइआ पूरै वडभागी ॥६॥सत्यगुरुः सिद्धसौभाग्येन दैवेन लभ्यते। ||६||
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਦੁਰਮਤਿ ਦੁਖ ਨਾਸੁ ॥
हउमै ममता दुरमति दुख नासु ॥अहङ्कारः स्वामित्वं च दुरात्म्यं दुःखं च प्रयान्ति ।
ਜਬ ਹਿਰਦੈ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
जब हिरदै राम नाम गुणतासु ॥यदा भगवतः नाम गुणसागरः हृदयस्य अन्तः निवासं कर्तुं आगच्छति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਧਿ ਪ੍ਰਗਟੀ ਪ੍ਰਭ ਜਾਸੁ ॥
गुरमुखि बुधि प्रगटी प्रभ जासु ॥गुरमुखानां बुद्धिः प्रबुद्धा भवति, ते च ईश्वरं स्तुवन्ति,
ਜਬ ਹਿਰਦੈ ਰਵਿਆ ਚਰਣ ਨਿਵਾਸੁ ॥੭॥
जब हिरदै रविआ चरण निवासु ॥७॥यदा भगवतः पादपद्मानि हृदयस्य अन्तः वसितुं आगच्छन्ति। ||७||
ਜਿਸੁ ਨਾਮੁ ਦੇਇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ॥
जिसु नामु देइ सोई जनु पाए ॥ते एव नाम गृह्णन्ति, यस्मै दीयते।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲੇ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥
गुरमुखि मेले आपु गवाए ॥गुरमुखाः अहङ्कारं पातयन्ति, भगवता सह विलीनाः भवन्ति।
ਹਿਰਦੈ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥
हिरदै साचा नामु वसाए ॥तेषां हृदयेषु सत्यं नाम तिष्ठति।
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਏ ॥੮॥੭॥
नानक सहजे साचि समाए ॥८॥७॥हे नानक, ते सहजतया सत्येश्वरे लीनाः भवन्ति। ||८||७||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी महला ३ ॥गौरी, तृतीय मेहलः : १.
ਮਨ ਹੀ ਮਨੁ ਸਵਾਰਿਆ ਭੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
मन ही मनु सवारिआ भै सहजि सुभाइ ॥मनः सहजतया स्वयमेव चिकित्सां कृतवान्, ईश्वरभयस्य माध्यमेन।