सर्वे कामाः सिद्ध्यन्ते, यदा दुर्गमः अनन्तेश्वरः प्राप्तः।
गुरु नानकः परमेश्वरं मिलितवान्; अहं तव पादयोः यज्ञः अस्मि। ||४||१||४७||
राग सूही, पञ्चम मेहल, सप्तम सदन : १.
एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
स एव तव इच्छां पालयति भगवन् यस्य त्वं दयालुः असि।
तदेव भक्तिपूजनं तव इच्छाप्रियम् । त्वं सर्वभूतानां पोषकः असि। ||१||
सन्तानां त्वमेव सार्वभौमान् ।
यत् त्वां प्रीणयति तत् ते स्वीकुर्वन्ति। तेषां मनसः शरीराणां च पोषणं त्वमेव । ||१||विराम||
दयालुः दयालुः कृपानिधिः अस्माकं आशापूरकः ।
त्वं सर्वेषां भक्तानां जीवनस्य प्रियः प्रभुः; त्वं भक्तानां प्रियः असि। ||२||
अगाह्योऽनन्तो उच्छ्रितः समुच्छ्रितः | त्वत्सदृशः अन्यः कोऽपि नास्ति ।
एषा मम प्रार्थना हे मम भगवन् गुरो; न विस्मरामि त्वां शान्तिदाने भगवन् | ||३||
दिवारात्रौ एकैकेन निःश्वासेन भवतः गौरवं स्तुतिं गायामि यदि भवतः इच्छायाः प्रियं भवति।
नानकः तव नामस्य शान्तिं याचते भगवन् गुरु; यथा तव इच्छां प्रियं, अहं तत् प्राप्स्यामि। ||४||१||४८||
सूही, पञ्चम मेहलः : १.
क्व तत् स्थानं यत्र न विस्मर्यते भगवन् ।
चतुर्विंशतिघण्टाः त्वां ध्यायन्ति, तेषां शरीराणि निर्मलानि शुद्धानि च भवन्ति । ||१||
तत्स्थानं अन्वेषमाणोऽहं भगवन् ।
अन्विष्य अन्वेषणं कृत्वा पवित्रसङ्घस्य साधसंगते अभयारण्यम् अवाप्तवान् । ||१||विराम||
वेदं पठन् पठन् च ब्रह्मा श्रान्तः अभवत्, परन्तु सः ईश्वरस्य मूल्यस्य किञ्चित् अपि न प्राप्नोत् ।
साधकाः सिद्धाः च विलपन्तः भ्रमन्ति; ते अपि माया प्रलोभ्यन्ते। ||२||
विष्णोः दश राजावताराः आसन्; ततः च शिवः संन्यस्तः।
तव सीमामपि न लब्ध्वा यद्यपि भस्मलेपनेन क्लान्तः । ||३||
नामस्य सूक्ष्मतत्त्वे शान्तिः शान्तिः आनन्दः च लभ्यते। भगवतः सन्ताः आनन्दस्य गीतानि गायन्ति।
गुरुनानकस्य दर्शनस्य फलदृष्टिः प्राप्ता, मनसा शरीरेण च भगवन्तं हरं हरं ध्यायामि। ||४||२||४९||
सूही, पञ्चम मेहलः : १.
ये धार्मिकाः संस्काराः, संस्काराः, पाखण्डाः च दृश्यन्ते, ते मृत्युदूतेन, परमकरग्राहकेन लुण्ठिताः भवन्ति।
निर्वाणावस्थायां प्रजापतिस्तुतिकीर्तनं गायन्तु; ध्याने तं चिन्तयन् मुहूर्तमपि त्रायते। ||१||
हे सन्ताः विश्वसमुद्रं लङ्घयन्तु।
यः सन्तानाम् उपदेशान् आचरति, गुरुप्रसादेन सः पारं वहति। ||१||विराम||
तीर्थयात्रायाः पवित्रेषु तीर्थेषु कोटिशो शुद्धिस्नानानि केवलम् अस्मिन् कलियुगस्य अन्धकारयुगे मर्त्यं मलिनतया पूरयन्ति।
पवित्रसङ्गे साधसंगते भगवतः महिमा स्तुतिं गायति सः निर्मलः शुद्धः भवति। ||२||
वेदस्य, बाइबिलस्य, सिमृतस्य, शास्त्रस्य च सर्वाणि पुस्तकानि पठितुं शक्यते, परन्तु ते मुक्तिं न आनयिष्यन्ति।
यो गुरमुखत्वेन एकवचनं जपति स निर्मलशुद्धं प्रतिष्ठां लभते। ||३||
चत्वारि जातिः - ख'शात्रियः, ब्राह्मणाः, सूद्राः, वैश्याः च - उपदेशापेक्षया समानाः सन्ति।