ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 227
ਹਉਮੈ ਬੰਧਨ ਬੰਧਿ ਭਵਾਵੈ ॥
हउमै बंधन बंधि भवावै ॥अहङ्कारः जनान् बन्धने बध्नाति, नष्टान् भ्रमितुं च जनयति ।
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥੮॥੧੩॥
नानक राम भगति सुखु पावै ॥८॥१३॥भगवतः भक्तिपूजनेन शान्तिर्भवति नानक । ||८||१३||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
गउड़ी महला १ ॥गौरी, प्रथम मेहल : १.
ਪ੍ਰਥਮੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕਾਲੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥
प्रथमे ब्रहमा कालै घरि आइआ ॥प्रथमं ब्रह्मा मृत्युगृहं प्रविष्टवान् ।
ਬ੍ਰਹਮ ਕਮਲੁ ਪਇਆਲਿ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ब्रहम कमलु पइआलि न पाइआ ॥ब्रह्मा पद्मं प्रविश्य, अधः प्रदेशान् अन्वेषितवान्, परन्तु तस्य अन्तं न लब्धवान्।
ਆਗਿਆ ਨਹੀ ਲੀਨੀ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥੧॥
आगिआ नही लीनी भरमि भुलाइआ ॥१॥सः भगवतः आदेशं न स्वीकृतवान् - सः संशयेन मोहितः अभवत्। ||१||
ਜੋ ਉਪਜੈ ਸੋ ਕਾਲਿ ਸੰਘਾਰਿਆ ॥
जो उपजै सो कालि संघारिआ ॥यः सृष्टः, सः मृत्युना नश्यति।
ਹਮ ਹਰਿ ਰਾਖੇ ਗੁਰਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हम हरि राखे गुरसबदु बीचारिआ ॥१॥ रहाउ ॥अहं तु भगवता रक्षितः अस्मि; गुरवस्य शबदस्य वचनं चिन्तयामि। ||१||विराम||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੇ ਦੇਵੀ ਸਭਿ ਦੇਵਾ ॥
माइआ मोहे देवी सभि देवा ॥सर्वे देवा देवी माया प्रलोभ्यन्ते।
ਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ॥
कालु न छोडै बिनु गुर की सेवा ॥मृत्युः परिहर्तुं न शक्यते, गुरुसेवां विना।
ਓਹੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ॥੨॥
ओहु अबिनासी अलख अभेवा ॥२॥स भगवान् अक्षरः अदृश्यः अविवेचनीयः। ||२||
ਸੁਲਤਾਨ ਖਾਨ ਬਾਦਿਸਾਹ ਨਹੀ ਰਹਨਾ ॥
सुलतान खान बादिसाह नही रहना ॥सुल्तानः सम्राटाः राजानः च न तिष्ठन्ति।
ਨਾਮਹੁ ਭੂਲੈ ਜਮ ਕਾ ਦੁਖੁ ਸਹਨਾ ॥
नामहु भूलै जम का दुखु सहना ॥नाम विस्मृत्य मृत्युदुःखं सहेयुः |
ਮੈ ਧਰ ਨਾਮੁ ਜਿਉ ਰਾਖਹੁ ਰਹਨਾ ॥੩॥
मै धर नामु जिउ राखहु रहना ॥३॥मम एकमात्रं समर्थनं नाम भगवतः नाम; यथा सः मां धारयति तथा अहं जीवामि। ||३||
ਚਉਧਰੀ ਰਾਜੇ ਨਹੀ ਕਿਸੈ ਮੁਕਾਮੁ ॥
चउधरी राजे नही किसै मुकामु ॥नेतारः राजानः च न तिष्ठन्ति।
ਸਾਹ ਮਰਹਿ ਸੰਚਹਿ ਮਾਇਆ ਦਾਮ ॥
साह मरहि संचहि माइआ दाम ॥बैंककाः म्रियन्ते, स्वधनं धनं च सञ्चयित्वा।
ਮੈ ਧਨੁ ਦੀਜੈ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ॥੪॥
मै धनु दीजै हरि अंम्रित नामु ॥४॥प्रयच्छ मे भगवन् तव अम्ब्रोसियल नाम धनम्। ||४||
ਰਯਤਿ ਮਹਰ ਮੁਕਦਮ ਸਿਕਦਾਰੈ ॥
रयति महर मुकदम सिकदारै ॥प्रजाः शासकाः नेतारः प्रधानाः च
ਨਿਹਚਲੁ ਕੋਇ ਨ ਦਿਸੈ ਸੰਸਾਰੈ ॥
निहचलु कोइ न दिसै संसारै ॥तेषु कश्चन अपि लोके स्थातुं न शक्नोति।
ਅਫਰਿਉ ਕਾਲੁ ਕੂੜੁ ਸਿਰਿ ਮਾਰੈ ॥੫॥
अफरिउ कालु कूड़ु सिरि मारै ॥५॥मृत्युः अनिवार्यः अस्ति; मिथ्यानां शिरसा प्रहरति। ||५||
ਨਿਹਚਲੁ ਏਕੁ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
निहचलु एकु सचा सचु सोई ॥एकेश्वरः सत्यस्य सत्यतमः एव स्थायित्वम् ।
ਜਿਨਿ ਕਰਿ ਸਾਜੀ ਤਿਨਹਿ ਸਭ ਗੋਈ ॥
जिनि करि साजी तिनहि सभ गोई ॥सृष्ट्वा सृष्टिकृतं सर्वं स तं नाशयेत्।
ਓਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਪੈ ਤਾਂ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥੬॥
ओहु गुरमुखि जापै तां पति होई ॥६॥गुरमुखः भूत्वा भगवन्तं ध्यायति स सत्कृतः। ||६||
ਕਾਜੀ ਸੇਖ ਭੇਖ ਫਕੀਰਾ ॥
काजी सेख भेख फकीरा ॥धार्मिकवस्त्रधारिणः काजीः शेखाः, नकलीः च
ਵਡੇ ਕਹਾਵਹਿ ਹਉਮੈ ਤਨਿ ਪੀਰਾ ॥
वडे कहावहि हउमै तनि पीरा ॥स्वं महान् इति वदन्ति; किन्तु तेषां अहङ्कारेण तेषां शरीरं दुःखेन पीडितं भवति।
ਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਧੀਰਾ ॥੭॥
कालु न छोडै बिनु सतिगुर की धीरा ॥७॥मृत्युः तान् न मुञ्चति, सत्यगुरुसमर्थनं विना। ||७||
ਕਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜਿਹਵਾ ਅਰੁ ਨੈਣੀ ॥
कालु जालु जिहवा अरु नैणी ॥तेषां जिह्वानेत्रयोः उपरि मृत्युजालं लम्बते।
ਕਾਨੀ ਕਾਲੁ ਸੁਣੈ ਬਿਖੁ ਬੈਣੀ ॥
कानी कालु सुणै बिखु बैणी ॥मृत्युः तेषां कर्णयोः उपरि अस्ति, यदा ते दुष्टकथाः शृण्वन्ति।
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੂਠੇ ਦਿਨੁ ਰੈਣੀ ॥੮॥
बिनु सबदै मूठे दिनु रैणी ॥८॥शाबादं विना ते लुण्ठिताः भवन्ति, अहोरात्रम्। ||८||
ਹਿਰਦੈ ਸਾਚੁ ਵਸੈ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
हिरदै साचु वसै हरि नाइ ॥सत्यनाम्ना पूर्णहृदयानां मृत्योः स्पर्शं कर्तुं न शक्नोति ।
ਕਾਲੁ ਨ ਜੋਹਿ ਸਕੈ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
कालु न जोहि सकै गुण गाइ ॥ये च ईश्वरस्य महिमा गायन्ति।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥੯॥੧੪॥
नानक गुरमुखि सबदि समाइ ॥९॥१४॥हे नानक गुरमुख शाबादवचने लीनः | ||९||१४||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
गउड़ी महला १ ॥गौरी, प्रथम मेहल : १.
ਬੋਲਹਿ ਸਾਚੁ ਮਿਥਿਆ ਨਹੀ ਰਾਈ ॥
बोलहि साचु मिथिआ नही राई ॥ते सत्यं वदन्ति - न तु मिथ्यात्वस्य किञ्चित् अपि।
ਚਾਲਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ॥
चालहि गुरमुखि हुकमि रजाई ॥गुरमुखाः भगवतः आज्ञामार्गेण चरन्ति।
ਰਹਹਿ ਅਤੀਤ ਸਚੇ ਸਰਣਾਈ ॥੧॥
रहहि अतीत सचे सरणाई ॥१॥असक्ताः तिष्ठन्ति, सत्येश्वरस्य अभयारण्ये। ||१||
ਸਚ ਘਰਿ ਬੈਸੈ ਕਾਲੁ ਨ ਜੋਹੈ ॥
सच घरि बैसै कालु न जोहै ॥सच्चे गृहे निवसन्ति, मृत्युः तान् न स्पृशति।
ਮਨਮੁਖ ਕਉ ਆਵਤ ਜਾਵਤ ਦੁਖੁ ਮੋਹੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मनमुख कउ आवत जावत दुखु मोहै ॥१॥ रहाउ ॥आगच्छन्ति गच्छन्ति च स्वेच्छा मनमुखाः, भावासक्तिवेदनायाम्। ||१||विराम||
ਅਪਿਉ ਪੀਅਉ ਅਕਥੁ ਕਥਿ ਰਹੀਐ ॥
अपिउ पीअउ अकथु कथि रहीऐ ॥अतः, अस्य अमृतस्य गभीरं पिब, अवाच्यवाक्यं च वदतु।
ਨਿਜ ਘਰਿ ਬੈਸਿ ਸਹਜ ਘਰੁ ਲਹੀਐ ॥
निज घरि बैसि सहज घरु लहीऐ ॥अन्तः स्वस्य सत्त्वस्य गृहे निवसन् सहजशान्तिगृहं प्राप्स्यसि।
ਹਰਿ ਰਸਿ ਮਾਤੇ ਇਹੁ ਸੁਖੁ ਕਹੀਐ ॥੨॥
हरि रसि माते इहु सुखु कहीऐ ॥२॥भगवतः उदात्ततत्त्वेन ओतप्रोतः, एतां शान्तिं अनुभवति इति उच्यते। ||२||
ਗੁਰਮਤਿ ਚਾਲ ਨਿਹਚਲ ਨਹੀ ਡੋਲੈ ॥
गुरमति चाल निहचल नही डोलै ॥गुरुशिक्षां अनुसृत्य सम्यक् स्थिरः भवति, कदापि न डुलति।
ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਚਿ ਸਹਜਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ॥
गुरमति साचि सहजि हरि बोलै ॥गुरुशिक्षां अनुसृत्य सहजतया सत्येश्वरस्य नाम जप्यते।
ਪੀਵੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਤੁ ਵਿਰੋਲੈ ॥੩॥
पीवै अंम्रितु ततु विरोलै ॥३॥अस्मिन् अम्ब्रोसियल-अमृते पिबन्, तत् मथ्य च, अत्यावश्यकं वास्तविकता ज्ञायते। ||३||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਖਿਆ ਦੀਖਿਆ ਲੀਨੀ ॥
सतिगुरु देखिआ दीखिआ लीनी ॥सत्यगुरुं दृष्ट्वा मया तस्य उपदेशः प्राप्तः।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪਿਓ ਅੰਤਰ ਗਤਿ ਕੀਨੀ ॥
मनु तनु अरपिओ अंतर गति कीनी ॥अर्पितं मनः शरीरं च, स्वस्य सत्त्वस्य गहनं अन्वेषणं कृत्वा।
ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਪਾਈ ਆਤਮੁ ਚੀਨੀ ॥੪॥
गति मिति पाई आतमु चीनी ॥४॥आत्मनः आत्मनः अवगमनस्य मूल्यं मया अवगतम्। ||४||
ਭੋਜਨੁ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਸਾਰੁ ॥
भोजनु नामु निरंजन सारु ॥नाम अमलेश्वरस्य नाम परमं श्रेष्ठं उदात्तं च भोजनम् ।
ਪਰਮ ਹੰਸੁ ਸਚੁ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰ ॥
परम हंसु सचु जोति अपार ॥निर्मलहंसात्मना अनन्तेश्वरस्य सत्यं ज्योतिं पश्यन्ति।
ਜਹ ਦੇਖਉ ਤਹ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥੫॥
जह देखउ तह एकंकारु ॥५॥यत्र पश्यामि तत्रैकं भगवन्तं पश्यामि । ||५||
ਰਹੈ ਨਿਰਾਲਮੁ ਏਕਾ ਸਚੁ ਕਰਣੀ ॥
रहै निरालमु एका सचु करणी ॥निर्मलं निर्दोषं च सत्यं कर्ममात्रं यः ।
ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸੇਵਾ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ॥
परम पदु पाइआ सेवा गुर चरणी ॥लभते परमं पदं गुरुपादसेवते |
ਮਨ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਚੂਕੀ ਅਹੰ ਭ੍ਰਮਣੀ ॥੬॥
मन ते मनु मानिआ चूकी अहं भ्रमणी ॥६॥मनः मनसा सह सामञ्जस्यं भवति, अहङ्कारस्य भ्रमणमार्गाः च समाप्ताः भवन्ति। ||६||
ਇਨ ਬਿਧਿ ਕਉਣੁ ਕਉਣੁ ਨਹੀ ਤਾਰਿਆ ॥
इन बिधि कउणु कउणु नही तारिआ ॥एवं प्रकारेण कः - कः न तारितः ?
ਹਰਿ ਜਸਿ ਸੰਤ ਭਗਤ ਨਿਸਤਾਰਿਆ ॥
हरि जसि संत भगत निसतारिआ ॥भगवतः स्तुतिभिः तस्य सन्ताः भक्ताः च तारिताः।