ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1289
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
सलोक मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਪਉਣੈ ਪਾਣੀ ਅਗਨੀ ਜੀਉ ਤਿਨ ਕਿਆ ਖੁਸੀਆ ਕਿਆ ਪੀੜ ॥
पउणै पाणी अगनी जीउ तिन किआ खुसीआ किआ पीड़ ॥वायुजलवह्निनिर्मिताः जीवाः । ते सुखदुःखस्य अधीनाः भवन्ति।
ਧਰਤੀ ਪਾਤਾਲੀ ਆਕਾਸੀ ਇਕਿ ਦਰਿ ਰਹਨਿ ਵਜੀਰ ॥
धरती पाताली आकासी इकि दरि रहनि वजीर ॥अस्मिन् लोके पातालस्य पातालप्रदेशेषु, आकाशस्य आकाशे आकाशेषु च केचन भगवतः प्राङ्गणे मन्त्रिणः एव तिष्ठन्ति।
ਇਕਨਾ ਵਡੀ ਆਰਜਾ ਇਕਿ ਮਰਿ ਹੋਹਿ ਜਹੀਰ ॥
इकना वडी आरजा इकि मरि होहि जहीर ॥केचन दीर्घायुषः, केचन दुःखं प्राप्नुवन्ति, म्रियन्ते च ।
ਇਕਿ ਦੇ ਖਾਹਿ ਨਿਖੁਟੈ ਨਾਹੀ ਇਕਿ ਸਦਾ ਫਿਰਹਿ ਫਕੀਰ ॥
इकि दे खाहि निखुटै नाही इकि सदा फिरहि फकीर ॥केचन ददति सेवन्ते च तथापि तेषां धनं न क्षीणं भवति, केचन तु शाश्वतं दरिद्राः तिष्ठन्ति।
ਹੁਕਮੀ ਸਾਜੇ ਹੁਕਮੀ ਢਾਹੇ ਏਕ ਚਸੇ ਮਹਿ ਲਖ ॥
हुकमी साजे हुकमी ढाहे एक चसे महि लख ॥इच्छायां सृजति, इच्छायां च क्षणमात्रेण सहस्राणि नाशयति।
ਸਭੁ ਕੋ ਨਥੈ ਨਥਿਆ ਬਖਸੇ ਤੋੜੇ ਨਥ ॥
सभु को नथै नथिआ बखसे तोड़े नथ ॥सः सर्वान् स्वस्य हार्नेन युक्तवान्; यदा क्षमति तदा सः हारं भङ्क्ते।
ਵਰਨਾ ਚਿਹਨਾ ਬਾਹਰਾ ਲੇਖੇ ਬਾਝੁ ਅਲਖੁ ॥
वरना चिहना बाहरा लेखे बाझु अलखु ॥तस्य वर्णः, विशेषताः वा नास्ति; सः अदृश्यः गणनातः परः च अस्ति।
ਕਿਉ ਕਥੀਐ ਕਿਉ ਆਖੀਐ ਜਾਪੈ ਸਚੋ ਸਚੁ ॥
किउ कथीऐ किउ आखीऐ जापै सचो सचु ॥कथं स वर्ण्यते? स सत्यतमः इति ख्यातः ।
ਕਰਣਾ ਕਥਨਾ ਕਾਰ ਸਭ ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਅਕਥੁ ॥
करणा कथना कार सभ नानक आपि अकथु ॥यानि कर्माणि कृतानि वर्णितानि च नानक, तानि सर्वाणि अनिर्वचनीयेन भगवता एव।
ਅਕਥ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਣੇਇ ॥
अकथ की कथा सुणेइ ॥अनिर्वचनीयस्य वर्णनं यः शृणोति ।
ਰਿਧਿ ਬੁਧਿ ਸਿਧਿ ਗਿਆਨੁ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥
रिधि बुधि सिधि गिआनु सदा सुखु होइ ॥१॥धनबुद्धिसिद्धि-आध्यात्मिक-प्रज्ञा, शाश्वत-शान्ति-युक्ता भवति। ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਅਜਰੁ ਜਰੈ ਤ ਨਉ ਕੁਲ ਬੰਧੁ ॥
अजरु जरै त नउ कुल बंधु ॥असह्यं धृत्, नव छिद्राणि शरीरस्य नियतः।
ਪੂਜੈ ਪ੍ਰਾਣ ਹੋਵੈ ਥਿਰੁ ਕੰਧੁ ॥
पूजै प्राण होवै थिरु कंधु ॥प्राणाश्वासेन भगवन्तं पूजयति पूजयति च, तस्य देहभित्तिस्थिरतां लभते।
ਕਹਾਂ ਤੇ ਆਇਆ ਕਹਾਂ ਏਹੁ ਜਾਣੁ ॥
कहां ते आइआ कहां एहु जाणु ॥कुतः आगतः कुतः च गमिष्यति।
ਜੀਵਤ ਮਰਤ ਰਹੈ ਪਰਵਾਣੁ ॥
जीवत मरत रहै परवाणु ॥जीवितः सन् मृतः सन् स्वीकृतः अनुमोदितः च भवति।
ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਤਤੁ ਪਛਾਣੈ ॥
हुकमै बूझै ततु पछाणै ॥यः भगवतः आज्ञायाः हुकमम् अवगच्छति, सः यथार्थस्य सारं साक्षात्करोति।
ਇਹੁ ਪਰਸਾਦੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਣੈ ॥
इहु परसादु गुरू ते जाणै ॥इति गुरुप्रसादेन ज्ञायते।
ਹੋਂਦਾ ਫੜੀਅਗੁ ਨਾਨਕ ਜਾਣੁ ॥
होंदा फड़ीअगु नानक जाणु ॥हे नानक विद्धि अहङ्कारः बन्धनं करोति।
ਨਾ ਹਉ ਨਾ ਮੈ ਜੂਨੀ ਪਾਣੁ ॥੨॥
ना हउ ना मै जूनी पाणु ॥२॥केवलं येषां अहङ्कारः नास्ति, आत्मनः अभिमानः नास्ति, ते पुनर्जन्मं न निरुज्यन्ते। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਪੜੑੀਐ ਨਾਮੁ ਸਾਲਾਹ ਹੋਰਿ ਬੁਧਂੀ ਮਿਥਿਆ ॥
पड़ीऐ नामु सालाह होरि बुधीं मिथिआ ॥भगवतः नामस्य स्तुतिं पठन्तु; अन्ये बौद्धिक-अनुसन्धानाः मिथ्या भवन्ति।
ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਵਾਪਾਰ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਿਆ ॥
बिनु सचे वापार जनमु बिरथिआ ॥सत्यस्य व्यवहारं विना जीवनं व्यर्थं भवति।
ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ਨ ਕਿਨ ਹੀ ਪਾਇਆ ॥
अंतु न पारावारु न किन ही पाइआ ॥भगवतः अन्तं सीमां वा कदापि कस्यचित् न लब्धम्।
ਸਭੁ ਜਗੁ ਗਰਬਿ ਗੁਬਾਰੁ ਤਿਨ ਸਚੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥
सभु जगु गरबि गुबारु तिन सचु न भाइआ ॥अहङ्कारदर्पस्य अन्धकारेण सर्वं जगत् आवृतम् अस्ति। तस्य सत्यं न रोचते।
ਚਲੇ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਤਾਵਣਿ ਤਤਿਆ ॥
चले नामु विसारि तावणि ततिआ ॥नाम विस्मृत्वा ये संसारात् प्रयान्ति ते भृष्टा भर्जयेयुः ।
ਬਲਦੀ ਅੰਦਰਿ ਤੇਲੁ ਦੁਬਿਧਾ ਘਤਿਆ ॥
बलदी अंदरि तेलु दुबिधा घतिआ ॥अन्तः द्वन्द्वतैलं पातयन्ति, दहन्ति च।
ਆਇਆ ਉਠੀ ਖੇਲੁ ਫਿਰੈ ਉਵਤਿਆ ॥
आइआ उठी खेलु फिरै उवतिआ ॥ते जगति आगत्य निरर्थकं भ्रमन्ति; ते नाटकस्य समाप्तेः समये प्रस्थायन्ते।
ਨਾਨਕ ਸਚੈ ਮੇਲੁ ਸਚੈ ਰਤਿਆ ॥੨੪॥
नानक सचै मेलु सचै रतिआ ॥२४॥सत्येन ओतप्ते नानक सत्ये मर्त्याः प्रलीयन्ते। ||२४||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
सलोक मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਸਹੁ ਨਿੰਮਿਆ ਮਾਸੈ ਅੰਦਰਿ ਵਾਸੁ ॥
पहिलां मासहु निंमिआ मासै अंदरि वासु ॥प्रथमं मर्त्यः मांसे गर्भः भवति, ततः मांसे निवसति।
ਜੀਉ ਪਾਇ ਮਾਸੁ ਮੁਹਿ ਮਿਲਿਆ ਹਡੁ ਚੰਮੁ ਤਨੁ ਮਾਸੁ ॥
जीउ पाइ मासु मुहि मिलिआ हडु चंमु तनु मासु ॥यदा सः जीवति तदा तस्य मुखं मांसं गृह्णाति; तस्य अस्थित्वक् शरीरं च मांसम् अस्ति।
ਮਾਸਹੁ ਬਾਹਰਿ ਕਢਿਆ ਮੰਮਾ ਮਾਸੁ ਗਿਰਾਸੁ ॥
मासहु बाहरि कढिआ मंमा मासु गिरासु ॥मांसगर्भात् निर्गत्य स्तने मांसं मुखं गृह्णाति।
ਮੁਹੁ ਮਾਸੈ ਕਾ ਜੀਭ ਮਾਸੈ ਕੀ ਮਾਸੈ ਅੰਦਰਿ ਸਾਸੁ ॥
मुहु मासै का जीभ मासै की मासै अंदरि सासु ॥तस्य मुखं मांसं, जिह्वा मांसं; तस्य निःश्वासः मांसे अस्ति।
ਵਡਾ ਹੋਆ ਵੀਆਹਿਆ ਘਰਿ ਲੈ ਆਇਆ ਮਾਸੁ ॥
वडा होआ वीआहिआ घरि लै आइआ मासु ॥सः वर्धते विवाहितः च मांसपत्नीम् स्वगृहे आनयति।
ਮਾਸਹੁ ਹੀ ਮਾਸੁ ਊਪਜੈ ਮਾਸਹੁ ਸਭੋ ਸਾਕੁ ॥
मासहु ही मासु ऊपजै मासहु सभो साकु ॥मांसात् मांसं जायते; सर्वे बान्धवाः मांसनिर्मिताः सन्ति।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝੀਐ ਤਾਂ ਕੋ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥
सतिगुरि मिलिऐ हुकमु बुझीऐ तां को आवै रासि ॥यदा मर्त्यः सत्यगुरुं मिलति, भगवतः आज्ञायाः हुकमं च साक्षात्करोति, तदा सः सुधारं कर्तुं आगच्छति।
ਆਪਿ ਛੁਟੇ ਨਹ ਛੂਟੀਐ ਨਾਨਕ ਬਚਨਿ ਬਿਣਾਸੁ ॥੧॥
आपि छुटे नह छूटीऐ नानक बचनि बिणासु ॥१॥आत्मानं विमुञ्चन् मर्त्यः मुक्तिं न लभते; शून्यवाक्यैः नानक नाशः भवति । ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਮਾਸੁ ਮਾਸੁ ਕਰਿ ਮੂਰਖੁ ਝਗੜੇ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਜਾਣੈ ॥
मासु मासु करि मूरखु झगड़े गिआनु धिआनु नही जाणै ॥मूर्खाः मांसमांसविषये विवादं कुर्वन्ति, किन्तु ते ध्यानस्य आध्यात्मिकप्रज्ञायाः विषये किमपि न जानन्ति।
ਕਉਣੁ ਮਾਸੁ ਕਉਣੁ ਸਾਗੁ ਕਹਾਵੈ ਕਿਸੁ ਮਹਿ ਪਾਪ ਸਮਾਣੇ ॥
कउणु मासु कउणु सागु कहावै किसु महि पाप समाणे ॥मांसं किमुच्यते हरितशाकं किं च कथ्यते । किं पापं नयति ?
ਗੈਂਡਾ ਮਾਰਿ ਹੋਮ ਜਗ ਕੀਏ ਦੇਵਤਿਆ ਕੀ ਬਾਣੇ ॥
गैंडा मारि होम जग कीए देवतिआ की बाणे ॥गैण्डस्य वधं, होमस्य भोजं च कर्तुं देवानां आदतिः आसीत् ।
ਮਾਸੁ ਛੋਡਿ ਬੈਸਿ ਨਕੁ ਪਕੜਹਿ ਰਾਤੀ ਮਾਣਸ ਖਾਣੇ ॥
मासु छोडि बैसि नकु पकड़हि राती माणस खाणे ॥ये मांसं त्यागयन्ति, तस्य समीपे उपविष्टाः नासिकां धारयन्ति, ते रात्रौ पुरुषान् भक्षयन्ति।
ਫੜੁ ਕਰਿ ਲੋਕਾਂ ਨੋ ਦਿਖਲਾਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਸੂਝੈ ॥
फड़ु करि लोकां नो दिखलावहि गिआनु धिआनु नही सूझै ॥ते पाखण्डं कुर्वन्ति, अन्येषां जनानां पुरतः प्रदर्शनं कुर्वन्ति, परन्तु ते ध्यानस्य विषये आध्यात्मिकप्रज्ञायाः वा विषये किमपि न अवगच्छन्ति।
ਨਾਨਕ ਅੰਧੇ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕਹੀਐ ਕਹੈ ਨ ਕਹਿਆ ਬੂਝੈ ॥
नानक अंधे सिउ किआ कहीऐ कहै न कहिआ बूझै ॥अन्धजनानां किं वक्तव्यं नानक । ते उत्तरं दातुं न शक्नुवन्ति, उक्तं वा अवगन्तुमपि न शक्नुवन्ति।
ਅੰਧਾ ਸੋਇ ਜਿ ਅੰਧੁ ਕਮਾਵੈ ਤਿਸੁ ਰਿਦੈ ਸਿ ਲੋਚਨ ਨਾਹੀ ॥
अंधा सोइ जि अंधु कमावै तिसु रिदै सि लोचन नाही ॥ते एव अन्धाः, ये अन्धाः वर्तन्ते। तेषां हृदयेषु नेत्राणि नास्ति।
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੀ ਰਕਤੁ ਨਿਪੰਨੇ ਮਛੀ ਮਾਸੁ ਨ ਖਾਂਹੀ ॥
मात पिता की रकतु निपंने मछी मासु न खांही ॥मातृपितृशोणितोत्पन्नं न तु मत्स्यं मांसं न खादन्ति ।