सालोक, पहिली मेहल:
सजीव प्राणी हवा, पाणी आणि अग्नी यांनी बनलेले आहेत. ते सुख आणि दुःखाच्या अधीन आहेत.
या जगात, अंडरवर्ल्डच्या खालच्या प्रदेशात आणि आकाशाच्या आकाशात, काही परमेश्वराच्या दरबारात मंत्री राहतात.
काही दीर्घायुषी जगतात, तर काहींना त्रास होऊन मरतात.
काही देतात आणि उपभोगतात, आणि तरीही त्यांची संपत्ती संपत नाही, तर काही कायमचे गरीब राहतात.
त्याच्या इच्छेनुसार तो निर्माण करतो आणि त्याच्या इच्छेनुसार तो एका क्षणात हजारो लोकांना नष्ट करतो.
त्याने प्रत्येकाला त्याच्या हार्नेसने सामील केले आहे; जेव्हा तो क्षमा करतो तेव्हा तो हार्नेस तोडतो.
त्याला रंग किंवा वैशिष्ट्ये नाहीत; तो अदृश्य आणि गणनेच्या पलीकडे आहे.
त्याचे वर्णन कसे करता येईल? तो खऱ्याचा विश्वासू म्हणून ओळखला जातो.
हे नानक, ज्या ज्या क्रिया केल्या आहेत आणि वर्णन केल्या आहेत त्या सर्व अवर्णनीय भगवान स्वतः करतात.
जो कोणी अवर्णनीय वर्णन ऐकतो,
संपत्ती, बुद्धिमत्ता, परिपूर्णता, आध्यात्मिक शहाणपण आणि शाश्वत शांती यांचा आशीर्वाद आहे. ||1||
पहिली मेहल:
जो असह्य सहन करतो, तो शरीराच्या नऊ छिद्रांवर नियंत्रण ठेवतो.
जो आपल्या प्राणाच्या श्वासाने भगवंताची आराधना करतो आणि त्याची आराधना करतो, त्याच्या शरीराच्या भिंतीमध्ये स्थिरता प्राप्त होते.
तो कुठून आला आणि कुठे जाणार?
जिवंत असताना मृत अवस्थेत, तो स्वीकारला जातो आणि मंजूर केला जातो.
ज्याला परमेश्वराच्या आज्ञेची जाणीव होते, त्याला वास्तवाचे सार कळते.
हे गुरूंच्या कृपेने ओळखले जाते.
हे नानक, हे जाणून घ्या: अहंकार बंधनात नेतो.
ज्यांच्याकडे अहंकार नाही आणि स्वाभिमान नाही, त्यांनाच पुनर्जन्मात प्रवेश दिला जात नाही. ||2||
पौरी:
परमेश्वराच्या नावाची स्तुती वाचा; इतर बौद्धिक प्रयत्न खोटे आहेत.
सत्याचा व्यवहार केल्याशिवाय जीवन व्यर्थ आहे.
परमेश्वराचा अंत किंवा मर्यादा कोणालाच सापडलेली नाही.
सर्व जग अहंकारी अभिमानाच्या अंधाराने वेढलेले आहे. हे सत्याला आवडत नाही.
नाम विसरून जे लोक या जगातून निघून जातात, ते तळणीत भाजले जातील.
ते द्वैताचे तेल आत ओततात आणि जळतात.
ते जगात येतात आणि बिनदिक्कत भटकतात; नाटक संपल्यावर ते निघून जातात.
हे नानक, सत्याने रंगलेले, मनुष्य सत्यात विलीन होतात. ||24||
सालोक, पहिली मेहल:
प्रथम, नश्वर देहात गर्भधारणा करतो आणि नंतर तो देहात राहतो.
तो जिवंत झाल्यावर त्याच्या तोंडाला मांस लागते; त्याची हाडे, त्वचा आणि शरीर मांस आहे.
तो देहाच्या उदरातून बाहेर येतो आणि तोंडभर मांस स्तनावर घेतो.
त्याचे तोंड मांस आहे, त्याची जीभ मांस आहे; त्याचा श्वास देहात आहे.
तो मोठा होतो आणि विवाहित होतो, आणि त्याच्या देहधारी पत्नीला त्याच्या घरी आणतो.
देहापासून देह उत्पन्न होतो; सर्व नातेवाईक देहापासून बनलेले आहेत.
जेव्हा मनुष्य खऱ्या गुरूला भेटतो, आणि परमेश्वराच्या आदेशाची जाणीव करून देतो, तेव्हा तो सुधारायला येतो.
स्वत:ला मुक्त करून, नश्वराला मुक्ती मिळत नाही; हे नानक, रिकाम्या शब्दांनी माणसाचा नाश होतो. ||1||
पहिली मेहल:
मूर्ख लोक देह आणि मांसाबद्दल वाद घालतात, परंतु त्यांना ध्यान आणि आध्यात्मिक शहाणपणाबद्दल काहीही माहिती नसते.
मांस कशाला म्हणतात आणि हिरव्या भाज्या कशाला म्हणतात? कशामुळे पाप होते?
गेंडा मारून होमहवनाची मेजवानी करायची ही देवतांची सवय होती.
जे मांसाचा त्याग करतात आणि त्याच्याजवळ बसल्यावर नाक धरतात ते रात्री माणसांना खाऊन टाकतात.
ते ढोंगीपणा करतात, आणि इतर लोकांसमोर शो करतात, परंतु त्यांना ध्यान किंवा आध्यात्मिक शहाणपणाबद्दल काहीही समजत नाही.
हे नानक, आंधळ्यांना काय म्हणावे? ते उत्तर देऊ शकत नाहीत किंवा काय बोलले आहे ते समजू शकत नाही.
ते एकटेच आंधळे आहेत, जे आंधळेपणाने वागतात. त्यांच्या हृदयात डोळे नाहीत.
ते त्यांच्या आई आणि वडिलांच्या रक्तापासून तयार होतात, परंतु ते मासे किंवा मांस खात नाहीत.