ही ती-नाग त्यानेच निर्माण केली आहे.
तिच्या स्वतःमध्ये कोणती शक्ती किंवा कमजोरी आहे? ||4||
जर ती नश्वराशी राहिली तर त्याचा आत्मा त्याच्या शरीरात राहतो.
गुरूंच्या कृपेने कबीर सहज ओलांडला आहे. ||5||6||19||
आसा:
कुत्र्याला सिम्रिटीज वाचायला का त्रास?
अविश्वासू निंदकाला परमेश्वराचे गुणगान गाण्याचा त्रास का घ्यायचा? ||1||
परमेश्वराच्या नामात, राम, राम, राममध्ये लीन राहा.
अविश्वासू निंदकाला चुकूनही याबद्दल बोलण्याची तसदी घेऊ नका. ||1||विराम||
कावळ्याला कापूर अर्पण का?
सापाला दूध का द्यायचे? ||2||
सत्संगतीत, खऱ्या मंडळीत सामील झाल्यामुळे भेदभावरहित समज प्राप्त होते.
ज्या लोखंडाला फिलॉसॉफरच्या दगडाला स्पर्श होतो ते सोने बनते. ||3||
कुत्रा, अविश्वासू निंदक, सर्व काही करतो जसे परमेश्वर त्याला करायला लावतो.
तो अगदी सुरुवातीपासूनच पूर्वनिर्धारित कर्मे करतो. ||4||
अमृत घेऊन कडुलिंबाच्या झाडाला पाणी दिल्यास,
तरीही, कबीर म्हणतात, त्याचे नैसर्गिक गुण बदललेले नाहीत. ||5||7||20||
आसा:
श्रीलंकेसारखा किल्ला, त्याभोवती खंदक असलेला महासागर
- त्या रावणाच्या घराची बातमी नाही. ||1||
मी काय मागू? काहीही शाश्वत नसते.
मी माझ्या डोळ्यांनी पाहतो की जग नाहीसे होत आहे. ||1||विराम||
हजारो पुत्र आणि हजारो नातू
- पण त्या रावणाच्या घरातील दिवे आणि विटा विझल्या आहेत. ||2||
चंद्र आणि सूर्याने त्याचे अन्न शिजवले.
आगीने त्याचे कपडे धुतले. ||3||
गुरूंच्या आज्ञेने, ज्याचे मन भगवंताच्या नामाने भरलेले असते,
कायमचे बनते, आणि कुठेही जात नाही. ||4||
कबीर म्हणतो, ऐका लोकांनो:
भगवंताच्या नामाशिवाय कोणीही मुक्त होत नाही. ||5||8||21||
आसा:
प्रथम, मुलगा जन्माला आला, आणि नंतर, त्याची आई.
गुरू शिष्याच्या पाया पडतो. ||1||
नियतीच्या भावांनो, ही अद्भुत गोष्ट ऐका!
मी सिंहाला गायी चारताना पाहिले. ||1||विराम||
पाण्यातील मासे झाडावर जन्म देतात.
मी एक मांजर कुत्र्याला घेऊन जाताना पाहिलं. ||2||
फांद्या खाली आहेत आणि मुळे वर आहेत.
त्या झाडाच्या खोडाला फळे आणि फुले येतात. ||3||
घोड्यावर स्वार होऊन म्हैस त्याला चरायला घेऊन जाते.
बैल दूर आहे, तर त्याचा भार घरी आला आहे. ||4||
कबीर म्हणतात, ज्याला हे स्तोत्र समजते,
आणि भगवंताचे नामस्मरण केल्याने सर्व काही समजते. ||5||9||22||
22 चौ-पाध्ये आणि पंच-पाध्ये
कबीर जीचा आसा, 8 थ्री-पाध्ये, 7 धो-थुके, 1 इक-तुका:
एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
परमेश्वराने शुक्राणूपासून शरीराची निर्मिती केली आणि अग्निकुंडात त्याचे संरक्षण केले.
दहा महिने त्याने तुला तुझ्या आईच्या उदरात जपले आणि मग तू जन्माला आल्यावर तू मायेची आसक्त झालीस. ||1||
हे नश्वर, तू स्वतःला लोभाने का जोडले आहेस आणि जीवनाचे रत्न का गमावले आहेस?
तुम्ही तुमच्या भूतकाळातील चांगल्या कृतींचे बीज पृथ्वीवर पेरले नाही. ||1||विराम||
लहानपणापासून तू म्हातारा झाला आहेस. जे व्हायचं होतं ते झालं.
जेव्हा मृत्यूचा दूत येऊन तुला केसांनी धरतो, तेव्हा तू का ओरडतोस? ||2||
तुम्हाला दीर्घायुष्याची आशा आहे, तर मृत्यू तुमचे श्वास मोजतो.