तुमच्या शरीराला कोणताही रोग होणार नाही आणि तुम्हाला सर्व काही मिळेल. ||78||
फरीद, पक्षी या सुंदर जगाच्या बागेत पाहुणा आहे.
सकाळचे ढोल वाजत आहेत - निघायला तयार व्हा! ||७९||
फरीद, कस्तुरी रात्री सोडली जाते. जे झोपले आहेत त्यांना त्यांचा वाटा मिळत नाही.
ज्यांचे डोळे झोपेने जड झाले आहेत - त्यांना ते कसे प्राप्त होईल? ||80||
फरीद, मला वाटले की मी संकटात आहे; संपूर्ण जग संकटात आहे!
मी टेकडीवर चढून आजूबाजूला पाहिलं तेव्हा प्रत्येक घरात मला ही आग दिसली. ||81||
पाचवी मेहल:
फरीद, या सुंदर पृथ्वीच्या मधोमध काटेरी बाग आहे.
ज्यांना त्यांच्या आध्यात्मिक गुरुचा आशीर्वाद लाभतो, त्यांना एक ओरखडाही सहन होत नाही. ||82||
पाचवी मेहल:
फरीद, सुंदर शरीराबरोबरच जीवन धन्य आणि सुंदर आहे.
आपल्या लाडक्या प्रभूवर प्रेम करणारे क्वचितच आढळतात. ||83||
नदी, तुझ्या काठाचा नाश करू नकोस. तुम्हालाही तुमचे खाते देण्यास सांगितले जाईल.
परमेश्वर ज्या दिशेने आदेश देतो त्या दिशेने नदी वाहते. ||84||
फरीद, दिवस कष्टाने जातो; रात्र दुःखात घालवली आहे.
बोटवाला उभा राहतो आणि ओरडतो, "बोट भोवरात अडकली आहे!" ||85||
नदी पुढे वाहते; त्याला त्याच्या काठावर खायला आवडते.
नौकावान सावध राहिला तर भोवरा बोटीला काय करणार? ||86||
फरीद, असे डझनभर आहेत जे म्हणतात की ते मित्र आहेत; मी शोधतो, पण मला एकही सापडत नाही.
मी माझ्या प्रियकरासाठी धगधगत्या आगीप्रमाणे तळमळत आहे. ||87||
फरीद, हे शरीर सदैव भुंकत असते. हे सतत दुःख कोण सहन करू शकेल?
मी माझ्या कानात प्लग घातले आहेत; वारा किती वाहत आहे याची मला पर्वा नाही. ||88||
फरीद, देवाच्या खजूर पिकल्या आहेत आणि मधाच्या नद्या वाहत आहेत.
प्रत्येक उत्तीर्ण दिवसाबरोबर, तुमचे आयुष्य चोरले जात आहे. ||८९||
फरीद, माझ्या वाळलेल्या शरीराचा सांगाडा झाला आहे; कावळे माझ्या तळहातावर चोचत आहेत.
आताही देव माझ्या मदतीला आला नाही; पाहा, हे सर्व नश्वर प्राण्यांचे भाग्य आहे. ||९०||
कावळ्यांनी माझा सांगाडा शोधला आणि माझे सर्व मांस खाल्ले.
पण कृपया या डोळ्यांना हात लावू नका; मी माझ्या प्रभूला भेटण्याची आशा करतो. ||91||
कावळा, माझ्या सांगाड्याला चोकू नको; जर तुम्ही त्यावर उतरला असाल तर उडून जा.
त्या सांगाड्याचे मांस खाऊ नकोस, ज्यामध्ये माझे पती भगवान वास करतात. ||92||
फरीद, गरीब कबरीने हाक मारली, "हे बेघर, तुझ्या घरी परत ये.
तुला माझ्याकडे यावे लागेल. मृत्यूला घाबरू नकोस." ||93||
या डोळ्यांनी बरेच जण निघून गेलेले पाहिले आहेत.
फरीद, लोकांचे नशीब आहे आणि माझे आहे. ||94||
देव म्हणतो, "जर तू स्वत:ला सुधारशील, तर तू मला भेटशील आणि मला भेटून तुला शांती मिळेल.
हे फरीद, जर तू माझा असशील तर सर्व जग तुझे होईल." ||95||
नदी-काठावर झाड किती दिवस रोवता येईल?
फरीद, मऊ मातीच्या भांड्यात किती वेळ पाणी ठेवता येईल? ||96||
फरीद, वाड्या रिकाम्या आहेत; जे त्यांच्यात राहत होते ते भूमिगत राहायला गेले आहेत.