जे देवाचे भय खातात आणि पितात त्यांना उत्तम शांती मिळते.
परमेश्वराच्या विनम्र सेवकांच्या सहवासाने ते पार वाहून जातात.
ते सत्य बोलतात आणि प्रेमाने इतरांनाही ते बोलण्यासाठी प्रेरित करतात.
गुरूचे वचन हा सर्वात उत्कृष्ट व्यवसाय आहे. ||7||
जे परमेश्वराची स्तुती हे त्यांचे कर्म आणि धर्म, त्यांचा सन्मान आणि उपासना सेवा मानतात
त्यांच्या लैंगिक इच्छा आणि क्रोध अग्नीत जळून जातात.
ते परमेश्वराच्या उदात्त तत्वाचा आस्वाद घेतात आणि त्यांचे चित्त त्यात भिनलेले असते.
नानक प्रार्थना करतो, दुसरा कोणीच नाही. ||8||5||
प्रभाते, पहिली मेहल:
परमेश्वराच्या नावाचा जप करा, आणि आपल्या अस्तित्वात खोलवर त्याची पूजा करा.
गुरूच्या शब्दाचे चिंतन करा, इतर नाही. ||1||
एकच सर्व ठिकाणी व्याप्त आहे.
मला दुसरे दिसत नाही; मी कोणाची पूजा करावी? ||1||विराम||
मी माझे मन आणि शरीर तुझ्यापुढे अर्पण करतो; मी माझा आत्मा तुला समर्पित करतो.
परमेश्वरा, तू मला वाचवतोस. ही माझी प्रार्थना आहे. ||2||
परमेश्वराच्या उदात्त तत्वाने प्रसन्न झालेली जीभ खरी आहे.
गुरूंच्या उपदेशाचे पालन केल्याने देवाच्या आश्रमात तारण होते. ||3||
माझ्या देवाने धार्मिक विधी निर्माण केले.
त्यांनी नामाचा महिमा या कर्मकांडांच्या वर ठेवला. ||4||
चार महान आशीर्वाद हे खऱ्या गुरूंच्या नियंत्रणाखाली आहेत.
पहिले तीन बाजूला ठेवल्यावर चौथ्याला आशीर्वाद मिळतो. ||5||
ज्यांना खरे गुरु मुक्ती आणि ध्यानाने आशीर्वाद देतात
परमेश्वराच्या स्थितीची जाणीव करा आणि उदात्त व्हा. ||6||
त्यांची मने व शरीरे थंड व शांत होतात; गुरु ही समज देतात.
देवाने ज्यांना उंच केले आहे त्यांची किंमत कोण मोजू शकेल? ||7||
नानक म्हणतात, गुरूंनी ही समज दिली आहे;
भगवंताच्या नामाशिवाय कोणाचीही मुक्ती होत नाही. ||8||6||
प्रभाते, पहिली मेहल:
काहींना आदिम भगवान देवाने क्षमा केली आहे; परिपूर्ण गुरु खरे घडवतो.
जे भगवंताच्या प्रेमात रमलेले असतात ते सत्याने सदैव रंगलेले असतात; त्यांच्या वेदना दूर होतात आणि त्यांना सन्मान प्राप्त होतो. ||1||
असत्य हे दुष्ट मनाच्या चतुर युक्त्या आहेत.
ते अजिबात नाहीसे होतील. ||1||विराम||
स्वार्थी मनमुखाला वेदना व दुःखे भोगतात. स्वार्थी मनमुखाचे दुःख कधीच सुटणार नाही.
गुरुमुख सुख आणि दुःख देणाऱ्याला ओळखतो. तो त्याच्या अभयारण्यात विलीन होतो. ||2||
स्वार्थी मनमुखांना प्रेमळ भक्ती कळत नाही; ते वेडे आहेत, त्यांच्या अहंकारात सडलेले आहेत.
हे मन क्षणार्धात स्वर्गातून पाताळात उडून जाते, जोपर्यंत त्याला शब्दाचे ज्ञान होत नाही. ||3||
जग भुकेले आणि तहानलेले झाले आहे; खऱ्या गुरूंशिवाय ते तृप्त होत नाही.
स्वर्गीय परमेश्वरामध्ये अंतर्ज्ञानाने विलीन झाल्यामुळे शांती प्राप्त होते आणि माणूस सन्मानाचे वस्त्र परिधान करून परमेश्वराच्या दरबारात जातो. ||4||
त्याच्या दरबारातील परमेश्वर स्वतःच सर्वज्ञ आणि द्रष्टा आहे; गुरूंच्या बाणीचे वचन निष्कलंक आहे.
तो स्वतः सत्याची जाणीव आहे; त्याला स्वतः निर्वाणाची अवस्था समजते. ||5||
त्याने पाणी, अग्नी आणि वायू यांच्या लहरी बनवल्या आणि नंतर तिघांना एकत्र करून जगाची निर्मिती केली.
त्याने या घटकांना अशी शक्ती दिली की ते त्याच्या आज्ञेच्या अधीन राहतात. ||6||
किती दुर्लभ आहेत ते विनम्र प्राणी या जगात, ज्यांची परीक्षा परमेश्वर आपल्या कोषात करतो.
ते सामाजिक स्थिती आणि रंगापेक्षा वरचेवर उठतात आणि स्वत: ला स्वत्व आणि लोभापासून मुक्त करतात. ||7||
भगवंताच्या नामाशी निगडित, ते पवित्र पवित्र मंदिरांसारखे आहेत; ते दुःख आणि अहंकाराच्या प्रदूषणापासून मुक्त होतात.
नानक त्यांचे पाय धुतात जे गुरुमुख म्हणून खऱ्या परमेश्वरावर प्रेम करतात. ||8||7||