ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 420
ਹੁਕਮੀ ਪੈਧਾ ਜਾਇ ਦਰਗਹ ਭਾਣੀਐ ॥
हुकमी पैधा जाइ दरगह भाणीऐ ॥जर ते सेनापतीला आवडत असेल तर, माणूस सन्मानाने कपडे घालून त्याच्या दरबारात जातो.
ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਸਿਰਿ ਮਾਰ ਬੰਦਿ ਰਬਾਣੀਐ ॥੫॥
हुकमे ही सिरि मार बंदि रबाणीऐ ॥५॥त्याच्या आज्ञेने, देवाचे दास डोक्यावर मारतात. ||5||
ਲਾਹਾ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ਮਨਿ ਵਸਾਈਐ ॥
लाहा सचु निआउ मनि वसाईऐ ॥सत्य आणि न्याय मनात रुजवून नफा कमावला जातो.
ਲਿਖਿਆ ਪਲੈ ਪਾਇ ਗਰਬੁ ਵਞਾਈਐ ॥੬॥
लिखिआ पलै पाइ गरबु वञाईऐ ॥६॥त्यांच्या नशिबात जे लिहिले आहे ते ते मिळवतात आणि अभिमानावर मात करतात. ||6||
ਮਨਮੁਖੀਆ ਸਿਰਿ ਮਾਰ ਵਾਦਿ ਖਪਾਈਐ ॥
मनमुखीआ सिरि मार वादि खपाईऐ ॥स्वार्थी मनमुख डोक्यावर मारतात, आणि संघर्षाने भस्म होतात.
ਠਗਿ ਮੁਠੀ ਕੂੜਿਆਰ ਬੰਨਿੑ ਚਲਾਈਐ ॥੭॥
ठगि मुठी कूड़िआर बंनि चलाईऐ ॥७॥फसवणूक करणारे खोटेपणाने लुटतात; त्यांना साखळदंडाने बांधून दूर नेले जाते. ||7||
ਸਾਹਿਬੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵਹੀ ॥
साहिबु रिदै वसाइ न पछोतावही ॥स्वामी स्वामीला तुमच्या मनात धारण करा, तुम्हाला पश्चात्ताप करावा लागणार नाही.
ਗੁਨਹਾਂ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ਸਬਦੁ ਕਮਾਵਹੀ ॥੮॥
गुनहां बखसणहारु सबदु कमावही ॥८॥जेव्हा आपण गुरूंच्या वचनाचे पालन करतो तेव्हा तो आपल्या पापांची क्षमा करतो. ||8||
ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਸਚੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲੀਐ ॥
नानकु मंगै सचु गुरमुखि घालीऐ ॥नानक खऱ्या नामाची याचना करतो, जे गुरुमुखाने प्राप्त होते.
ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀਐ ॥੯॥੧੬॥
मै तुझ बिनु अवरु न कोइ नदरि निहालीऐ ॥९॥१६॥तुझ्याशिवाय मला दुसरे कोणीच नाही; कृपया, तुझ्या कृपेने मला आशीर्वाद द्या. ||9||16||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥Aasaa, First Mehl:
ਕਿਆ ਜੰਗਲੁ ਢੂਢੀ ਜਾਇ ਮੈ ਘਰਿ ਬਨੁ ਹਰੀਆਵਲਾ ॥
किआ जंगलु ढूढी जाइ मै घरि बनु हरीआवला ॥माझ्या घराची झाडे हिरवीगार असताना मी जंगलात का शोधू?
ਸਚਿ ਟਿਕੈ ਘਰਿ ਆਇ ਸਬਦਿ ਉਤਾਵਲਾ ॥੧॥
सचि टिकै घरि आइ सबदि उतावला ॥१॥शब्दाचे खरे वचन माझ्या हृदयात त्वरित येऊन स्थिरावले आहे. ||1||
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਇ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੀਐ ॥
जह देखा तह सोइ अवरु न जाणीऐ ॥मी जिकडे पाहतो तिकडे तो असतो; मला दुसरे कोणीच माहीत नाही.
ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ਮਹਲੁ ਪਛਾਣੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुर की कार कमाइ महलु पछाणीऐ ॥१॥ रहाउ ॥गुरूसाठी कार्य केल्याने मनुष्याला परमेश्वराच्या सान्निध्याची जाणीव होते. ||1||विराम||
ਆਪਿ ਮਿਲਾਵੈ ਸਚੁ ਤਾ ਮਨਿ ਭਾਵਈ ॥
आपि मिलावै सचु ता मनि भावई ॥जेव्हा त्याच्या मनाला आनंद होतो तेव्हा खरा परमेश्वर आपल्याला त्याच्याशी मिसळतो.
ਚਲੈ ਸਦਾ ਰਜਾਇ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵਈ ॥੨॥
चलै सदा रजाइ अंकि समावई ॥२॥जो कधीही त्याच्या इच्छेनुसार चालतो तो त्याच्या अस्तित्वात विलीन होतो. ||2||
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਈ ॥
सचा साहिबु मनि वसै वसिआ मनि सोई ॥जेव्हा सच्चा परमेश्वर मनात वास करतो तेव्हा त्या मनाची भरभराट होते.
ਆਪੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈਆ ਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਹੋਈ ॥੩॥
आपे दे वडिआईआ दे तोटि न होई ॥३॥तो स्वतः महानता देतो; त्याच्या भेटी कधीही संपत नाहीत. ||3||
ਅਬੇ ਤਬੇ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਕਿਉ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ॥
अबे तबे की चाकरी किउ दरगह पावै ॥या आणि त्या माणसाची सेवा केल्याने परमेश्वराचा दरबार कसा प्राप्त होईल?
ਪਥਰ ਕੀ ਬੇੜੀ ਜੇ ਚੜੈ ਭਰ ਨਾਲਿ ਬੁਡਾਵੈ ॥੪॥
पथर की बेड़ी जे चड़ै भर नालि बुडावै ॥४॥जर कोणी दगडाच्या होडीवर चढला तर तो त्याच्या मालासह बुडतो. ||4||
ਆਪਨੜਾ ਮਨੁ ਵੇਚੀਐ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਨਾਲੇ ॥
आपनड़ा मनु वेचीऐ सिरु दीजै नाले ॥म्हणून आपले मन अर्पण करा, आणि आपले डोके त्याच्याकडे द्या.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਤੁ ਪਛਾਣੀਐ ਅਪਨਾ ਘਰੁ ਭਾਲੇ ॥੫॥
गुरमुखि वसतु पछाणीऐ अपना घरु भाले ॥५॥गुरुमुखाला खरे सार कळते, आणि त्याला स्वतःचे घर सापडते. ||5||
ਜੰਮਣ ਮਰਣਾ ਆਖੀਐ ਤਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕੀਆ ॥
जंमण मरणा आखीऐ तिनि करतै कीआ ॥लोक जन्म-मृत्यूची चर्चा करतात; निर्मात्याने हे निर्माण केले.
ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਮਰਿ ਰਹੇ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਥੀਆ ॥੬॥
आपु गवाइआ मरि रहे फिरि मरणु न थीआ ॥६॥जे स्वतःच्या स्वत्वावर विजय मिळवतात आणि मृत राहतात त्यांना पुन्हा कधीही मरावे लागणार नाही. ||6||
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰ ਕੀ ਫੁਰਮਾਈ ॥
साई कार कमावणी धुर की फुरमाई ॥आद्य भगवंताने तुमच्यासाठी जे कर्म केले आहेत ते करा.
ਜੇ ਮਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦੇ ਮਿਲੈ ਕਿਨਿ ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ॥੭॥
जे मनु सतिगुर दे मिलै किनि कीमति पाई ॥७॥खऱ्या गुरूंना भेटल्यावर मनाला शरणागती पत्करावी लागली तर त्याची किंमत कोण मोजू शकेल? ||7||
ਰਤਨਾ ਪਾਰਖੁ ਸੋ ਧਣੀ ਤਿਨਿ ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ॥
रतना पारखु सो धणी तिनि कीमति पाई ॥तो भगवान सद्गुरू मनाच्या रत्नाचा परीक्षक आहे; तो त्यावर मूल्य ठेवतो.
ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥੮॥੧੭॥
नानक साहिबु मनि वसै सची वडिआई ॥८॥१७॥हे नानक, ज्याच्या मनात सद्गुरू वास करतात त्याचाच महिमा खरा आहे. ||8||17||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥Aasaa, First Mehl:
ਜਿਨੑੀ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥
जिनी नामु विसारिआ दूजै भरमि भुलाई ॥जे भगवंताचे नाम विसरले आहेत, ते संशय आणि द्वैत याने भ्रमित होतात.
ਮੂਲੁ ਛੋਡਿ ਡਾਲੀ ਲਗੇ ਕਿਆ ਪਾਵਹਿ ਛਾਈ ॥੧॥
मूलु छोडि डाली लगे किआ पावहि छाई ॥१॥जे मुळांचा त्याग करून फांद्यांना चिकटून राहतील, त्यांनाच राख मिळेल. ||1||
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਜੇ ਜਾਣੈ ਕੋਈ ॥
बिनु नावै किउ छूटीऐ जे जाणै कोई ॥नामाशिवाय मुक्ती कशी होणार? हे कोणाला माहीत आहे?
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤ ਛੂਟੀਐ ਮਨਮੁਖਿ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि होइ त छूटीऐ मनमुखि पति खोई ॥१॥ रहाउ ॥जो गुरुमुख होतो तो मुक्त होतो; स्वेच्छेने युक्त मनमुख त्यांचा सन्मान गमावतात. ||1||विराम||
ਜਿਨੑੀ ਏਕੋ ਸੇਵਿਆ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਭਾਈ ॥
जिनी एको सेविआ पूरी मति भाई ॥हे नियतीच्या भावांनो, जे एक परमेश्वराची सेवा करतात ते त्यांच्या बुद्धीने परिपूर्ण होतात.
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਨਿਰੰਜਨਾ ਜਨ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ॥੨॥
आदि जुगादि निरंजना जन हरि सरणाई ॥२॥प्रभूच्या नम्र सेवकाला त्याच्यामध्ये अभयारण्य आढळते, जो पवित्र आहे, अगदी सुरुवातीपासून आणि युगानुयुगे. ||2||
ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਏਕੁ ਹੈ ਅਵਰੁ ਨਹੀ ਭਾਈ ॥
साहिबु मेरा एकु है अवरु नही भाई ॥माझा स्वामी आणि स्वामी एकच आहे; नियतीच्या भावंडांनो, दुसरा कोणी नाही.
ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਪਰਥਾਈ ॥੩॥
किरपा ते सुखु पाइआ साचे परथाई ॥३॥खऱ्या परमेश्वराच्या कृपेने स्वर्गीय शांती प्राप्त होते. ||3||
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਕੇਤੀ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ॥
गुर बिनु किनै न पाइओ केती कहै कहाए ॥गुरूंशिवाय, कोणीही त्याला प्राप्त केले नाही, जरी अनेकांनी असे केल्याचा दावा केला असेल.
ਆਪਿ ਦਿਖਾਵੈ ਵਾਟੜੀਂ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥੪॥
आपि दिखावै वाटड़ीं सची भगति द्रिड़ाए ॥४॥तो स्वतः मार्ग प्रगट करतो, आणि खरी भक्ती त्याच्यात बसवतो. ||4||
ਮਨਮੁਖੁ ਜੇ ਸਮਝਾਈਐ ਭੀ ਉਝੜਿ ਜਾਏ ॥
मनमुखु जे समझाईऐ भी उझड़ि जाए ॥स्वेच्छेने युक्त मनमुखाला सुचित केले तरी तो अरण्यात जातो.
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਨ ਛੂਟਸੀ ਮਰਿ ਨਰਕ ਸਮਾਏ ॥੫॥
बिनु हरि नाम न छूटसी मरि नरक समाए ॥५॥परमेश्वराच्या नामाशिवाय त्याला मुक्ती मिळणार नाही; तो मरेल आणि नरकात जाईल. ||5||
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਭਰਮਾਈਐ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵੈ ॥
जनमि मरै भरमाईऐ हरि नामु न लेवै ॥तो जन्म-मृत्यूमध्ये भटकतो आणि परमेश्वराचे नामस्मरण कधीच करत नाही.
ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਨਾ ਪਵੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵੈ ॥੬॥
ता की कीमति ना पवै बिनु गुर की सेवै ॥६॥गुरुची सेवा केल्याशिवाय त्याला स्वतःची किंमत कळत नाही. ||6||