एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
'जोधा आणि वीरा पूरबानी'च्या सुरात गायला जाणारा रामकलीचा तिसरा मेहल:
सालोक, तिसरी मेहल:
खरे गुरु हे अंतर्ज्ञानी ज्ञानाचे क्षेत्र आहे. ज्याला त्याच्यावर प्रेम करण्याची प्रेरणा मिळते,
तेथे नामाचे बीज रोवले. नामाला अंकुर फुटतो आणि तो नामात लीन राहतो.
पण हा अहंकार संशयाचे बीज आहे; तो उपटला गेला आहे.
ते तिथे लावले जात नाही आणि त्याला अंकुर फुटत नाही; देव आपल्याला जे काही देतो ते आपण खातो.
जेव्हा पाणी पाण्यात मिसळते तेव्हा ते पुन्हा वेगळे करता येत नाही.
हे नानक, गुरुमुख अद्भुत आहे; या, लोक, आणि पहा!
पण गरीब जनता काय बघणार? त्यांना कळत नाही.
तो एकटाच पाहतो, ज्याला परमेश्वर दाखवतो; परमेश्वर त्याच्या मनात वास करायला येतो. ||1||
तिसरी मेहल:
स्वार्थी मनमुख हे दु:ख आणि दुःखाचे क्षेत्र आहे. तो दु:ख खातो आणि दु:ख खातो.
दु:खात तो जन्म घेतो आणि दु:खातच मरतो. अहंभावाने वागल्याने त्यांचे आयुष्य निघून जाते.
त्याला पुनर्जन्माचे येणे-जाणे समजत नाही; आंधळा माणूस अंधत्वाने वागतो.
तो देणाऱ्याला ओळखत नाही, पण जे दिले जाते त्याच्याशी तो जोडलेला असतो.
हे नानक, तो त्याच्या पूर्वनियोजित नियतीनुसार कार्य करतो. तो दुसरे काही करू शकत नाही. ||2||
तिसरी मेहल:
खऱ्या गुरूंच्या भेटीने नित्य शांती मिळते. तो स्वतःच आपल्याला त्याला भेटायला नेतो.
हाच शांतीचा खरा अर्थ आहे, की माणूस स्वत:मध्ये निष्कलंक होतो.
अज्ञानाची शंका नाहीशी होते आणि आध्यात्मिक ज्ञान प्राप्त होते.
नानक एकट्या परमेश्वराकडे पाहण्यासाठी येतो; तो जिथे पाहतो तिथे तो असतो. ||3||
पौरी:
खऱ्या परमेश्वराने त्याचे सिंहासन निर्माण केले, ज्यावर तो बसला आहे.
तो स्वतःच सर्वस्व आहे; गुरूचे वचन हेच सांगते.
त्याच्या सर्वशक्तिमान सर्जनशील सामर्थ्याद्वारे, त्याने हवेली आणि हॉटेल्स तयार केली आणि तयार केली.
त्याने सूर्य आणि चंद्र हे दोन दिवे केले; त्याने परिपूर्ण रूप तयार केले.
तो स्वतः पाहतो आणि तो स्वतः ऐकतो; गुरूच्या शब्दाचे मनन करा. ||1||
वाहो! वाहो! जयजयकार, हे खरे राजा! तुझे नाम खरे आहे. ||1||विराम||
सालोक:
कबीर, मी स्वत: मेंदीची पेस्ट केली आहे.
हे माझे पती, तू माझी दखल घेतली नाहीस. तू मला कधीही तुझ्या चरणी लावले नाहीस. ||1||
तिसरी मेहल:
हे नानक, माझा पती परमेश्वर मला मेंदीच्या पेस्टप्रमाणे ठेवतो; तो त्याच्या कृपेने मला आशीर्वाद देतो.
तो स्वत: मला पीसतो, आणि तो स्वतःच मला घासतो; तो स्वतः मला त्याच्या चरणी लावतो.
हा माझ्या स्वामी आणि स्वामीच्या प्रेमाचा प्याला आहे; तो निवडतो म्हणून देतो. ||2||
पौरी:
आपण त्याच्या विविधतेने जग निर्माण केले; तुझ्या आज्ञेने तो येतो, जातो आणि पुन्हा तुझ्यात विलीन होतो.
तूच पाहतोस आणि फुलतो; इतर कोणीही नाही.
जसे तुला आवडते, तू मला ठेव. गुरूंच्या वचनाने मी तुला समजून घेतो.
तू सर्वांची ताकद आहेस. जसे तुला आवडते, तू आम्हाला पुढे ने.
तुझ्यासारखा महान दुसरा कोणी नाही; मी कोणाशी बोलू आणि बोलू? ||2||
सालोक, तिसरी मेहल:
संशयाने मोहित होऊन मी सर्व जगभर फिरलो. शोधताना मी हताश झालो.