ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 619
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਪਿ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲ ॥ ਰਹਾਉ ॥
पारब्रहमु जपि सदा निहाल ॥ रहाउ ॥परात्पर भगवंताचे चिंतन केल्याने मी सदैव आनंदात आहे. ||विराम द्या||
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਸੋਈ ॥
अंतरि बाहरि थान थनंतरि जत कत पेखउ सोई ॥अंतर्यामी आणि बाहेरून, सर्व ठिकाणी आणि अंतराळात, मी जिकडे पाहतो तिथे तो असतो.
ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪਾਇਓ ਵਡਭਾਗੀ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥੧੧॥੩੯॥
नानक गुरु पाइओ वडभागी तिसु जेवडु अवरु न कोई ॥२॥११॥३९॥नानकांना गुरू मिळाले आहेत, मोठ्या भाग्याने; त्याच्याइतका महान दुसरा कोणी नाही. ||2||11||39||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
सोरठि महला ५ ॥सोरातह, पाचवी मेहल:
ਸੂਖ ਮੰਗਲ ਕਲਿਆਣ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਚਰਣ ਨਿਹਾਰਿਆ ॥
सूख मंगल कलिआण सहज धुनि प्रभ के चरण निहारिआ ॥मला शांती, सुख, परमानंद आणि स्वर्गीय ध्वनी प्रवाह, देवाच्या चरणांकडे टक लावून आशीर्वाद मिळाले आहेत.
ਰਾਖਨਹਾਰੈ ਰਾਖਿਓ ਬਾਰਿਕੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਤਾਪੁ ਉਤਾਰਿਆ ॥੧॥
राखनहारै राखिओ बारिकु सतिगुरि तापु उतारिआ ॥१॥तारणहाराने आपल्या मुलाला वाचवले आहे, आणि खऱ्या गुरूंनी त्याचा ताप बरा केला आहे. ||1||
ਉਬਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ॥
उबरे सतिगुर की सरणाई ॥खऱ्या गुरूंच्या अभयारण्यात माझा उद्धार झाला आहे;
ਜਾ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਬਿਰਥੀ ਜਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
जा की सेव न बिरथी जाई ॥ रहाउ ॥त्याची सेवा व्यर्थ जात नाही. ||1||विराम||
ਘਰ ਮਹਿ ਸੂਖ ਬਾਹਰਿ ਫੁਨਿ ਸੂਖਾ ਪ੍ਰਭ ਅਪੁਨੇ ਭਏ ਦਇਆਲਾ ॥
घर महि सूख बाहरि फुनि सूखा प्रभ अपुने भए दइआला ॥जेव्हा देव दयाळू आणि दयाळू बनतो तेव्हा एखाद्याच्या हृदयाच्या घरात शांतता असते आणि बाहेरही शांतता असते.
ਨਾਨਕ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਊ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਹੋਆ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥੨॥੧੨॥੪੦॥
नानक बिघनु न लागै कोऊ मेरा प्रभु होआ किरपाला ॥२॥१२॥४०॥हे नानक, माझ्या मार्गात कोणतेही अडथळे येत नाहीत; माझा देव माझ्यावर दयाळू आणि दयाळू झाला आहे. ||2||12||40||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
सोरठि महला ५ ॥सोरातह, पाचवी मेहल:
ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਭਇਆ ਮਨਿ ਉਦਮੁ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਜਸੁ ਗਾਈ ॥
साधू संगि भइआ मनि उदमु नामु रतनु जसु गाई ॥साधसंगत, पवित्र संगतीत, माझे मन उत्तेजित झाले, आणि मी नामाच्या रत्नाची स्तुती केली.
ਮਿਟਿ ਗਈ ਚਿੰਤਾ ਸਿਮਰਿ ਅਨੰਤਾ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ਭਾਈ ॥੧॥
मिटि गई चिंता सिमरि अनंता सागरु तरिआ भाई ॥१॥अनंत परमेश्वराचे स्मरण करून माझी चिंता दूर झाली; हे नियतीच्या भावांनो, मी विश्वसागर पार केला आहे. ||1||
ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਣ ਵਸਾਈ ॥
हिरदै हरि के चरण वसाई ॥मी परमेश्वराचे चरण माझ्या हृदयात धारण करतो.
ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੀ ਰੋਗਾ ਘਾਣਿ ਮਿਟਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
सुखु पाइआ सहज धुनि उपजी रोगा घाणि मिटाई ॥ रहाउ ॥मला शांती मिळाली आहे, आणि खगोलीय ध्वनी प्रवाह माझ्या आत गुंजत आहे; असंख्य रोगांचे निर्मूलन झाले आहे. ||विराम द्या||
ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਆਖਿ ਵਖਾਣਾ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
किआ गुण तेरे आखि वखाणा कीमति कहणु न जाई ॥मी तुझे कोणते तेजस्वी गुण बोलू आणि वर्णन करू शकेन? तुमची किंमत मोजता येत नाही.
ਨਾਨਕ ਭਗਤ ਭਏ ਅਬਿਨਾਸੀ ਅਪੁਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਭਇਆ ਸਹਾਈ ॥੨॥੧੩॥੪੧॥
नानक भगत भए अबिनासी अपुना प्रभु भइआ सहाई ॥२॥१३॥४१॥हे नानक, परमेश्वराचे भक्त अविनाशी आणि अमर होतात; त्यांचा देव त्यांचा मित्र आणि आधार बनतो. ||2||13||41||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੫ ॥
सोरठि मः ५ ॥सोरातह, पाचवी मेहल:
ਗਏ ਕਲੇਸ ਰੋਗ ਸਭਿ ਨਾਸੇ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪੁਨੈ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥
गए कलेस रोग सभि नासे प्रभि अपुनै किरपा धारी ॥माझे दुःख संपले आहे आणि सर्व रोग नाहीसे झाले आहेत.
ਆਠ ਪਹਰ ਆਰਾਧਹੁ ਸੁਆਮੀ ਪੂਰਨ ਘਾਲ ਹਮਾਰੀ ॥੧॥
आठ पहर आराधहु सुआमी पूरन घाल हमारी ॥१॥देवाने त्याच्या कृपेने माझ्यावर वर्षाव केला आहे. दिवसाचे चोवीस तास मी माझ्या प्रभू आणि स्वामीची उपासना करतो; माझे प्रयत्न फळाला आले आहेत. ||1||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੂ ਸੁਖ ਸੰਪਤਿ ਰਾਸਿ ॥
हरि जीउ तू सुख संपति रासि ॥हे प्रिय परमेश्वरा, तूच माझी शांती, संपत्ती आणि भांडवल आहेस.
ਰਾਖਿ ਲੈਹੁ ਭਾਈ ਮੇਰੇ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥ ਰਹਾਉ ॥
राखि लैहु भाई मेरे कउ प्रभ आगै अरदासि ॥ रहाउ ॥कृपा करून, माझ्या प्रिये, मला वाचव! मी माझ्या देवाला ही प्रार्थना करतो. ||विराम द्या||
ਜੋ ਮਾਗਉ ਸੋਈ ਸੋਈ ਪਾਵਉ ਅਪਨੇ ਖਸਮ ਭਰੋਸਾ ॥
जो मागउ सोई सोई पावउ अपने खसम भरोसा ॥मी जे काही मागतो ते मला मिळते; माझा माझ्या गुरूवर पूर्ण विश्वास आहे.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਓ ਮਿਟਿਓ ਸਗਲ ਅੰਦੇਸਾ ॥੨॥੧੪॥੪੨॥
कहु नानक गुरु पूरा भेटिओ मिटिओ सगल अंदेसा ॥२॥१४॥४२॥नानक म्हणतात, मला परिपूर्ण गुरू भेटले आहेत आणि माझी सर्व भीती नाहीशी झाली आहे. ||2||14||42||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
सोरठि महला ५ ॥सोरातह, पाचवी मेहल:
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਨਾ ਸਗਲਾ ਦੂਖੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥
सिमरि सिमरि गुरु सतिगुरु अपना सगला दूखु मिटाइआ ॥माझे गुरू, खरे गुरू यांचे स्मरण, चिंतन, चिंतन केल्याने सर्व दुःख नाहीसे होतात.
ਤਾਪ ਰੋਗ ਗਏ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਮਨ ਇਛੇ ਫਲ ਪਾਇਆ ॥੧॥
ताप रोग गए गुर बचनी मन इछे फल पाइआ ॥१॥गुरूंच्या उपदेशाने ताप आणि रोग नाहीसे झाले आणि मला माझ्या मनातील इच्छांचे फळ मिळाले. ||1||
ਮੇਰਾ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
मेरा गुरु पूरा सुखदाता ॥माझे परिपूर्ण गुरु शांती देणारे आहेत.
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥ ਸੁਆਮੀ ਪੂਰਨ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
करण कारण समरथ सुआमी पूरन पुरखु बिधाता ॥ रहाउ ॥तो कर्ता आहे, कारणांचा कारण आहे, सर्वशक्तिमान प्रभु आणि स्वामी आहे, परिपूर्ण आदिम परमेश्वर आहे, नशिबाचा शिल्पकार आहे. ||विराम द्या||
ਅਨੰਦ ਬਿਨੋਦ ਮੰਗਲ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਭਏ ਦਇਆਲਾ ॥
अनंद बिनोद मंगल गुण गावहु गुर नानक भए दइआला ॥आनंद, आनंद आणि आनंदात परमेश्वराची स्तुती गा. गुरु नानक दयाळू आणि दयाळू झाले आहेत.
ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਭਏ ਜਗ ਭੀਤਰਿ ਹੋਆ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਰਖਵਾਲਾ ॥੨॥੧੫॥੪੩॥
जै जै कार भए जग भीतरि होआ पारब्रहमु रखवाला ॥२॥१५॥४३॥जगभर जयजयकार आणि अभिनंदनाचा नाद वाजतो; परमप्रभू देव माझा रक्षणकर्ता आणि संरक्षक झाला आहे. ||2||15||43||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
सोरठि महला ५ ॥सोरातह, पाचवी मेहल:
ਹਮਰੀ ਗਣਤ ਨ ਗਣੀਆ ਕਾਈ ਅਪਣਾ ਬਿਰਦੁ ਪਛਾਣਿ ॥
हमरी गणत न गणीआ काई अपणा बिरदु पछाणि ॥त्याने माझे हिशेब विचारात घेतले नाहीत; असा त्याचा क्षमाशील स्वभाव आहे.
ਹਾਥ ਦੇਇ ਰਾਖੇ ਕਰਿ ਅਪੁਨੇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਰੰਗੁ ਮਾਣਿ ॥੧॥
हाथ देइ राखे करि अपुने सदा सदा रंगु माणि ॥१॥त्याने मला त्याचा हात दिला, आणि मला वाचवले आणि मला स्वतःचे केले; सदैव आणि सदैव, मी त्याच्या प्रेमाचा आनंद घेतो. ||1||
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦ ਮਿਹਰਵਾਣ ॥
साचा साहिबु सद मिहरवाण ॥खरा प्रभु आणि स्वामी सदैव दयाळू आणि क्षमाशील आहे.
ਬੰਧੁ ਪਾਇਆ ਮੇਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹੋਈ ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ॥ ਰਹਾਉ ॥
बंधु पाइआ मेरै सतिगुरि पूरै होई सरब कलिआण ॥ रहाउ ॥माझ्या परिपूर्ण गुरूंनी मला त्यांच्याशी बांधले आहे आणि आता मी पूर्ण आनंदात आहे. ||विराम द्या||
ਜੀਉ ਪਾਇ ਪਿੰਡੁ ਜਿਨਿ ਸਾਜਿਆ ਦਿਤਾ ਪੈਨਣੁ ਖਾਣੁ ॥
जीउ पाइ पिंडु जिनि साजिआ दिता पैनणु खाणु ॥ज्याने शरीराची रचना केली आणि आत्मा आत ठेवला, जो तुम्हाला वस्त्र आणि पोषण देतो
ਅਪਣੇ ਦਾਸ ਕੀ ਆਪਿ ਪੈਜ ਰਾਖੀ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੨॥੧੬॥੪੪॥
अपणे दास की आपि पैज राखी नानक सद कुरबाणु ॥२॥१६॥४४॥- तो स्वतः त्याच्या दासांचा सन्मान राखतो. नानक सदैव त्याला अर्पण आहे. ||2||16||44||