ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 159
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਮੂਰਖ ਆਪੁ ਜਣਾਵਹਿ ॥
भगति करहि मूरख आपु जणावहि ॥मूर्ख लोक दाखवून देवपूजा करतात;
ਨਚਿ ਨਚਿ ਟਪਹਿ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
नचि नचि टपहि बहुतु दुखु पावहि ॥ते नाचतात, नाचतात आणि सर्वत्र उडी मारतात, परंतु त्यांना फक्त भयानक वेदना होतात.
ਨਚਿਐ ਟਪਿਐ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
नचिऐ टपिऐ भगति न होइ ॥नाचून, उड्या मारून भक्तिपूजा होत नाही.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਭਗਤਿ ਪਾਏ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੩॥
सबदि मरै भगति पाए जनु सोइ ॥३॥परंतु जो शब्दात मरतो, त्याला भक्ती प्राप्त होते. ||3||
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਭਗਤਿ ਕਰਾਏ ਸੋਇ ॥
भगति वछलु भगति कराए सोइ ॥परमेश्वर आपल्या भक्तांचा प्रिय आहे; तो त्यांना भक्तिपूजा करण्यास प्रेरित करतो.
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਖੋਇ ॥
सची भगति विचहु आपु खोइ ॥खरी भक्ती उपासना आतून स्वार्थ आणि अहंकार काढून टाकणे आहे.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਸਭ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
मेरा प्रभु साचा सभ बिधि जाणै ॥माझा खरा देव सर्व मार्ग आणि मार्ग जाणतो.
ਨਾਨਕ ਬਖਸੇ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੪॥੨੪॥
नानक बखसे नामु पछाणै ॥४॥४॥२४॥हे नानक, जे नाम ओळखतात त्यांना तो क्षमा करतो. ||4||4||24||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तिसरी मेहल:
ਮਨੁ ਮਾਰੇ ਧਾਤੁ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
मनु मारे धातु मरि जाइ ॥जेव्हा कोणी स्वतःच्या मनाला मारून वश करून घेतो तेव्हा त्याचा भटकणारा स्वभावही वश होतो.
ਬਿਨੁ ਮੂਏ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਪਾਇ ॥
बिनु मूए कैसे हरि पाइ ॥अशा मृत्यूशिवाय परमेश्वर कसा सापडेल?
ਮਨੁ ਮਰੈ ਦਾਰੂ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
मनु मरै दारू जाणै कोइ ॥मन मारण्याचे औषध काही मोजक्याच लोकांना माहीत आहे.
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੧॥
मनु सबदि मरै बूझै जनु सोइ ॥१॥शब्दात ज्याचे मन मरते तो त्याला समजतो. ||1||
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
जिस नो बखसे दे वडिआई ॥ज्यांना तो क्षमा करतो त्यांना तो महानता देतो.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरपरसादि हरि वसै मनि आई ॥१॥ रहाउ ॥गुरूंच्या कृपेने परमेश्वर मनात वास करतो. ||1||विराम||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
गुरमुखि करणी कार कमावै ॥गुरुमुख सत्कर्म करतो;
ਤਾ ਇਸੁ ਮਨ ਕੀ ਸੋਝੀ ਪਾਵੈ ॥
ता इसु मन की सोझी पावै ॥त्यामुळे त्याला हे मन समजते.
ਮਨੁ ਮੈ ਮਤੁ ਮੈਗਲ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
मनु मै मतु मैगल मिकदारा ॥मन हे हत्तीसारखे आहे, दारूच्या नशेत आहे.
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਣਹਾਰਾ ॥੨॥
गुरु अंकसु मारि जीवालणहारा ॥२॥गुरु ही काठी आहे जी त्यावर नियंत्रण ठेवते आणि त्याला मार्ग दाखवते. ||2||
ਮਨੁ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
मनु असाधु साधै जनु कोइ ॥मन अनियंत्रित आहे; त्याला वश करणारे किती दुर्मिळ आहेत.
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
अचरु चरै ता निरमलु होइ ॥जे अचल चालतात ते शुद्ध होतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਇਆ ਸਵਾਰਿ ॥
गुरमुखि इहु मनु लइआ सवारि ॥गुरुमुख हे मन सुशोभित आणि सुशोभित करतात.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਤਜੇ ਵਿਕਾਰ ॥੩॥
हउमै विचहु तजे विकार ॥३॥ते आतून अहंकार आणि भ्रष्टाचार नष्ट करतात. ||3||
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਾਖਿਅਨੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
जो धुरि राखिअनु मेलि मिलाइ ॥जे, पूर्वनिश्चित नियतीने, प्रभूच्या संघात एकत्र आले आहेत,
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
कदे न विछुड़हि सबदि समाइ ॥पुन्हा कधीही त्याच्यापासून वेगळे होणार नाहीत; ते शब्दात लीन होतात.
ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਆਪੇ ਹੀ ਜਾਣੈ ॥
आपणी कला आपे ही जाणै ॥तो स्वत:ची सर्वशक्तिमान शक्ती जाणतो.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੫॥੨੫॥
नानक गुरमुखि नामु पछाणै ॥४॥५॥२५॥हे नानक, गुरुमुखाला भगवंताच्या नामाचा साक्षात्कार होतो. ||4||5||25||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तिसरी मेहल:
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ॥
हउमै विचि सभु जगु बउराना ॥सर्व जग अहंकाराने वेडे झाले आहे.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਨਾ ॥
दूजै भाइ भरमि भुलाना ॥द्वैताच्या प्रेमात तो संशयाने भटकतो.
ਬਹੁ ਚਿੰਤਾ ਚਿਤਵੈ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
बहु चिंता चितवै आपु न पछाना ॥मन मोठ्या चिंतेने विचलित होते; कोणीही स्वतःला ओळखत नाही.
ਧੰਧਾ ਕਰਤਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਵਿਹਾਨਾ ॥੧॥
धंधा करतिआ अनदिनु विहाना ॥१॥स्वतःच्या कामात मग्न होऊन त्यांच्या रात्र-दिवस निघून जातात. ||1||
ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਰਮਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥
हिरदै रामु रमहु मेरे भाई ॥हे माझ्या नशिबाच्या भावंडांनो, तुमच्या हृदयात परमेश्वराचे ध्यान करा.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि रसना हरि रसन रसाई ॥१॥ रहाउ ॥गुरुमुखाची जीभ परमेश्वराच्या उदात्त तत्वाचा आस्वाद घेते. ||1||विराम||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਜਿਨਿ ਰਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥
गुरमुखि हिरदै जिनि रामु पछाता ॥गुरुमुखांनी परमेश्वराला स्वतःच्या हृदयात ओळखले;
ਜਗਜੀਵਨੁ ਸੇਵਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਤਾ ॥
जगजीवनु सेवि जुग चारे जाता ॥ते परमेश्वराची, जगाच्या जीवनाची सेवा करतात. ते चार युगांमध्ये प्रसिद्ध आहेत.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
हउमै मारि गुर सबदि पछाता ॥ते अहंकाराला वश करतात, आणि गुरूंच्या वचनाची जाणीव करतात.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥੨॥
क्रिपा करे प्रभ करम बिधाता ॥२॥देव, नशिबाचा शिल्पकार, त्यांच्यावर दया करतो. ||2||
ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਜੋ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥
से जन सचे जो गुर सबदि मिलाए ॥जे गुरूंच्या शब्दात विलीन होतात तेच खरे;
ਧਾਵਤ ਵਰਜੇ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
धावत वरजे ठाकि रहाए ॥ते त्यांच्या भटक्या मनाला आवरतात आणि ते स्थिर ठेवतात.
ਨਾਮੁ ਨਵ ਨਿਧਿ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ॥
नामु नव निधि गुर ते पाए ॥नाम, परमेश्वराचे नाव, नऊ खजिना आहे. गुरूकडून मिळतो.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥੩॥
हरि किरपा ते हरि वसै मनि आए ॥३॥परमेश्वराच्या कृपेने परमेश्वर मनात वास करतो. ||3||
ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਰਤਿਆ ਸੁਖੁ ਸਾਂਤਿ ਸਰੀਰ ॥
राम राम करतिआ सुखु सांति सरीर ॥भगवान, राम, राम या नामाचा जप केल्याने शरीर शांत आणि शांत होते.
ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਨ ਲਾਗੈ ਜਮ ਪੀਰ ॥
अंतरि वसै न लागै जम पीर ॥तो आत खोलवर राहतो - मृत्यूचे दुःख त्याला स्पर्श करत नाही.
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਵਜੀਰ ॥
आपे साहिबु आपि वजीर ॥तो स्वतःच आपला स्वामी आणि स्वामी आहे; तो स्वतःचा सल्लागार आहे.
ਨਾਨਕ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰ ॥੪॥੬॥੨੬॥
नानक सेवि सदा हरि गुणी गहीर ॥४॥६॥२६॥हे नानक, सदैव परमेश्वराची सेवा कर; तो वैभवशाली सद्गुणांचा खजिना आहे. ||4||6||26||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तिसरी मेहल:
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਨਾ ॥
सो किउ विसरै जिस के जीअ पराना ॥आत्मा आणि जीवनाचा श्वास ज्याच्या मालकीचा आहे, त्याला का विसरावे?
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਸਭ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥
सो किउ विसरै सभ माहि समाना ॥जो सर्वव्यापी आहे, त्याला का विसरावे?
ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਦਰਗਹ ਪਤਿ ਪਰਵਾਨਾ ॥੧॥
जितु सेविऐ दरगह पति परवाना ॥१॥त्याची सेवा केल्याने प्रभूच्या दरबारात सन्मान आणि स्वीकार केला जातो. ||1||
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
हरि के नाम विटहु बलि जाउ ॥मी परमेश्वराच्या नामाचा त्याग करतो.
ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਤਦਿ ਹੀ ਮਰਿ ਜਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
तूं विसरहि तदि ही मरि जाउ ॥१॥ रहाउ ॥जर मी तुला विसरलो तर त्याच क्षणी मी मरेन. ||1||विराम||
ਤਿਨ ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਜਿ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ॥
तिन तूं विसरहि जि तुधु आपि भुलाए ॥ज्यांना तू स्वतः मार्गभ्रष्ट केलेस ते तुला विसरतात.