بيوقوف، ڏيکاءُ ڪري پوڄا ڪندا آهن.
اُھي نچندا آھن ۽ نچندا آھن ۽ چوڌاري ڦرندا آھن، پر اھي رڳو خوفناڪ درد ۾ مبتلا ھوندا آھن.
نچڻ ۽ ٽپڻ سان، عقيدت جي عبادت نه ڪئي ويندي آهي.
پر جيڪو به لفظ جي ڪلام ۾ مري ٿو، ان کي عقيدت جي عبادت ملي ٿي. ||3||
رب پنهنجي بندن جو عاشق آهي. هو انهن کي عقيدتمند عبادت ڪرڻ جي ترغيب ڏئي ٿو.
سچي عقيدت پرستيءَ ۾ شامل آهي اندر مان خود غرضي ۽ غرور کي ختم ڪرڻ.
منهنجو سچو خدا سڀني طريقن ۽ طريقن کي ڄاڻي ٿو.
اي نانڪ، هو انهن کي معاف ڪري ٿو جيڪي نالو کي سڃاڻندا آهن. ||4||4||24||
گوري گوارايري، ٽيون مهل:
جڏهن ڪو ماڻهو پنهنجي ذهن کي ماري ٿو ۽ پنهنجي تابع ڪري ٿو، ته ان جي ويڙهاڪ طبيعت به تابع ٿي ويندي آهي.
اهڙي موت کان سواءِ رب ڪيئن ملي سگهندو؟
عقل کي مارڻ جي دوا فقط ٿورا ڄاڻن ٿا.
جنهن جو ذهن لفظ ڪلام ۾ مري وڃي، سو ان کي سمجهي ٿو. ||1||
هو انهن کي عظمت عطا ڪري ٿو جن کي هو بخشي ٿو.
گرو جي فضل سان، رب اچي ٿو ذهن ۾. ||1||روڪ||
گرو مُخ چڱا ڪم ڪندا آهن؛
اهڙيءَ طرح هو هن ذهن کي سمجهي ٿو.
دماغ هڪ هاٿي وانگر آهي، شراب سان پيئي.
گرو اهو لٺ آهي جيڪو ان کي سنڀاليندو آهي، ۽ ان کي رستو ڏيکاريندو آهي. ||2||
ذهن بي قابو آهي؛ ڪيترا نادر آهن جيڪي ان کي تابع ڪن ٿا.
اُهي جيڪي غير متحرڪ هلن ٿا، سي پاڪ ٿي وڃن ٿا.
گرومخ هن ذهن کي سينگاريو ۽ سينگاريو.
اهي اندر مان انا ۽ فساد کي ختم ڪن ٿا. ||3||
جيڪي، مقرر ڪيل تقدير سان، رب جي اتحاد ۾ متحد آهن،
وري ڪڏهن به کانئس جدا نه ٿيندا؛ اهي شبد ۾ جذب ٿين ٿا.
هو پاڻ ئي ڄاڻي ٿو ته پنهنجي قادر مطلق کي.
اي نانڪ، گرومخ، رب جي نالي کي محسوس ڪري ٿو. ||4||5||25||
گوري گوارايري، ٽيون مهل:
سڄي دنيا انا ۾ چري ٿي وئي آهي.
دوئيءَ جي محبت ۾، شڪ ۾ ڦاسي ٿو پوي.
دماغ وڏي پريشاني کان پريشان آهي؛ ڪو به پنهنجي ذات کي نٿو سڃاڻي.
پنهنجن ڪمن ۾ مشغول، راتيون ۽ ڏينهن گذري رهيا آهن. ||1||
اي منهنجا ڀائرو، پنهنجي دلين ۾ رب تي غور ڪريو.
گرومخ جي زبان رب جي عظيم ذات جو ذائقو وٺندي آهي. ||1||روڪ||
گرومخ رب کي پنهنجي دلين ۾ سڃاڻن ٿا.
اهي رب جي خدمت ڪن ٿا، دنيا جي زندگي. اهي چارئي دور ۾ مشهور آهن.
اهي خود غرضيءَ کي مات ڪن ٿا، ۽ گروءَ جي ڪلام کي سمجهن ٿا.
خدا، مقدر جو معمار، مٿن پنهنجي رحمت نازل ڪندو آهي. ||2||
سچا اُھي آھن جيڪي گرو جي ڪلام ۾ ضم ٿي وڃن ٿا.
اهي پنهنجي حيران ذهن کي روڪيندا آهن ۽ ان کي مستحڪم رکندا آهن.
نالو، رب جو نالو، نو خزانو آهي. اهو گروءَ کان حاصل ٿئي ٿو.
رب جي ڪرم سان، رب اچي ٿو ذهن ۾. ||3||
رب، رام، رام جي نالي کي جپڻ سان، جسم سڪون ۽ سڪون ٿي ويندو آهي.
هو اندر ئي اندر ۾ رهجي ٿو، موت جو درد هن کي ڇهي نه ٿو.
هو پاڻ اسان جو پالڻهار ۽ مالڪ آهي. هو پنهنجو ئي صلاحڪار آهي.
اي نانڪ، هميشه لاء رب جي خدمت ڪريو. هو عظيم فضيلت جو خزانو آهي. ||4||6||26||
گوري گوارايري، ٽيون مهل:
ان کي ڇو وساريو، جنهن ۾ روح ۽ ساهه آهي؟
اُن کي ڇو وساريو، جيڪو سمايل آهي؟
ان جي خدمت ڪرڻ سان، انسان کي رب جي درٻار ۾ عزت ۽ قبوليت ملي ٿي. ||1||
مان رب جي نالي تي قربان آهيان.
جيڪڏهن مان توکي وساري ڇڏيان ته ان ئي وقت مري ويندس. ||1||روڪ||
جن کي تو پاڻ گمراهه ڪيو، سي توکي وساري ويٺا.