اهو گناهن جو ناس ڪندڙ آهي، گناهه ۽ بيشمار اوتارن جو خوف؛ گرومخ هڪ رب کي ڏسي ٿو. ||1||روڪ||
جڏهن دل ۾ سچي رب سان محبت پيدا ٿئي ٿي ته لکين ڪروڙين گناهه ميٽجي وڃن ٿا.
رب کان سواءِ ٻيو ڪو نه ٿو ڄاڻان. سچي گرو مون تي هڪڙو رب ظاهر ڪيو آهي. ||1||
جن جون دليون رب جي محبت جي دولت سان ڀرجي ويون آهن، سي ان ۾ سمايل رهن ٿا.
شبد سان رنگجي، سندس عشق جي ڳاڙهي رنگ ۾ رنگجي ويا آهن. اهي رب جي آسماني امن ۽ شان سان ڀريل آهن. ||2||
سَبَدَ کي غور ڪرڻ سان، زبان خوشيءَ سان ڀريل آهي. هن جي پيار کي ڳنڍيندي، اهو هڪ ڳاڙهو ڳاڙهو رنگ آهي.
مون کي خالص علحده رب جو نالو معلوم ٿيو آهي. منهنجو ذهن مطمئن ۽ مطمئن آهي. ||3||
پنڊت، ديني عالم، پڙهيل ڳڙهيل ۽ سڀ خاموش فقير بيزار ٿي ويا آهن. اهي پنهنجا مذهبي لباس پائڻ ۽ چوڌاري گهمڻ ڦرڻ کان تنگ ٿي ويا آهن.
گرو جي فضل سان، مون کي بي مثال رب مليو آهي. مان شبد جي سچي ڪلام تي غور ڪريان ٿو. ||4||
منهنجو اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويو آهي، ۽ مان سچ سان ڀريل آهيان. شبد جو سچو ڪلام منهنجي ذهن کي وڻندڙ آهي.
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ سان، دائمي امن ملي ٿو، ۽ اندر مان خود غرور ختم ٿي وڃي ٿو. ||5||
شبد جي سچي ڪلام ذريعي، آسماني راڳ گونجي ٿو، ۽ ذهن محبت سان سچي رب تي مرکوز آهي.
بي عيب نالو، ناقابل رسائي ۽ اڻڄاڻ رب جو نالو، گرومخ جي ذهن ۾ رهي ٿو. ||6||
سڄي دنيا هڪ رب ۾ سمايل آهي. ڪيڏا نه ٿورا آهن جيڪي هڪ رب کي سمجهن.
جيڪو شبد ۾ مري، سو سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو. رات ڏينهن، هو هڪ رب کي سڃاڻي ٿو. ||7||
اهو عاجز، جنهن تي رب پنهنجي فضل جي نظر رکي ٿو، سمجهي ٿو. ٻيو ڪجهه به نٿو چئي سگهجي.
اي نانڪ، جيڪي هن نالي سان جڙيل آهن، اهي هميشه لاءِ دنيا کان لاتعلق آهن. اهي لفظ جي هڪ لفظ سان پيار سان ملن ٿا. ||8||2||
سارنگ، ٽيون مهل:
اي منھنجا دماغ، رب جي ڳالھ اڻ ڳڻي آھي.
اُهو عاجز جيڪو رب جي فضل جي نظر سان برڪت وارو آهي، اهو حاصل ڪري ٿو. ڪيڏو نه نرالو آهي، جيڪو سمجھي گروم. ||1||روڪ||
رب عميق، عميق ۽ بي انتها آهي، عظمت جو سمنڊ؛ هن کي گرو جي ڪلام جي ذريعي محسوس ڪيو ويو آهي.
انسان پنهنجا ڪم هر طرح سان ڪندا آهن، دوئي جي محبت ۾. پر شبد کان سواءِ اهي چريو آهن. ||1||
اهو عاجز جيڪو رب جي نالي ۾ غسل ڪري ٿو، بي عيب ٿي وڃي ٿو. هو وري ڪڏهن به آلوده نه ٿيندو.
نالي کان سواءِ سڄي دنيا آلوده آهي. دوئيءَ ۾ ڀڄڻ، عزت وڃائي ويهندو آهي. ||2||
مون کي ڇا سمجهڻ گهرجي؟ مون کي ڇا گڏ ڪرڻ گهرجي يا پوئتي ڇڏڻ گهرجي؟ مون کي ناهي خبر.
اي پيارا رب، تنهنجو نالو انهن جي مدد ۽ سهارو آهي جن کي تون پنهنجي شفقت ۽ شفقت سان برڪت ڪرين ٿو. ||3||
سچو رب سچو عطا ڪندڙ، مقدر جو معمار آهي. جيئن هو چاهي، هو انسانن کي نالي سان ڳنڍيندو آهي.
اُهو ئي سمجھ ۾ اچي ٿو، جيڪو گرو جي درٻار ۾ داخل ٿئي ٿو، جنهن کي رب پاڻ هدايت ڪري ٿو. ||4||
ايستائين جو رب جي عجائبات کي ڏسندي، هي ذهن هن جي باري ۾ نه سوچيندو آهي. دنيا اچي ٿي ۽ وري جنم وٺي ٿي.
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ سان، انسان سمجهه ۾ اچي ٿو، ۽ نجات جو دروازو ڳولي ٿو. ||5||
جيڪي رب جي درٻار کي سمجهن ٿا، سي ڪڏهن به ان کان جدا نه ٿين ٿا. سچي گرو اها سمجھ ڏني آهي.
اُھي سچائيءَ، خودڪشيءَ ۽ چڱن ڪمن تي عمل ڪن ٿا. انهن جو اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويو آهي. ||6||
سچي پالڻھار جي درٻار ۾، اھي سچ تي عمل ڪندا آھن. گرومند سچي رب جو سهارو وٺن ٿا.