نانڪ گرو جي حرم ۾ آيو آهي، ۽ بچايو ويو آهي. گرو، رب، هن جو محافظ آهي. ||30||
سالڪ، ٽيون مهل:
پڙهڻ ۽ لکڻ، پنڊت بحث ۽ تڪرار ۾ مشغول آهن؛ اهي مايا جي ذائقي سان جڙيل آهن.
دوئيءَ جي محبت ۾، نام وساري ڇڏين ٿا. انهن بيوقوف انسانن کي سندن سزا ضرور ملندي.
اُھي انھيءَ جي عبادت نه ڪندا آھن جنھن انھن کي پيدا ڪيو، جيڪو سڀني کي روزي ڏيندو آھي.
سندن ڳچيءَ مان موت جو ڦڙو نه کٽيو ويو آهي. اهي اچن ٿا ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃن ٿا، بار بار.
سچو گرو اچي ٿو ۽ انهن سان ملندو آهي جن وٽ اهڙيون اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير آهن.
رات ۽ ڏينهن، اهي رب جي نالي تي غور ڪندا آهن. اي نانڪ، اهي سچي رب ۾ ملن ٿا. ||1||
ٽيون مهل:
اُهي گرومُخ جيڪي سندس پيرن تي بيهن ٿا، اُهي سچي رب سان واسطو رکن ٿا ۽ سچي رب جي خدمت ڪن ٿا.
اي نانڪ، جيڪي گروءَ جي مرضيءَ مطابق هلن ٿا، سي عقل سان سچي رب ۾ جذب ٿين ٿا. ||2||
پورو:
اميد ۾، تمام وڏو درد آهي. خود ارادي وارو انسان پنهنجي شعور کي ان تي مرکوز ڪري ٿو.
گرو مُخ بيشمار ٿي ويندا آهن، ۽ عظيم سڪون حاصل ڪندا آهن.
پنھنجي گھر وارن جي وچ ۾، اھي الڳ رھندا آھن؛ اهي محبت سان جدا ٿيل رب سان ملن ٿا.
ڏک ۽ جدائي انهن کي ڪنهن به صورت ۾ جڪڙي نه ٿي. اهي رب جي رضا تي راضي آهن.
اي نانڪ، اهي هميشه لاءِ پريم رب ۾ غرق رهندا آهن، جيڪو انهن کي پاڻ سان ملائي ٿو. ||31||
سالڪ، ٽيون مهل:
جنهن کي امانت ۾ رکيو وڃي، سو ڪنهن ٻئي لاءِ ڇو رکجي؟ واپس ڏيڻ سان، سڪون ملي ٿو.
گرو جي ڪلام جو ڪلام گرو ۾ رهي ٿو؛ اهو ڪنهن ٻئي جي ذريعي ظاهر نٿو ٿئي.
انڌو ماڻهو هڪ زيور ڳولي ٿو، ۽ گهر گهر وڃي ان کي وڪڻڻ لڳو.
پر اهي ان جو اندازو نٿا لڳائي سگهن، ۽ اهي هن کي ان لاءِ اڌ گول به نه ٿا ڏين.
جيڪڏهن هو پاڻ ان جو اندازو نه ٿو لڳائي سگهي، ته پوءِ هن کي گهرجي ته ان جو اندازو لڳائيندڙ طرفان ڪيو وڃي.
جيڪڏهن هو پنهنجي شعور تي ڌيان ڏئي ٿو، ته هو حقيقي اعتراض حاصل ڪري ٿو، ۽ هو نو خزانن سان برڪت وارو آهي.
دولت گهرن ۾ آهي، جڏهن ته دنيا بک وگهي مري رهي آهي. سچي گروءَ کان سواءِ، ڪنهن کي به ڪو پتو ڪونهي.
جڏهن ٿڌ ۽ سڪون بخشيندڙ شبد ذهن ۽ جسم ۾ رهجي وڃي ته اتي ڪو به غم يا جدائي نه رهي.
شيءِ ڪنهن ٻئي جي آهي، پر بيوقوف ان تي فخر ڪري ٿو، ۽ پنهنجي اوچتي طبيعت ڏيکاري ٿو.
اي نانڪ، عقل کان سواءِ، ڪو به حاصل نه ٿو ڪري. اهي اچن ٿا ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃن ٿا، بار بار. ||1||
ٽيون مهل:
منهنجو ذهن خوشيءَ ۾ آهي؛ مون کي پنهنجي محبوب رب سان مليو آهي. منھنجا پيارا دوست، سھڻا، خوش آھن.
اُهي جيڪي اصل رب سان گڏ آهن، اهي وري ڪڏهن به جدا نه ٿيندا. خالق انهن کي پاڻ سان ملايو آهي.
شبد منهنجي اندر ۾ داخل ٿي ويو آهي، ۽ مون کي گرو مليو آهي. منهنجا سڀ غم دور ٿي ويا آهن.
مان هميشه لاء رب جي ساراهه ڪريان ٿو، امن جو ڏيندڙ؛ مان هن کي پنهنجي دل جي اونهائي ۾ رکي ٿو.
پاڻ سڳورنﷺ جن جي باري ۾ گپ شپ ڪيئن ٿي سگهي ٿي، جيڪي سچي ڪلام ۾ سينگاريل ۽ بلند آهن؟
منھنجو محبوب پاڻ انھن جي عزت جي حفاظت ڪري ٿو، جيڪي گرو جي درٻار ۾ عبادت گھرندا آيا آھن.
اي نانڪ، گرومخ خوشيءَ سان ڀرجي ويا آهن. انهن جا منهن رب جي درٻار ۾ روشن آهن. ||2||
پورو:
مڙس ۽ زال تمام گهڻو پيار ۾ آهن؛ گڏ ٿيڻ سان، سندن محبت وڌي ٿي.
پنهنجي ٻارن ۽ زال کي ڏسي، مڙس خوش ۽ مايا سان جڙيل آهي.
هو پنهنجي ملڪ ۽ ٻين زمينن جو مال چورائي، گهر آڻي ٿو ۽ کين کارائي ٿو.