مان اهڙن عاجز انسانن جي عظيم عظمت جو بيان به نٿو ڪري سگهان. رب، هار، هار، انهن کي شاندار ۽ بلند ڪيو آهي. ||3||
تون، پالڻھار وڏو واپاري-بينڪر آھين. اي خدا، منهنجا رب ۽ مالڪ، مان صرف هڪ غريب واپاري آهيان. مهرباني ڪري مون کي دولت سان نوازيو.
مهرباني ڪري پنهنجي ٻانهن نانڪ تي رحم ڪر، خدا، ته جيئن هو رب، هار، هار جي واپار کي ڀري سگهي. ||4||2||
ڪنارا، چوٿين مهل:
اي دماغ، رب جي نالي کي ياد ڪر، ۽ روشن ٿي.
رب جي بزرگن سان ملو، ۽ پنهنجي پيار تي ڌيان ڏيو؛ پنهنجي گھر جي اندر متوازن ۽ الڳ رهو. ||1||روڪ||
مان پنهنجي دل ۾ رب، نار-هار جو نالو ڳائيندو آهيان. الله تعاليٰ پنهنجي رحمت جو اظهار ڪيو آهي.
رات ۽ ڏينهن، مان خوشيءَ ۾ آهيان. منهنجو ذهن ڦٽي ويو آهي، وري جوان ٿيو آهي. مان ڪوشش ڪري رهيو آهيان - مون کي پنهنجي رب سان ملڻ جي اميد آهي. ||1||
مان رب سان پيار ۾ آهيان، منهنجي رب ۽ مالڪ سان. مان هن سان پيار ڪريان ٿو هر ساهه سان ۽ ماني جي لوڻ سان.
منهنجا گناهه هڪ لمحي ۾ سڙي ويا. مايا جي غلاميءَ جو ڦڙو ٽٽي ويو. ||2||
مان هڪ اهڙو ڪيڙو آهيان! مان ڪهڙو ڪم پيدا ڪري رهيو آهيان؟ مان ڇا ڪري سگهان ٿو؟ مان هڪ بيوقوف آهيان، هڪ مڪمل بيوقوف، پر خدا مون کي بچايو آهي.
مان نا لائق آهيان، پٿر جهڙو وزني آهيان، پر ست سنگت، سچي جماعت ۾ شامل ٿيڻ سان، مون کي ٻئي طرف وٺي وڃي ٿو. ||3||
ڪائنات جيڪا خدا پيدا ڪئي آهي اها سڀ مون کان مٿي آهي. مان سڀ کان گهٽ آهيان، فساد ۾ مصروف آهيان.
گروءَ سان، منهنجا عيب ۽ عيب ميٽي ويا. ٻانهو نانڪ پاڻ خدا سان متحد ٿي ويو آهي. ||4||3||
ڪنارا، چوٿين مهل:
اي منهنجا ذهن، گرو جي ڪلام جي ذريعي رب جو نالو ڳايو.
رب، ھار، ھار، مون تي پنھنجي ٻاجھ ڪئي آھي، ۽ منھنجي بڇڙائي، دوئي جي محبت ۽ اجنبي جو احساس بلڪل ختم ٿي ويو آھي، ڪائنات جي رب جي مهرباني. ||1||روڪ||
رب جا ڪيترائي روپ ۽ رنگ آهن. رب هر هڪ دل تي پکڙيل آهي، پر هو ڏسڻ کان پوشيده آهي.
رب جي اوليائن سان ملڻ سان رب ظاهر ٿيندو آهي ۽ فساد جا دروازا کلي ويندا آهن. ||1||
بزرگن جو شان تمام وڏو آهي. اهي پنهنجي دلين ۾ نعمتن ۽ نعمتن جي رب کي پيار سان گڏ ڪن ٿا.
رب جي ساٿين سان ملڻ سان، رب سان ملندو آهيان، جيئن جڏهن گابي ڏسبو آهي- ته ڳئون به هوندي آهي. ||2||
رب، هار، هار، رب جي عاجز سنتن جي اندر آهي؛ اهي بلند آهن - اهي ڄاڻن ٿا، ۽ اهي ٻين کي پڻ ڄاڻڻ لاء حوصلا افزائي ڪن ٿا.
رب جي خوشبوءِ سندن دلين ۾ وهي ٿي. انهن بدبوءِ کي ڇڏي ڏنو آهي. ||3||
تون انھن عاجز ماڻھن کي پنھنجو ڪر، خدا، تون پنھنجي حفاظت ڪر، اي پالڻھار.
رب خادم نانڪ جو ساٿي آهي؛ رب سندس ڀاءُ، ماءُ، پيءُ، مائٽ ۽ رشتيدار آهي. ||4||4||
ڪنارا، چوٿين مهل:
اي منھنجا دماغ، ھوش سان رب، ھار، ھار جو نالو.
رب، هار، هار، مايا جي قلعي ۾ بند ٿيل آهي. گرو جي ڪلام جي ذريعي، مون قلعي کي فتح ڪيو آهي. ||1||روڪ||
ڪوڙي شڪ ۽ توهين ۾، ماڻهو پنهنجن ٻارن ۽ ڪٽنب سان پيار ۽ جذباتي وابستگي جي لالچ ۾، چوڌاري ڦري ويندا آهن.
پر جيئن وڻ جي ڇانوَ گذرندي آهي، تيئن ئي تنهنجي جسم جي ديوار هڪ پل ۾ ٽٽي پوندي. ||1||
عاجز انسان اعليٰ آهن. اهي منهنجي زندگيءَ جو ساهه ۽ منهنجا محبوب آهن. انهن سان ملڻ، منهنجو ذهن ايمان سان ڀرجي ويو آهي.
دل جي اندر ۾، مان خوش آهيان غالب رب سان؛ پيار ۽ خوشي سان، مان مستقل ۽ مستحڪم رب تي رهان ٿو. ||2||