جتي به ڏسان ٿو، هر هنڌ توکي ڏسان ٿو.
ڪامل گروءَ جي معرفت، اهو سڀ ڪجهه معلوم ٿئي ٿو.
مان هميشه لاءِ هن نالي تي غور ڪندو آهيان. هي ذهن نام سان ڀريل آهي. ||12||
نالي سان، جسم کي پاڪ ڪيو ويندو آهي.
نالي جي بغير، اهي ٻڏي ويندا آهن ۽ پاڻي کان سواء مري ويندا آهن.
اهي اچن ٿا ۽ وڃن ٿا، پر نالو نه ٿا سمجھن. ڪي، جيئن گرومخ، لفظ جي لفظ کي محسوس ڪن ٿا. ||13||
ڪامل سچي گرو اها سمجھ ڏني آهي.
نالي کان سواءِ، ڪنهن کي به ڇوٽڪارو نه ٿو ملي.
نالي جي ذريعي، رب جي نالي سان، هڪ عظيم عظمت سان برڪت وارو آهي؛ هو وجدان سان رب جي محبت سان جڙيل رهي ٿو. ||14||
لاش-ڳوٺ ٽٽي پيو ۽ مٽيءَ جي ڍير ۾ بدلجي ويو.
شبد کان سواءِ وري جنم جو سلسلو ختم نه ٿيندو آهي.
جيڪو هڪ رب کي سڃاڻي ٿو، سو سچي گروءَ جي معرفت، سچي رب جي ساراهه ڪري ٿو، ۽ سچي رب ۾ غرق رهي ٿو. ||15||
شبد جو سچو ڪلام ذهن ۾ اچي ٿو،
جڏهن رب پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو.
اي نانڪ، جيڪي بي صورت رب جي نالي سان مشابهت رکن ٿا، سي پنهنجي سچي درٻار ۾ سچي رب کي سڃاڻن ٿا. ||16||8||
مارو، سولي، ٽيون مهل:
اي خالق، تون ئي آهين جيڪو سڀ ڪجهه ڪري ٿو.
سڀئي جاندار ۽ مخلوق تنهنجي حفاظت هيٺ آهن.
تون لڪيل آهين، ۽ اڃا تائين سڀني جي اندر ۾ پکڙيل آهين؛ گرو جي ڪلام جي ذريعي، توهان کي محسوس ڪيو ويو آهي. ||1||
رب جي عبادت هڪ خزانو آهي.
هو پاڻ اسان کي شبد تي غور فڪر سان نوازي ٿو.
تون جيڪي وڻيس سو ڪر؛ منهنجو ذهن سچي رب سان جڙيل آهي. ||2||
تون پاڻ ئي انمول هيرا ۽ جواهر آهين.
توهان جي رحمت ۾، توهان پنهنجي ماپ سان وزن ڪيو.
سڀ جاندار ۽ جاندار تنهنجي حفاظت هيٺ آهن. جيڪو توهان جي فضل سان برڪت وارو آهي، اهو پنهنجو پاڻ کي سڃاڻي ٿو. ||3||
جنهن کي تنهنجي رحمت ملي، اي رب العالمين،
نه مرندو آهي ۽ نه وري جنم وٺندو آهي. هن reincarnation جي چڪر مان آزاد ڪيو ويو آهي.
هو ڏينهن رات سچي پالڻهار جي تسبيح ڳائيندو آهي ۽ سڄي عمر هڪ رب کي ئي ڄاڻيندو آهي. ||4||
مايا سان جذباتي وابستگي پوري دنيا ۾ ڦهليل آهي،
برهما، وشنو ۽ سڀني ديمي ديوتائن کان.
جيڪي تنهنجي مرضيءَ ۾ راضي آهن، سي نام سان جڙيل آهن. روحاني حڪمت ۽ سمجھ جي ذريعي، توهان کي سڃاتو وڃي ٿو. ||5||
دنيا برائي ۽ نيڪيءَ ۾ مگن آهي.
خوشيون ۽ ڏک مڪمل طور تي درد سان ڀريل آهن.
جيڪو گرو مُخ بڻجي وڃي ٿو، سو امن حاصل ڪري ٿو. اهڙو گرو مُخ نالي کي سڃاڻي ٿو. ||6||
ڪنهن جي عملن جو رڪارڊ ڪير به مٽائي نٿو سگهي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، هڪ نجات جو دروازو ڳولي ٿو.
جيڪو پنهنجي نفس تي غالب اچي ٿو ۽ رب کي سڃاڻي ٿو، اهو پنهنجي اڳواٽ ڪيل انعامن جو ميوو حاصل ڪري ٿو. ||7||
مايا سان جذباتي طور تي جڙيل، انسان جو شعور رب سان جڙيل ناهي.
ديوتا جي محبت ۾، هن کي آخرت ۾ خوفناڪ عذاب ٿيندو.
منافق، خود غرض انسان، شڪ ۾ ڦاٿل آهن. بلڪل آخري وقت تي، اهي افسوس ۽ توبه ڪن ٿا. ||8||
رب جي مرضي مطابق، هو رب جي شان ۾ ڳائي ٿو.
هو سڀني گناهن کان پاڪ آهي، ۽ سڀني مصيبتن کان.
رب پاڪ آهي، ۽ سندس ڪلام پاڪ آهي. منهنجو ذهن رب سان ڀريل آهي. ||9||
جنهن کي رب جي فضل جي نظر ملي ٿي، تنهن کي رب ملي ٿو، نيڪيءَ جو خزانو.
انا پرستي ۽ مالڪيت ختم ٿي ويندي آهي.
هڪ رب ئي نيڪيءَ ۽ برائيءَ، خوبين ۽ خامين جو عطا ڪندڙ آهي. ڪيڏا گهٽ آهن، جيڪي گرو مُخ جي حيثيت ۾ اِها ڳالهه سمجهن ٿا. ||10||
منهنجو خدا بي مثال آهي، ۽ بلڪل لامحدود آهي.
خدا پاڻ سان ملائي ٿو، گرو جي ڪلام جي غور سان.