ڪي ڪوڙ ۾ ڦاٿل آھن، ۽ ڪوڙا آھن جيڪي کين ملن ٿا.
ٻهراڙيءَ جي محبت ۾، اُهي پنهنجي زندگي بيڪار برباد ڪن ٿا.
اھي پاڻ کي ٻوڙيو، ۽ پنھنجي سڄي ڪٽنب کي ٻوڙيو. ڪوڙ ڳالهائڻ، زهر کائيندا آهن. ||6||
ڪيڏا نه نرالا آهن، جيڪي گرو مُخ جي حيثيت ۾، پنهنجي جسم ۾، پنهنجي ذهن ۾ ڏسن ٿا.
محبت جي عقيدت جي ذريعي، انهن جي انا ڀڃي ٿي.
سڌن، ساڃاهه وند ۽ خاموش ساجن مسلسل محبت سان پنهنجي شعور کي توجهه ڏيندا رهيا آهن، پر انهن ذهن کي جسم ۾ نه ڏٺو آهي. ||7||
پاڻ خالق اسان کي ڪم ڪرڻ جي ترغيب ڏئي ٿو.
ٻيو ڪو ڇا ٿو ڪري سگهي؟ اسان جي عمل سان ڇا ٿي سگهي ٿو؟
اي نانڪ، رب پنهنجو نالو ڏئي ٿو. اسان ان کي حاصل ڪريون ٿا، ۽ ان کي ذهن ۾ داخل ڪريون ٿا. ||8||23||24||
ماجه، ٽيون مهل:
هن غار جي اندر، هڪ اڻ کٽ خزانو آهي.
هن غار جي اندر، غائب ۽ لامحدود رب رهي ٿو.
هو پاڻ لڪايل آهي، ۽ هو پاڻ ظاهر آهي؛ گرو جي ڪلام جي ذريعي، خود غرضي ۽ خود غرضي ختم ٿي ويندي آهي. ||1||
مان قربان آهيان، منهنجو روح قربان آهي، انهن تي، جيڪي پنهنجي دماغ ۾، رب جي اسم کي نروار ڪن ٿا.
امرت جي نالي جو ذائقو ڏاڍو مٺو آهي! گرو جي تعليمات ذريعي، هن امرت واري امرت ۾ پيئو. ||1||روڪ||
حب الوطني کي مات ڏيئي، سخت دروازا کوليا ويندا آهن.
انمول نالو گرو جي فضل سان حاصل ٿئي ٿو.
شبد کان سواءِ اسم حاصل نه ٿيندو آهي. گروءَ جي مهربانيءَ سان، اهو ذهن ۾ سمايل آهي. ||2||
گرو منهنجي اکين تي روحاني حڪمت جو حقيقي عطر لڳايو آهي.
اندر ۾، خدا جي روشني ڦٽي وئي آهي، ۽ جهالت جي اونداهي کي ختم ڪيو ويو آهي.
منهنجي روشني نور ۾ ضم ٿي وئي آهي؛ منهنجي ذهن تسليم ڪيو آهي، ۽ مان رب جي درٻار ۾ جلال سان برڪت وارو آهيان. ||3||
جيڪي جسم کان ٻاهر ڏسندا آهن، رب کي ڳوليندا آهن،
نالو حاصل نه ٿيندو؛ ان جي بدران انهن کي غلامي جي خوفناڪ دردن کي برداشت ڪرڻ تي مجبور ڪيو ويندو.
انڌا، خود غرض انسان نه ٿا سمجھن؛ پر جڏهن اهي هڪ ڀيرو ٻيهر پنهنجي گهر ڏانهن موٽندا آهن، تڏهن، گرومخ جي حيثيت ۾، انهن کي اصل مضمون ملندو آهي. ||4||
گروءَ جي مهربانيءَ سان، سچو رب ملي ٿو.
پنهنجي دماغ ۽ جسم مان، رب کي ڏس، ۽ انا جي گندگي ختم ٿي ويندي.
اُن جاءِ تي ويھي ھميشه رب جي شان جا گيت ڳايو ۽ سچي ڪلام ۾ جذب ٿي وڃو. ||5||
جيڪي نون دروازن کي بند ڪن ٿا، ۽ ڀڄندڙ ذهن کي روڪين ٿا،
ڏهين دروازي جي گهر ۾ رهڻ لاءِ اچو.
اُتي، شبد جو اڻ ڄاتل راڳ ڏينهن رات گونجي ٿو. گرو جي تعليمات ذريعي، لفظ ٻڌو ويندو آهي. ||6||
شبد کان سواءِ، اندر ۾ رڳو اوندهه آهي.
اصل مضمون نه مليو آهي، ۽ ٻيهر جنم ڏيڻ جو سلسلو ختم نٿو ٿئي.
ڪنجي سچي گرو جي هٿ ۾ آهي؛ ٻيو ڪو به اهو دروازو نه ٿو کولي. ڪامل تقدير سان، هو ملي ٿو. ||7||
تون ئي لڪايل ۽ هر هنڌ ظاهر آهين.
گرو جي مهرباني حاصل ڪرڻ سان، اها سمجھ حاصل ٿئي ٿي.
اي نانڪ، هميشه جي نالي جي ساراهه ڪر؛ جيئن گرومخ، ان کي ذهن ۾ داخل ڪيو. ||8||24||25||
ماجه، ٽيون مهل:
گرومخ رب سان ملن ٿا، ۽ ٻين کي به هن سان ملڻ جي ترغيب ڏين ٿا.
موت انهن کي نه ڏسندو آهي، ۽ نه ئي درد انهن کي تڪليف ڏيندو آهي.
انا پرستيءَ کي مات ڏيئي، اهي پنهنجا سڀ بند ٽوڙي ڇڏيندا آهن. گرومخ جي حيثيت ۾، اهي لفظ جي لفظ سان سينگاريا ويا آهن. ||1||
مان قربان آهيان، منهنجو جان قربان آهي، انهن تي جيڪي خوبصورت نظر اچن ٿا رب جي نالي ۾.
گرو مُخ ڳائن ٿا، گرومخ ناچ ڪن ٿا، ۽ پنهنجي شعور کي رب تي مرکوز ڪن ٿا. ||1||روڪ||