مان رب جو سوداگر آهيان. مان روحاني حڪمت ۾ معاملو ڪندس.
مون رب جي نالي جي دولت ڀري ڇڏي آهي. دنيا زهر ڀريو آهي. ||2||
اي هن دنيا ۽ ان کان ٻاهر جي دنيا کي ڄاڻڻ وارا: منهنجي باري ۾ جيڪي به بيوقوفي لکو.
موت جي رسول جو ڪلب مون کي نه ماريندو، ڇاڪاڻ ته مون سڀني مشڪلاتن کي ختم ڪري ڇڏيو آهي. ||3||
هن دنيا جي محبت زعمو جي ٿلهي، عارضي رنگ وانگر آهي.
پر منهنجي رب جي محبت جو رنگ دائمي آهي، جهڙوڪر ٻوٽي جي رنگ وانگر. ائين چوي ٿو روي داس، ٽانڪر. ||4||1||
گوري پوربي، روي داس جي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اونهي کوهه ۾ ڏيڏر کي پنهنجي ملڪ يا ٻين زمينن جي ڪا به خبر ناهي.
ائين ئي، منهنجو دماغ، فساد ۾ لت پت، هن دنيا يا آخرت جي باري ۾ ڪجهه به نٿو سمجهي. ||1||
اي مڙني جهانن جا پالڻهار: مون کي ظاهر ڪر، هڪ پل لاءِ، تنهنجي درشن جو برڪت وارو نظارو. ||1||روڪ||
منهنجي عقل خراب ٿي وئي آهي. مان تنهنجي حالت سمجهي نٿو سگهان، اي رب.
مون تي رحم ڪر، منهنجي شڪ کي دور ڪر، ۽ مون کي سچي حڪمت سيکاريو. ||2||
ايستائين جو عظيم يوگيس به توهان جي عاليشان خوبين کي بيان نٿا ڪري سگهن. اهي لفظن کان ٻاهر آهن.
مان توهان جي پياري عقيدت جي عبادت لاءِ وقف آهيان، روي داس ٽينر چوي ٿو. ||3||1||
گوري بيراگن:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ست يوگا جي سونهري دور ۾، سچ هو؛ ٽريٽا يوگا جي سلور ايج ۾، خيراتي دعوتون؛ دواپر يوگ جي پيتل دور ۾، اتي عبادت هئي.
انهن ٽنهي دورن ۾، ماڻهو انهن ٽنهي طريقن سان گڏ هئا. پر ڪالي يوگ جي لوهي دور ۾، رب جو نالو ئي توهان جو سهارو آهي. ||1||
مان ڪيئن پار ڪري سگهان ٿو؟
مون کي ڪنهن نه سمجھايو،
تنهنڪري مان سمجهان ٿو ته آئون ٻيهر جنم کان ڪيئن بچي سگهان ٿو. ||1||روڪ||
مذهب جا ڪيترائي روپ بيان ڪيا ويا آهن؛ سڄي دنيا ان تي عمل ڪري رهي آهي.
ڪھڙا ڪارناما آزادي آڻيندا، ۽ مڪمل ڪمال؟ ||2||
سٺن ۽ بڇڙن ڪمن ۾ فرق ڪري، ويد ۽ پراڻن کي ٻڌو،
پر شڪ اڃا به جاري آهي. شڪ هميشه دل ۾ رهندو آهي، پوءِ ڪير ٿو ڀڃي ان غرور کي؟ ||3||
ٻاهران ته هو پاڻيءَ سان ڌوئي ٿو، پر اندران اندر، هن جي دل هر قسم جي خرابين سان داغدار آهي.
پوءِ هو پاڪ ڪيئن ٿيندو؟ هن جي صفائي جو طريقو هاٿي وانگر آهي، جيڪو غسل ڪرڻ کان پوءِ پاڻ کي مٽيءَ سان ڍڪي ٿو! ||4||
سج اڀرڻ سان، رات پڄاڻيءَ تي پهتي آهي. سڄي دنيا کي اها خبر آهي.
اهو يقين آهي ته فلاسفر جي پٿر جي رابطي سان، ٽامي فوري طور تي سون ۾ تبديل ٿي ويندو آهي. ||5||
جڏهن انسان کي عظيم فلسفي جي پٿر، گرو سان ملندو آهي، جيڪڏهن ڪنهن جي پيشاني تي اهڙي اڳئين مقرر ڪيل قسمت لکيل آهي،
پوءِ روح روح سان ملي ٿو، ۽ ضدي دروازا کليل آهن. ||6||
عقيدت جي طريقي سان، عقل سچ سان ڀريل آهي؛ شڪ، الجھنون ۽ خرابيون دور ٿي وڃن ٿيون.
ذهن کي روڪيو ويو آهي، ۽ هڪ خوشيء حاصل ڪري ٿو، هڪ رب کي غور ڪرڻ، جيڪو ٻنهي سان گڏ ۽ بغير آهي. ||7||
ڪيترائي طريقا آزمايا اٿم، پر اُن کي ڦيرائڻ سان، شڪ جي ڦڙي نه ٽاري.
منهنجي اندر ۾ محبت ۽ عقيدت پيدا نه ٿي آهي، تنهنڪري روي داس اداس ۽ اداس آهي. ||8||1||