جيڪو هن بني تي پابند آهي، اهو آزاد ٿئي ٿو، ۽ لفظ جي ذريعي، سچ ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. ||21||
جيڪو شخص شبد جي ذريعي جسم جي ڳوٺ کي ڳولي ٿو، ان کي اسم جا نو خزانا ملي وڃن ٿا. ||22||
خواهشن تي فتح حاصل ڪري، ذهن آسانيءَ سان جذب ٿي ويندو آهي، ۽ پوءِ ماڻهو بغير ڪنهن ڳالهائڻ جي رب جي حمد جا گيت ڳائيندو آهي. ||23||
اچو ته پنهنجون اکيون عجيب رب ڏانهن ڏسن؛ اچو ته توهان جو شعور غائب رب سان ڳنڍيل هجي. ||24||
غيب رب هميشه لاءِ مطلق ۽ بي مثال آهي. ڪنهن جي روشني نور ۾ ضم ٿي وڃي ٿي. ||25||
مان پنھنجي گروءَ کي ھميشه لاءِ ساراھيان ٿو، جنھن مون کي ھن سچي سمجھ کي سمجھڻ لاءِ متاثر ڪيو آھي. ||26||
نانڪ هي هڪ دعا پيش ڪري ٿو: نالي جي ذريعي، مان نجات ۽ عزت حاصل ڪري سگهان ٿو. ||27||2||11||
رامڪلي، ٽيون مهل:
اي اولياءَ رب جي اُن عقيدتمند عبادت کي حاصل ڪرڻ ڏاڍو ڏکيو آهي. اهو بلڪل بيان نٿو ڪري سگهجي. ||1||
اي سنتو، جيئن گرومخ، ڪامل رب ڳوليو،
۽ خدا جي نالي جي عبادت ڪريو. ||1||روڪ||
رب کان سواء، سڀ ڪجهه گندو آهي، اي سنتو؛ مون کي هن جي اڳيان ڪهڙو نذرانو رکڻ گهرجي؟ ||2||
جيڪا شيءِ سچي رب کي وڻندي آهي اها عبادت آهي. سندس مرضي ذهن ۾ رهي ٿي. ||3||
هر ڪو هن جي پوڄا ڪري ٿو، اي سنتو، پر خودمختاري انسان کي قبول يا منظور نه ڪيو ويو آهي. ||4||
جيڪڏهن ڪو شخص ڪلام جي ڪلام ۾ مري وڃي ته ان جو ذهن بيحد پاڪ ٿي وڃي ٿو، اي سنتو! اهڙي عبادت قبول ۽ منظور ٿيل آهي. ||5||
مقدس ۽ پاڪ اُهي سچا انسان آهن، جيڪي شيدائيءَ سان پيار ڪن ٿا. ||6||
نالي کان سواءِ رب جي ڪابه عبادت ناهي. دنيا ڀوڳي ٿي، شڪ ۾ ڦاسي ٿي. ||7||
گرو مُخ پنهنجو پاڻ کي سمجهي ٿو، اي سنتو؛ هو پيار سان پنهنجو ذهن رب جي نالي تي رکي ٿو. ||8||
بي عيب رب پاڻ پنهنجي عبادت لاءِ ترغيب ڏئي ٿو. گرو جي لفظ جي ذريعي، اهو قبول ۽ منظور ڪيو ويو آهي. ||9||
جيڪي سندس پوڄا ڪن ٿا، پر واٽ نه ٿا ڄاڻن، سي دوئيءَ جي محبت ۾ ڦاٿل آهن. ||10||
جيڪو گرومُخ ٿئي ٿو، سو ڄاڻي ٿو عبادت ڇا آهي. رب جي مرضي هن جي ذهن ۾ رهي ٿي. ||11||
جيڪو رب جي مرضي کي قبول ڪري ٿو، ان کي مڪمل سڪون ملي ٿو، اي سنتو؛ آخر ۾، نالو اسان جي مدد ۽ مدد ٿيندو. ||12||
جيڪو پنهنجي نفس کي نه ٿو سمجهي، اي سنتو، پاڻ کي ڪوڙو ٺهرائي ٿو. ||13||
موت جو رسول انهن کي نه ڇڏيندو آهي جيڪي منافقي ڪندا آهن. انهن کي بي عزتي سان ڇڪيو وڃي ٿو. ||14||
جن جي اندر ۾ لفظ آهي، سي پاڻ کي سمجهن ٿا. اهي نجات جو رستو ڳوليندا آهن. ||15||
انهن جا دماغ سماڌي جي اونهي حالت ۾ داخل ٿين ٿا، ۽ انهن جي روشني نور ۾ جذب ٿي وڃي ٿي. ||16||
گرومخ مسلسل نالو ٻڌندا آهن، ۽ ان کي سچي جماعت ۾ ڳائيندا آهن. ||17||
گرومخ رب جي ساراهه ڳائيندا آهن، ۽ خود غرور کي ختم ڪندا آهن؛ کين رب جي درٻار ۾ سچي عزت ملي ٿي. ||18||
انهن جا لفظ سچا آهن؛ اھي رڳو سچ ڳالھائيندا آھن. اهي پيار سان سچي نالي تي ڌيان ڏين ٿا. ||19||
منهنجو خدا خوف جو ناس ڪندڙ، گناهه جو ناس ڪندڙ آهي. آخر ۾، اھو ئي اسان جي مدد ۽ مدد آھي. ||20||
هو پاڻ هر شيءِ تي پکڙيل ۽ پکڙيل آهي. اي نانڪ، شاندار عظمت نام جي ذريعي حاصل ٿئي ٿي. ||21||3||12||
رامڪلي، ٽيون مهل:
مان گندو ۽ آلوده آهيان، مغرور ۽ انا پرست آهيان. ڪلام حاصل ڪرڻ سان، منهنجي گندگي دور ٿي ويندي آهي. ||1||
اي سنتو، گرومخ، رب جي نالي سان نجات حاصل ڪن ٿا.
سچو نالو انهن جي دلين ۾ گهري ٿو. خالق پاڻ انهن کي سينگاريو آهي. ||1||روڪ||