ٽيون مهل:
مينهن پکي دعا ڪري ٿو: اي رب، پنهنجو فضل عطا ڪر، ۽ مون کي روح جي زندگي جي تحفي سان برڪت ڪر.
پاڻيءَ کان سواءِ، منهنجي اڃ نه لڪندي آهي، ۽ منهنجي زندگيءَ جو ساهه ختم ٿي ويو آهي.
تون امن جو ڏيندڙ آهين، اي لامحدود رب خدا؛ تون ئي توفيق جو خزانو ڏيڻ وارو آهين.
اي نانڪ، گرومک بخشي آهي؛ آخر ۾، خداوند خدا توهان جو واحد دوست هوندو. ||2||
پورو:
هن دنيا کي پيدا ڪيو؛ هو انسانن جي خوبين ۽ خامين کي سمجهي ٿو.
جيڪي ٽن گنن ۾ جڙيل آهن- ٽنهي صفتن ۾- اهي رب جي نالي سان پيار نٿا ڪن.
نيڪيءَ کي ڇڏي، بڇڙا ڪم ڪن ٿا. اهي رب جي درٻار ۾ ڏکيا هوندا.
اُھي جوا ۾ پنھنجي جان وڃائين ٿا. اهي دنيا ۾ ڇو آيا آهن؟
پر جيڪي ماڻهو پنهنجي ذهن کي فتح ڪن ٿا، شبد جي سچي ڪلام ذريعي، اهي رات ڏينهن هن نالي سان پيار ڪن ٿا.
اهي ماڻهو پنهنجي دلين ۾ سچي، پوشيده ۽ لامحدود رب کي سمائي وٺندا آهن.
تون، اي پالڻھار، عطا ڪندڙ، فضيلت جو خزانو آھين. مان بيوقوف ۽ بيوقوف آهيان.
اھو اڪيلو توھان کي ڳولي ٿو، جنھن کي توھان بخشيندا آھيو ۽ بخشيندا آھيو، ۽ گرو جي ڪلام تي غور ڪرڻ جي حوصلا افزائي ڪندا آھيو. ||13||
سالڪ، پنجون مهل:
بي وفائي، رب جي نالي کي وساري ڇڏين ٿا. سندن زندگيءَ جي رات امن ۾ نه گذري.
انهن جا ڏينهن ۽ راتيون آرام سان ٿي وڃن ٿيون، اي نانڪ، رب جي شان ۾ گيت ڳائي. ||1||
پنجين مهل:
هر قسم جا جواهر ۽ جواهر، هيرا ۽ ياقوت، انهن جي پيشانيءَ مان چمڪندا آهن.
اي نانڪ، جيڪي خدا کي راضي ڪن ٿا، سي رب جي درٻار ۾ خوبصورت نظر اچن ٿا. ||2||
پورو:
سچي گروءَ جي خدمت ڪندي، سچي پالڻهار وٽ ويس.
توهان سچي گرو لاءِ جيڪو ڪم ڪيو آهي اهو آخر ۾ تمام گهڻو مفيد ٿيندو.
موت جو رسول به ان ماڻهوءَ کي ڇهي نه ٿو سگهي، جنهن کي سچي پالڻهار جي حفاظت ملي ٿي.
گروءَ جي تعليمات جو چراغ روشن ڪري، منهنجي شعور کي جاڳايو آهي.
پاڻ سڳورا منٺا ڪوڙا آهن. نالي کان سواء، اهي شيطان وانگر چوڌاري ڦرندا آهن.
اهي جانورن کان وڌيڪ ڪجهه به نه آهن، انساني چمڙي ۾ ويڙهيل آهن. اهي اندر ۾ ڪارا دل آهن.
سچو پالڻھار سڀني کي پکڙيل آهي. شبد جي سچي ڪلام ذريعي، هو ڏٺو وڃي ٿو.
اي نانڪ، نالو سڀ کان وڏو خزانو آهي. ڪامل گرو مون کي اهو ظاهر ڪيو آهي. ||14||
سالڪ، ٽيون مهل:
مينهن پکيءَ گروءَ جي ذريعي آسانيءَ سان رب جي حڪم کي محسوس ڪري ٿو.
ڪڪر ٻاجھاري سان ڦاٽي پون ٿا، ۽ مينهن وسڪاري ۾ وسي ٿو.
مينهن پکيءَ جا روئڻ ۽ روئڻ بند ٿي ويا آهن، ۽ هن جي ذهن ۾ سڪون اچي ويو آهي.
اي نانڪ، ان رب جي ساراهه ڪر، جيڪو پهچندو آهي ۽ سڀني مخلوقات ۽ مخلوقات کي روزي ڏيندو آهي. ||1||
ٽيون مهل:
اي برساتي پکي، تو کي خبر ناهي ته تنهنجي اندر ۾ ڪهڙي اڃ آهي، يا تون ان کي لڪائڻ لاءِ ڇا پيئي سگهين.
تون ديوتا جي محبت ۾ ڀوڳين ٿو، ۽ تون نه ٿو حاصل ڪرين عميق پاڻي.
جڏهن خدا پنهنجي فضل جي نظر ڪندو آهي، تڏهن انسان خود بخود سچو گرو سان ملندو آهي.
اي نانڪ، امرت وارو پاڻي سچي گروءَ کان حاصل ٿئي ٿو، ۽ پوءِ انسان آسانيءَ سان رب ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. ||2||
پورو:
ڪي وڃي ٻيلي جي ميدانن ۾ ويٺا آهن، ۽ ڪنهن به سڏ جو جواب نه ٿا ڏين.
ڪي، سياري جي مرڻ ۾، برف کي ٽوڙيندا آهن ۽ پاڻ کي منجمد پاڻي ۾ غرق ڪندا آهن.
ڪي پنھنجن جسمن تي راھ وجھندا آھن، ۽ ڪڏھن به پنھنجي مٽي کي ڌوئي نه سگھندا آھن.
ڪي لڪايل نظر اچن ٿا، انهن جي اڻ کٽ وارن سان ميٽايل ۽ ويران ٿيل آهن. اهي پنهنجي خاندان ۽ نسل جي بي عزتي آڻيندا آهن.