شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 1284


ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਬਾਬੀਹਾ ਬੇਨਤੀ ਕਰੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੇਹੁ ਜੀਅ ਦਾਨ ॥
baabeehaa benatee kare kar kirapaa dehu jeea daan |

مينهن پکي دعا ڪري ٿو: اي رب، پنهنجو فضل عطا ڪر، ۽ مون کي روح جي زندگي جي تحفي سان برڪت ڪر.

ਜਲ ਬਿਨੁ ਪਿਆਸ ਨ ਊਤਰੈ ਛੁਟਕਿ ਜਾਂਹਿ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਨ ॥
jal bin piaas na aootarai chhuttak jaanhi mere praan |

پاڻيءَ کان سواءِ، منهنجي اڃ نه لڪندي آهي، ۽ منهنجي زندگيءَ جو ساهه ختم ٿي ويو آهي.

ਤੂ ਸੁਖਦਾਤਾ ਬੇਅੰਤੁ ਹੈ ਗੁਣਦਾਤਾ ਨੇਧਾਨੁ ॥
too sukhadaataa beant hai gunadaataa nedhaan |

تون امن جو ڏيندڙ آهين، اي لامحدود رب خدا؛ تون ئي توفيق جو خزانو ڏيڻ وارو آهين.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਲਏ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਹੋਇ ਭਗਵਾਨੁ ॥੨॥
naanak guramukh bakhas le ant belee hoe bhagavaan |2|

اي نانڪ، گرومک بخشي آهي؛ آخر ۾، خداوند خدا توهان جو واحد دوست هوندو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਗੁਣ ਅਉਗਣ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
aape jagat upaae kai gun aaugan kare beechaar |

هن دنيا کي پيدا ڪيو؛ هو انسانن جي خوبين ۽ خامين کي سمجهي ٿو.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
trai gun sarab janjaal hai naam na dhare piaar |

جيڪي ٽن گنن ۾ جڙيل آهن- ٽنهي صفتن ۾- اهي رب جي نالي سان پيار نٿا ڪن.

ਗੁਣ ਛੋਡਿ ਅਉਗਣ ਕਮਾਵਦੇ ਦਰਗਹ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰੁ ॥
gun chhodd aaugan kamaavade daragah hohi khuaar |

نيڪيءَ کي ڇڏي، بڇڙا ڪم ڪن ٿا. اهي رب جي درٻار ۾ ڏکيا هوندا.

ਜੂਐ ਜਨਮੁ ਤਿਨੀ ਹਾਰਿਆ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jooaai janam tinee haariaa kit aae sansaar |

اُھي جوا ۾ پنھنجي جان وڃائين ٿا. اهي دنيا ۾ ڇو آيا آهن؟

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥
sachai sabad man maariaa ahinis naam piaar |

پر جيڪي ماڻهو پنهنجي ذهن کي فتح ڪن ٿا، شبد جي سچي ڪلام ذريعي، اهي رات ڏينهن هن نالي سان پيار ڪن ٿا.

ਜਿਨੀ ਪੁਰਖੀ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ਸਚਾ ਅਲਖ ਅਪਾਰੁ ॥
jinee purakhee ur dhaariaa sachaa alakh apaar |

اهي ماڻهو پنهنجي دلين ۾ سچي، پوشيده ۽ لامحدود رب کي سمائي وٺندا آهن.

ਤੂ ਗੁਣਦਾਤਾ ਨਿਧਾਨੁ ਹਹਿ ਅਸੀ ਅਵਗਣਿਆਰ ॥
too gunadaataa nidhaan heh asee avaganiaar |

تون، اي پالڻھار، عطا ڪندڙ، فضيلت جو خزانو آھين. مان بيوقوف ۽ بيوقوف آهيان.

ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਪਾਇਸੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥੧੩॥
jis bakhase so paaeisee gurasabadee veechaar |13|

اھو اڪيلو توھان کي ڳولي ٿو، جنھن کي توھان بخشيندا آھيو ۽ بخشيندا آھيو، ۽ گرو جي ڪلام تي غور ڪرڻ جي حوصلا افزائي ڪندا آھيو. ||13||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
salok mahalaa 5 |

سالڪ، پنجون مهل:

ਰਾਤਿ ਨ ਵਿਹਾਵੀ ਸਾਕਤਾਂ ਜਿਨੑਾ ਵਿਸਰੈ ਨਾਉ ॥
raat na vihaavee saakataan jinaa visarai naau |

بي وفائي، رب جي نالي کي وساري ڇڏين ٿا. سندن زندگيءَ جي رات امن ۾ نه گذري.

ਰਾਤੀ ਦਿਨਸ ਸੁਹੇਲੀਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਂਉ ॥੧॥
raatee dinas suheleea naanak har gun gaanau |1|

انهن جا ڏينهن ۽ راتيون آرام سان ٿي وڃن ٿيون، اي نانڪ، رب جي شان ۾ گيت ڳائي. ||1||

ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |

پنجين مهل:

ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਮਾਣਕਾ ਹਭੇ ਮਣੀ ਮਥੰਨਿ ॥
ratan javehar maanakaa habhe manee mathan |

هر قسم جا جواهر ۽ جواهر، هيرا ۽ ياقوت، انهن جي پيشانيءَ مان چمڪندا آهن.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਭਾਣਿਆ ਸਚੈ ਦਰਿ ਸੋਹੰਨਿ ॥੨॥
naanak jo prabh bhaaniaa sachai dar sohan |2|

اي نانڪ، جيڪي خدا کي راضي ڪن ٿا، سي رب جي درٻار ۾ خوبصورت نظر اچن ٿا. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਚੁ ਸਮੑਾਲਿਆ ॥
sachaa satigur sev sach samaaliaa |

سچي گروءَ جي خدمت ڪندي، سچي پالڻهار وٽ ويس.

ਅੰਤਿ ਖਲੋਆ ਆਇ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਘਾਲਿਆ ॥
ant khaloaa aae ji satigur agai ghaaliaa |

توهان سچي گرو لاءِ جيڪو ڪم ڪيو آهي اهو آخر ۾ تمام گهڻو مفيد ٿيندو.

ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਜਮਕਾਲੁ ਸਚਾ ਰਖਵਾਲਿਆ ॥
pohi na sakai jamakaal sachaa rakhavaaliaa |

موت جو رسول به ان ماڻهوءَ کي ڇهي نه ٿو سگهي، جنهن کي سچي پالڻهار جي حفاظت ملي ٿي.

ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਜੋਤਿ ਜਗਾਇ ਦੀਵਾ ਬਾਲਿਆ ॥
gur saakhee jot jagaae deevaa baaliaa |

گروءَ جي تعليمات جو چراغ روشن ڪري، منهنجي شعور کي جاڳايو آهي.

ਮਨਮੁਖ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕੂੜਿਆਰ ਫਿਰਹਿ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥
manamukh vin naavai koorriaar fireh betaaliaa |

پاڻ سڳورا منٺا ڪوڙا آهن. نالي کان سواء، اهي شيطان وانگر چوڌاري ڦرندا آهن.

ਪਸੂ ਮਾਣਸ ਚੰਮਿ ਪਲੇਟੇ ਅੰਦਰਹੁ ਕਾਲਿਆ ॥
pasoo maanas cham palette andarahu kaaliaa |

اهي جانورن کان وڌيڪ ڪجهه به نه آهن، انساني چمڙي ۾ ويڙهيل آهن. اهي اندر ۾ ڪارا دل آهن.

ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥
sabho varatai sach sachai sabad nihaaliaa |

سچو پالڻھار سڀني کي پکڙيل آهي. شبد جي سچي ڪلام ذريعي، هو ڏٺو وڃي ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਦੇਖਾਲਿਆ ॥੧੪॥
naanak naam nidhaan hai poorai gur dekhaaliaa |14|

اي نانڪ، نالو سڀ کان وڏو خزانو آهي. ڪامل گرو مون کي اهو ظاهر ڪيو آهي. ||14||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਬਾਬੀਹੈ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
baabeehai hukam pachhaaniaa gur kai sahaj subhaae |

مينهن پکيءَ گروءَ جي ذريعي آسانيءَ سان رب جي حڪم کي محسوس ڪري ٿو.

ਮੇਘੁ ਵਰਸੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਗੂੜੀ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
megh varasai deaa kar goorree chhahabar laae |

ڪڪر ٻاجھاري سان ڦاٽي پون ٿا، ۽ مينهن وسڪاري ۾ وسي ٿو.

ਬਾਬੀਹੇ ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਰਹਿ ਗਈ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
baabeehe kook pukaar reh gee sukh vasiaa man aae |

مينهن پکيءَ جا روئڻ ۽ روئڻ بند ٿي ويا آهن، ۽ هن جي ذهن ۾ سڪون اچي ويو آهي.

ਨਾਨਕ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿ ਦੇਂਦਾ ਸਭਨਾਂ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਇ ॥੧॥
naanak so saalaaheeai ji dendaa sabhanaan jeea rijak samaae |1|

اي نانڪ، ان رب جي ساراهه ڪر، جيڪو پهچندو آهي ۽ سڀني مخلوقات ۽ مخلوقات کي روزي ڏيندو آهي. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਤੂ ਨ ਜਾਣਹੀ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਵਿਚਿ ਤਿਖਾ ਹੈ ਕਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
chaatrik too na jaanahee kiaa tudh vich tikhaa hai kit peetai tikh jaae |

اي برساتي پکي، تو کي خبر ناهي ته تنهنجي اندر ۾ ڪهڙي اڃ آهي، يا تون ان کي لڪائڻ لاءِ ڇا پيئي سگهين.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰੰਮਿਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥
doojai bhaae bharamiaa amrit jal palai na paae |

تون ديوتا جي محبت ۾ ڀوڳين ٿو، ۽ تون نه ٿو حاصل ڪرين عميق پاڻي.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਭਾਇ ॥
nadar kare je aapanee taan satigur milai subhaae |

جڏهن خدا پنهنجي فضل جي نظر ڪندو آهي، تڏهن انسان خود بخود سچو گرو سان ملندو آهي.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak satigur te amrit jal paaeaa sahaje rahiaa samaae |2|

اي نانڪ، امرت وارو پاڻي سچي گروءَ کان حاصل ٿئي ٿو، ۽ پوءِ انسان آسانيءَ سان رب ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਇਕਿ ਵਣ ਖੰਡਿ ਬੈਸਹਿ ਜਾਇ ਸਦੁ ਨ ਦੇਵਹੀ ॥
eik van khandd baiseh jaae sad na devahee |

ڪي وڃي ٻيلي جي ميدانن ۾ ويٺا آهن، ۽ ڪنهن به سڏ جو جواب نه ٿا ڏين.

ਇਕਿ ਪਾਲਾ ਕਕਰੁ ਭੰਨਿ ਸੀਤਲੁ ਜਲੁ ਹੇਂਵਹੀ ॥
eik paalaa kakar bhan seetal jal henvahee |

ڪي، سياري جي مرڻ ۾، برف کي ٽوڙيندا آهن ۽ پاڻ کي منجمد پاڻي ۾ غرق ڪندا آهن.

ਇਕਿ ਭਸਮ ਚੜੑਾਵਹਿ ਅੰਗਿ ਮੈਲੁ ਨ ਧੋਵਹੀ ॥
eik bhasam charraaveh ang mail na dhovahee |

ڪي پنھنجن جسمن تي راھ وجھندا آھن، ۽ ڪڏھن به پنھنجي مٽي کي ڌوئي نه سگھندا آھن.

ਇਕਿ ਜਟਾ ਬਿਕਟ ਬਿਕਰਾਲ ਕੁਲੁ ਘਰੁ ਖੋਵਹੀ ॥
eik jattaa bikatt bikaraal kul ghar khovahee |

ڪي لڪايل نظر اچن ٿا، انهن جي اڻ کٽ وارن سان ميٽايل ۽ ويران ٿيل آهن. اهي پنهنجي خاندان ۽ نسل جي بي عزتي آڻيندا آهن.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430