گروءَ جي مهربانيءَ سان، مون کي رب پاڪ جي ذات ملي آهي. مون کي نام جي دولت ۽ نو خزانا مليا آهن. ||1||روڪ||
جن جا ڪم ۽ ڌرم - جن جا عمل ۽ ايمان - سچي رب جي سچي نالي ۾
مان انهن تي هميشه لاءِ قربان آهيان.
جيڪي رب سان ڀريل آهن اهي قبول ۽ عزت وارا آهن.
سندن صحبت ۾ وڏي دولت ملي ٿي. ||2||
برڪت آهي اها ڪنوار، جنهن رب کي پنهنجي مڙس جي حيثيت ۾ حاصل ڪيو آهي.
هوءَ رب سان جڙيل آهي، ۽ هوءَ سندس ڪلام تي غور ڪري ٿي.
هوءَ پاڻ بچائي ٿي، ۽ پنهنجي خاندان ۽ دوستن کي به بچائي ٿي.
هوءَ سچي گرو جي خدمت ڪري ٿي، ۽ حقيقت جي جوهر تي غور ڪري ٿي. ||3||
سچو نالو منهنجي سماجي حيثيت ۽ عزت آهي.
سچ جو پيار منهنجو ڪرما ۽ ڌرم آهي - منهنجو ايمان ۽ منهنجا عمل، ۽ منهنجو نفس تي ضابطو.
اي نانڪ، جيڪو رب طرفان معاف ڪيو ويو آهي، ان کي حساب ۾ نه سڏيو ويندو آهي.
هڪ رب دوئي کي ختم ڪري ٿو. ||4||14||
آسا، پهرين مهل:
ڪي اچن ٿا، ۽ اچڻ کان پوءِ وڃن ٿا.
ڪي رب سان ڀريل آهن. اهي هن ۾ جذب ٿي ويندا آهن.
ڪن کي آرام جي جاءِ نه ملندي آهي، زمين تي ۽ نه آسمان ۾.
جيڪي رب جي نالي تي ڌيان نه ٿا ڏين سي ئي بدبخت آهن. ||1||
ڪامل گروءَ کان ئي ڇوٽڪاري جو رستو ملي ٿو.
هي دنيا زهر جو هڪ خوفناڪ سمنڊ آهي. گرو جي لفظ جي ذريعي، رب اسان کي پار ڪرڻ ۾ مدد ڪري ٿو. ||1||روڪ||
جن کي خدا پاڻ سان ملائي ٿو،
موت جي ڪري نه ٿو ڪري سگهجي.
پيارا گرو مُخش رهن ٿا بيحد پاڪ،
جيئن پاڻيءَ ۾ لوٽس، جيڪو اڻلڀ رهي ٿو. ||2||
مون کي ٻڌاءِ: ڪنهن کي چئون يا خراب؟
ڏس رب خدا؛ گرو مُخ کي سچ پڌرو ڪيو ويو آهي.
مان رب جي اڻ ٻڌايل تقرير ڳالهايان ٿو، گرو جي تعليمات تي غور ڪندي.
مان سنگت ۾ شامل ٿيان ٿو، گرو جي جماعت، ۽ مان خدا جي حدن کي ڳولي ٿو. ||3||
شاستر، ويد، سمرتيون ۽ انهن جا ڪيترائي راز؛
اڍائي مقدس زيارتن تي غسل ڪرڻ - اهو سڀ ڪجهه رب جي عظيم ذات کي دل ۾ رکڻ سان ملي ٿو.
گرومخ بلڪل خالص آهن. انهن تي ڪا به گند نه رهي.
اي نانڪ، نالو، رب جو نالو، دل ۾ رهي ٿو، سڀ کان وڏي اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير سان. ||4||15||
آسا، پهرين مهل:
سجدو، بار بار، پنهنجي گروءَ جي پيرن ۾ ڪريان ٿو. هن جي ذريعي، مون رب کي ڏٺو آهي، خدا جي ذات، اندر.
غور ۽ فڪر ذريعي، رب دل ۾ رهجي ٿو. هي ڏسو، ۽ سمجھو. ||1||
تنهن ڪري رب جو نالو ڳالهايو، جيڪو توهان کي آزاد ڪندو.
گرو جي فضل سان، رب جو زيور مليو آهي؛ جهالت دور ٿي وڃي ٿي، ۽ خدائي نور چمڪي ٿو. ||1||روڪ||
صرف زبان سان چوڻ سان انسان جا بندا ٽٽندا نه آهن ۽ اندر مان انا ۽ شڪ نه نڪرندو آهي.
پر جڏهن ڪو سچو گرو سان ملندو آهي، انا ختم ٿي ويندي آهي، ۽ پوء، هڪ پنهنجي قسمت کي محسوس ڪري ٿو. ||2||
رب جو نالو، هار، هار، سندس بندن کي پيارو ۽ پيارو آهي. اهو امن جو سمنڊ آهي- ان کي دل ۾ سمايو.
پنهنجي عقيدتمندن جو عاشق، دنيا جي زندگي، رب عقل تي گرو جي تعليمات ڏئي ٿو، ۽ هڪ کي آزاد ڪيو وڃي ٿو. ||3||
جيڪو پنهنجي ضدي ذهن سان وڙهندي مري وڃي ٿو، اهو خدا کي ڳولي ٿو، ۽ ذهن جون خواهشون خاموش ٿي وينديون آهن.
اي نانڪ، جيڪڏهن دنيا جي زندگي سندس رحم ڪري ٿي، ته انسان کي رب جي محبت سان لاڳاپو آهي. ||4||16||
آسا، پهرين مهل:
اهي ڪنهن سان ڳالهائين؟ اهي ڪنهن کي تبليغ ڪندا آهن؟ ڪير سمجهي؟ انهن کي پاڻ کي سمجهڻ ڏيو.
اهي ڪير سيکاريندا آهن؟ مطالعي جي ذريعي، اهي رب جي عظيم فضيلت کي محسوس ڪن ٿا. سچي گرو جي ڪلام جي ذريعي، اهي سڪون ۾ رهڻ لاءِ ايندا آهن. ||1||