ڏينهون ڏينهن، ڪلاڪ ڪلاڪ، زندگيءَ جو رخ هلندو آهي، ۽ جسم سڪي ويندو آهي.
موت، هڪ شڪاري، هڪ قصاب وانگر، ڊوڙي رهيو آهي. مون کي ٻڌايو، اسان ڇا ڪري سگهون ٿا؟ ||1||
اهو ڏينهن تيزي سان اچي رهيو آهي.
ماءُ، پيءُ، ڀائر، ٻار ۽ زالون- ٻڌاءِ ته ڪنهن جو آهي؟ ||1||روڪ||
جيستائين جسم ۾ روشني رهي ٿي، تيستائين جانور پنهنجو پاڻ کي نٿو سمجهي.
هو لالچ ۾ پنهنجي زندگي ۽ حيثيت قائم رکڻ لاءِ ڪم ڪري ٿو، ۽ پنهنجي اکين سان ڪجهه به نه ٿو ڏسي. ||2||
ڪبير فرمائي ٿو، ٻڌ، اي انسان: پنهنجي ذهن جا شڪ ڇڏي ڏي.
صرف هڪ ئي اسم کي ڳايو، رب جو نالو، اي انسان، ۽ هڪ رب جي پناهه جي ڳولا ڪريو. ||3||2||
اُهو عاجز انسان، جيڪو پياري پوڄا جي باري ۾ ٿورڙو به ڄاڻي ٿو- هن لاءِ ڪهڙي تعجب جي ڳالهه آهي؟
جھڙيءَ طرح پاڻيءَ ۾ ٽِپڻ، جيڪو وري جدا نه ٿو ٿئي، تيئن ڪبير، نرم دل سان، رب ۾ ضم ٿي ويو. ||1||
اي رب جا ماڻهو، مان صرف هڪ سادي عقل وارو بيوقوف آهيان.
جيڪڏهن ڪبير پنهنجو جسم بنارس ۾ ڇڏي، اهڙيءَ طرح پاڻ کي آزاد ڪري، ته پوءِ هن جو رب ڏانهن ڪهڙو فرض هوندو؟ ||1||روڪ||
ڪبير صاحب فرمائي ٿو ته ٻڌ، اي ماڻهوءَ شڪ ۾ نه ڦاسي.
بنارس ۽ مگھر جي بنجر زمين ۾ ڪهڙو فرق آهي، جيڪڏهن رب ڪنهن جي دل ۾ آهي؟ ||2||3||
انسان شايد اندرا جي دائري ۾، يا شيو جي دائري ۾،
پر انهن جي منافقت ۽ ڪوڙي دعا جي ڪري، انهن کي ٻيهر وڃڻ گهرجي. ||1||
مون کي ڇا پڇڻ گهرجي؟ ڪنهن شيءِ کي بقا ناهي.
رب جي نالي کي پنهنجي ذهن ۾ داخل ڪر. ||1||روڪ||
شهرت ۽ شان، طاقت، دولت ۽ شاندار عظمت
- انهن مان ڪو به توهان سان گڏ نه هلندو يا آخر ۾ توهان جي مدد ڪندو. ||2||
اولاد، زال، دولت ۽ مايا
- انهن مان ڪڏهن ڪنهن کي امن مليو آهي؟ ||3||
ڪبير چوي ٿو، ٻي ڪا به شيءِ نه آهي.
منهنجي ذهن ۾ رب جي نالي جي دولت آهي. ||4||4||
رب کي ياد ڪر، رب کي ياد ڪر، رب کي ياد ڪر مراقبي ۾، اي تقدير جا ڀائرو.
مراقبي ۾ رب جي نالي کي ياد ڪرڻ کان سواءِ، گهڻا غرق ٿي ويندا آهن. ||1||روڪ||
توهان جي زال، ٻار، جسم، گهر ۽ مال - توهان سوچيو ته اهي توهان کي امن ڏيندو.
پر جڏهن موت جو وقت اچي ته انهن مان ڪو به تنهنجو نه هوندو. ||1||
اجمل، هاٿي ۽ طوائف ڪيترائي گناهه ڪيا،
پر پوءِ به هو رب جي نالي سان، سمنڊ پار ڪري ويا. ||2||
تون وري جنم ۾ ڀٽڪي ويو آهين، سورن ۽ ڪتن وانگر- ڇا توکي ڪو شرم محسوس نه ٿيو؟
رب جي اسم کي ڇڏي، زهر ڇو کائين؟ ||3||
ڪرڻ ۽ نه ڪرڻ جي باري ۾ پنهنجا شڪ ڇڏي، ۽ رب جي نالي ڏانهن وٺي وڃو.
گرو جي مهرباني، اي خادم ڪبير، رب سان پيار ڪر. ||4||5||
ڌناسري، ڀڳت نام ديوي جي جو ڪلام:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اهي اونڌا بنياد کوٽيندا آهن، ۽ بلند محلات ٺاهيندا آهن.
ڇا مارڪنڊا کان وڌيڪ ڪو ماڻهو جيئرو رهي سگهي ٿو، جنهن پنهنجا ڏينهن فقط مٿئين ٿلهي تي رکي گذاريا؟ ||1||
خالق رب اسان جو واحد دوست آهي.
اي انسان تون ايڏو غرور ڇو آهين؟ هي جسم فقط عارضي آهي، گذري ويندو. ||1||روڪ||