آخري وقت ۾ اجمل کي رب جي خبر پئجي وئي.
اها حالت جيڪا اعليٰ يوگين جي به خواهش هوندي آهي- هن هڪدم ۾ اها حالت حاصل ڪئي. ||2||
هاٿيءَ کي نه ڪا فضيلت هئي ۽ نه علم. هن ڪهڙيون مذهبي رسمون ادا ڪيون آهن؟
اي نانڪ، رب جو رستو ڏسو، جنهن بي خوفيءَ جو تحفو ڏنو. ||3||1||
رامڪلي، نائين مهل:
پاڪ ماڻهو: هاڻي ڪهڙو رستو اختيار ڪريان؟
جنهن سان سموري بڇڙائي ختم ٿي سگهي ٿي، ۽ ذهن رب جي عقيدت جي عبادت ۾ متحرڪ ٿي سگهي ٿو؟ ||1||روڪ||
منهنجو ذهن مايا ۾ جڪڙيل آهي. اهو سڀ ڪجهه روحاني حڪمت کان سواء نٿو ڄاڻي.
اهو ڪهڙو نالو آهي، جنهن سان دنيا، ان تي غور ڪندي، نروان جي حالت کي حاصل ڪري سگهي ٿي؟ ||1||
جڏهن اولياءَ مهربان ۽ رحمدل ٿيا، تڏهن هنن مون کي اها ڳالهه ٻڌائي.
سمجھو ته، جيڪو به خدا جي حمد جا گيت ڳائي، ان سڀ مذهبي رسمون ادا ڪيون. ||2||
جيڪو رات ڏينهن پنهنجي دل ۾ رب جو نالو رکي ٿو- هڪ پل لاءِ به
- هن جو موت جو خوف ختم ٿي چڪو آهي. اي نانڪ، هن جي زندگي منظور ۽ مڪمل آهي. ||3||2||
رامڪلي، نائين مهل:
اي انسان، پنهنجي خيالن کي رب تي مرکوز ڪر.
لمحي لمحن ۾، توهان جي زندگي ختم ٿي رهي آهي. رات ڏينهن تنهنجو جسم بيڪار گذري رهيو آهي. ||1||روڪ||
تو پنهنجي جوانيءَ کي عيش عشرت ۾ برباد ڪيو، ۽ ننڍپڻ جهالت ۾.
تون پوڙهو ٿي ويو آهين، ۽ هينئر به نه ٿو سمجهين، جنهن بڇڙائيءَ ۾ تون ڦاسي پيو آهين. ||1||
تو پنهنجي رب ۽ مالڪ کي ڇو وساريو آهي، جنهن توکي هيءَ انساني زندگي بخشي آهي؟
هن کي مراقبي ۾ ياد ڪرڻ سان ئي آزاد ٿي ويندو آهي. ۽ اڃا تائين، توهان هن جي ساراهه نه ڳايو، هڪ پل لاءِ به. ||2||
تون مايا ۾ ڇو مست آهين؟ اهو توهان سان گڏ نه هلندو.
نانڪ فرمائي ٿو، هن جي باري ۾ سوچيو، هن کي پنهنجي ذهن ۾ ياد ڪريو. هو خواهشن کي پورو ڪرڻ وارو آهي، جيڪو آخر ۾ توهان جي مدد ۽ مدد ڪندو. ||3||3||81||
رامڪلي، پهرين مهل، اشٽپديا:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ساڳيو چنڊ اڀري ٿو، ۽ ساڳيا تارا؛ ساڳيو سج آسمان ۾ چمڪي ٿو.
زمين به ساڳي آهي، ۽ هوا به ساڳي آهي. اها عمر جنهن ۾ اسين رهون ٿا جاندارن کي متاثر ڪري ٿو، پر انهن هنڌن تي نه. ||1||
زندگيءَ سان پنهنجو وابستگي ڇڏي ڏيو.
جيڪي ظالمن وانگر ڪم ڪن ٿا، انهن کي قبول ۽ منظور ڪيو وڃي ٿو - سمجهو ته هي ڪالي يوگا جي اونداهي دور جي نشاني آهي. ||1||روڪ||
ڪالي يوگ ڪنهن به ملڪ ۾ آيو هجي يا ڪنهن مقدس درگاهه تي ويٺو هجي.
اهو نه آهي جتي سخي ماڻهو خيرات ڏئي ٿو، ۽ نه ئي هن عمارت ۾ ويٺي آهي. ||2||
جيڪڏھن ڪو ماڻھو سچائيءَ تي عمل ڪندو آھي، ته ھو مايوس ٿيندو آھي. خوشحالي مخلص جي گهر ۾ نه ايندي آهي.
جيڪڏهن ڪو رب جو نالو ڳائيندو آهي ته ان کي بيزار ڪيو ويندو آهي. اهي ڪالي يوگا جون نشانيون آهن. ||3||
جيڪو ذليل آهي، سو ذليل آهي. نوڪر ڇو ڊڄي،
جڏهن ماسٽر زنجيرن ۾ جڙيل آهي؟ هو پنهنجي نوڪر جي هٿان مري ٿو. ||4||