شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 1420


ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਝੋਕਿ ਵਰਸਦਾ ਬੂੰਦ ਪਵੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
chaare kunddaa jhok varasadaa boond pavai sahaj subhaae |

ڪڪر وڏا آهن، هيٺ لٽڪيل آهن، ۽ مينهن هر طرف کان وسري رهيا آهن؛ مينهن جو ڦڙو، قدرتي آسانيءَ سان ملي ٿو.

ਜਲ ਹੀ ਤੇ ਸਭ ਊਪਜੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥
jal hee te sabh aoopajai bin jal piaas na jaae |

پاڻي مان، هر شيء پيدا ٿئي ٿي؛ پاڻيءَ کان سواءِ، اُڃ نه لڳي.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਲੁ ਜਿਨਿ ਪੀਆ ਤਿਸੁ ਭੂਖ ਨ ਲਾਗੈ ਆਇ ॥੫੫॥
naanak har jal jin peea tis bhookh na laagai aae |55|

اي نانڪ، جيڪو به رب جو پاڻي پيئندو، ان کي وري ڪڏهن به بک نه لڳندي. ||55||

ਬਾਬੀਹਾ ਤੂੰ ਸਹਜਿ ਬੋਲਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
baabeehaa toon sahaj bol sachai sabad subhaae |

اي برساتي پکي، خدا جو سچو ڪلام، قدرتي سڪون ۽ شان سان ڳالهاءِ.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਦਿਖਾਇ ॥
sabh kichh terai naal hai satigur deea dikhaae |

سڀڪنھن شيء کي اوھان سان گڏ آهي؛ سچو گرو توهان کي اهو ڏيکاريندو.

ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਮਿਲੈ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
aap pachhaaneh preetam milai vutthaa chhahabar laae |

پوءِ پاڻ کي سمجھ، ۽ پنهنجي محبوب سان ملاقات ڪر. سندس فضل برساتن ۾ وسندو.

ਝਿਮਿ ਝਿਮਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਰਸਦਾ ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
jhim jhim amrit varasadaa tisanaa bhukh sabh jaae |

بوند بوند، Ambrosial Nectar نرمي ۽ نرمي سان برسات پوي ٿي؛ اڃ ۽ بک بلڪل ختم ٿي وئي.

ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਨ ਹੋਵਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
kook pukaar na hovee jotee jot milaae |

تنهنجون رڙيون ۽ رڙيون بند ٿي ويون آهن؛ تنهنجي روشني نور ۾ ضم ٿي ويندي.

ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਵਨਿੑ ਸੋਹਾਗਣੀ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੫੬॥
naanak sukh savani sohaaganee sachai naam samaae |56|

اي نانڪ، خوش روح دلہن امن ۾ ننڊ ۾؛ اهي سچي نالي ۾ جذب ٿين ٿا. ||56||

ਧੁਰਹੁ ਖਸਮਿ ਭੇਜਿਆ ਸਚੈ ਹੁਕਮਿ ਪਠਾਇ ॥
dhurahu khasam bhejiaa sachai hukam patthaae |

اصل رب ۽ مالڪ پنهنجي حڪم جو سچو حڪم نازل ڪيو آهي.

ਇੰਦੁ ਵਰਸੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਗੂੜੑੀ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
eind varasai deaa kar goorraee chhahabar laae |

اندرا مھرباني ڪري مينهن موڪلي ٿو، جيڪو طوفان ۾ پوي ٿو.

ਬਾਬੀਹੇ ਤਨਿ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਜਾਂ ਤਤੁ ਬੂੰਦ ਮੁਹਿ ਪਾਇ ॥
baabeehe tan man sukh hoe jaan tat boond muhi paae |

مينهن پکيءَ جو جسم ۽ دماغ خوش ٿيندو آهي. جڏهن مينهن جو ڦڙو ان جي وات ۾ پوي ٿو.

ਅਨੁ ਧਨੁ ਬਹੁਤਾ ਉਪਜੈ ਧਰਤੀ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥
an dhan bahutaa upajai dharatee sobhaa paae |

اناج وڌي ٿو، دولت وڌي ٿي، ۽ زمين حسن سان سينگارجي ٿي.

ਅਨਦਿਨੁ ਲੋਕੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
anadin lok bhagat kare gur kai sabad samaae |

رات ڏينهن، ماڻهو عبادت سان رب جي عبادت ڪن ٿا، ۽ گرو جي ڪلام ۾ مشغول آهن.

ਆਪੇ ਸਚਾ ਬਖਸਿ ਲਏ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰੈ ਰਜਾਇ ॥
aape sachaa bakhas le kar kirapaa karai rajaae |

سچو رب پاڻ کين بخشي ٿو، ۽ مٿن پنهنجي رحمت جي بارش ڪري، کين پنهنجي مرضيءَ تي هلڻ جي هدايت ڪري ٿو.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਕਾਮਣੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
har gun gaavahu kaamanee sachai sabad samaae |

اي ڪنوارو، رب جي شان ۾ گيت ڳايو، ۽ سندس ڪلام جي سچي ڪلام ۾ جذب ٿي وڃو.

ਭੈ ਕਾ ਸਹਜੁ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਿਹੁ ਸਚਿ ਰਹਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
bhai kaa sahaj seegaar karihu sach rahahu liv laae |

خدا جي خوف کي پنهنجو سينگار بڻاءِ، ۽ سچي رب سان محبت سان رهو.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੋ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੫੭॥
naanak naamo man vasai har daragah le chhaddaae |57|

اي نانڪ، نالو ذهن ۾ رهي ٿو، ۽ انسان رب جي درٻار ۾ محفوظ آهي. ||57||

ਬਾਬੀਹਾ ਸਗਲੀ ਧਰਤੀ ਜੇ ਫਿਰਹਿ ਊਡਿ ਚੜਹਿ ਆਕਾਸਿ ॥
baabeehaa sagalee dharatee je fireh aoodd charreh aakaas |

مينهن پکيءَ سڄي ڌرتيءَ تي گهمندا ڦرندا، آسمانن ۾ اونڌا ٿي ويندا آهن.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਜਲੁ ਪਾਈਐ ਚੂਕੈ ਭੂਖ ਪਿਆਸ ॥
satigur miliaai jal paaeeai chookai bhookh piaas |

پر اهو پاڻي جو قطرو تڏهن ئي حاصل ڪري ٿو، جڏهن هو سچي گروءَ سان ملي ٿو، ۽ پوءِ ان جي بک ۽ اڃ ختم ٿي وڃي ٿي.

ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥
jeeo pindd sabh tis kaa sabh kichh tis kai paas |

روح ۽ جسم ۽ سڀ ان جا آهن. سڀ ڪجهه سندس آهي.

ਵਿਣੁ ਬੋਲਿਆ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕੀਚੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
vin boliaa sabh kichh jaanadaa kis aagai keechai aradaas |

هو سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو، بغير ٻڌائڻ جي؛ اسان کي پنهنجي دعا ڪنهن کي ڏيڻ گهرجي؟

ਨਾਨਕ ਘਟਿ ਘਟਿ ਏਕੋ ਵਰਤਦਾ ਸਬਦਿ ਕਰੇ ਪਰਗਾਸ ॥੫੮॥
naanak ghatt ghatt eko varatadaa sabad kare paragaas |58|

اي نانڪ، هڪ رب غالب آهي ۽ هر هڪ دل تي غالب آهي. شبد جو ڪلام روشني آڻي ٿو. ||58||

ਨਾਨਕ ਤਿਸੈ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਇ ॥
naanak tisai basant hai ji satigur sev samaae |

اي نانڪ، بهار جي موسم ان کي ايندي آهي جيڪو سچي گرو جي خدمت ڪندو آهي.

ਹਰਿ ਵੁਠਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਭੁ ਪਰਫੜੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਰੀਆਵਲੁ ਹੋਇ ॥੫੯॥
har vutthaa man tan sabh parafarrai sabh jag hareeaaval hoe |59|

رب مٿس پنهنجي رحمت جي بارش ڪري ٿو، ۽ سندس ذهن ۽ جسم مڪمل طور تي ڦٽي ٿو. سڄي دنيا سرسبز ۽ شاداب ٿي وڃي ٿي. ||59||

ਸਬਦੇ ਸਦਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਤਨੁ ਮਨੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥
sabade sadaa basant hai jit tan man hariaa hoe |

لفظ جو لفظ ابدي بهار آڻيندو آهي؛ اهو دماغ ۽ جسم کي بحال ڪري ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜਿਨਿ ਸਿਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥੬੦॥
naanak naam na veesarai jin siriaa sabh koe |60|

اي نانڪ، رب جو نالو نه وساريو، جنهن سڀني کي پيدا ڪيو آهي. ||60||

ਨਾਨਕ ਤਿਨਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥
naanak tinaa basant hai jinaa guramukh vasiaa man soe |

اي نانڪ، اها بهار جي موسم آهي، انهن گرومخن لاءِ، جن جي ذهنن ۾ رب رهي ٿو.

ਹਰਿ ਵੁਠੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਪਰਫੜੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥੬੧॥
har vutthai man tan parafarrai sabh jag hariaa hoe |61|

جڏهن رب پنهنجي رحمت جي بارش ڪري ٿو، ذهن ۽ جسم ڦٽي ٿو، ۽ سڄي دنيا سبز ۽ سرسبز ٿي وڃي ٿي. ||61||

ਵਡੜੈ ਝਾਲਿ ਝਲੁੰਭਲੈ ਨਾਵੜਾ ਲਈਐ ਕਿਸੁ ॥
vaddarrai jhaal jhalunbhalai naavarraa leeai kis |

صبح جو سوير، ڪنهن جو نالو ٻڌون؟

ਨਾਉ ਲਈਐ ਪਰਮੇਸਰੈ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ॥੬੨॥
naau leeai paramesarai bhanan gharran samarath |62|

ان عظيم رب جو نالو ڳايو، جيڪو پيدا ڪرڻ ۽ ناس ڪرڻ تي قادر آهي. ||62||

ਹਰਹਟ ਭੀ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰਹਿ ਬੋਲਹਿ ਭਲੀ ਬਾਣਿ ॥
harahatt bhee toon toon kareh boleh bhalee baan |

پارسي چيلهه به مٺي ۽ مٺي آواز سان رڙيون ڪري، ”تو! تو! تون! تون!“.

ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਕਿਆ ਉਚੀ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰ ॥
saahib sadaa hadoor hai kiaa uchee kareh pukaar |

اسان جو رب ۽ مالڪ هميشه موجود آهي. تون ايڏي وڏي آواز ۾ هن کي ڇو روئي رهيو آهين؟

ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਕੀਆ ਤਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥
jin jagat upaae har rang keea tisai vittahu kurabaan |

مان قربان آهيان انهيءَ رب تي، جنهن هن دنيا کي پيدا ڪيو ۽ جيڪو ان سان پيار ڪري ٿو.

ਆਪੁ ਛੋਡਹਿ ਤਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸਚਾ ਏਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aap chhoddeh taan sahu milai sachaa ehu veechaar |

پنهنجي خود غرضيءَ کي ڇڏي پوءِ تون پنهنجي مڙس سان ملندين. هن حقيقت تي غور ڪريو.

ਹਉਮੈ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਬੁਝਿ ਨ ਸਕਾ ਕਾਰ ॥
haumai fikaa bolanaa bujh na sakaa kaar |

اوچتو انا ۾ ڳالهائڻ، ڪو به خدا جي طريقن کي نٿو سمجهي.

ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਵਿਹਾਣ ॥
van trin tribhavan tujhai dhiaaeidaa anadin sadaa vihaan |

ٻيلا ۽ زمينون، ۽ سڀ ٽي جھانا، اي پالڻھار، توھان تي غور ڪن ٿا. اهڙيءَ طرح سندن ڏينهن ۽ راتيون سدائين گذريون.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਕੇ ਵੀਚਾਰ ॥
bin satigur kinai na paaeaa kar kar thake veechaar |

سچي گروءَ کان سواءِ، ڪو به رب نه ٿو ڳولي. ماڻهو ان بابت سوچڻ کان بيزار ٿي ويا آهن.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430