بلاول جو وار، چوٿين مهل:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سالڪ، چوٿون مهل:
مان راگ بلاول جي راڳ ۾ عظيم رب، رب خدا جو گيت ڳايان ٿو.
گرو جي تعليم ٻڌي، مان انهن جو فرمانبردار آهيان. هي منهنجي پيشانيءَ تي لکيل تقدير آهي.
سڄو ڏينهن ۽ رات، مان رب جي حمد جا گيت ڳايان ٿو، ھار، ھار، ھار؛ منهنجي دل ۾، مان هن سان پيار سان جڙيل آهيان.
منهنجو جسم ۽ دماغ مڪمل طور تي تازو ٿي ويو آهي، ۽ منهنجي ذهن جو باغ سرسبز ڪثرت سان ڦٽي چڪو آهي.
گروءَ جي ڏاهپ جي روشنيءَ سان جهالت جي اونداهي دور ٿي وئي آهي. ٻانهو نانڪ رب کي ڏسي جيئرو رهي ٿو.
مون کي تنهنجو منهن ڏسڻ ڏي، هڪ پل لاءِ، هڪ پل لاءِ به! ||1||
ٽيون مهل:
خوش ٿيو ۽ گيت ڳايو بلاول ۾، جڏهن نالو، رب جو نالو، توهان جي وات ۾ آهي.
راڳ ۽ موسيقي، ۽ ڪلام جو ڪلام خوبصورت آهي، جڏهن ماڻهو پنهنجي مراقبي کي آسماني رب ڏانهن ڌيان ڏئي ٿو.
تنھنڪري راڳ ۽ موسيقيءَ کي ڇڏي، رب جي عبادت ڪريو. پوءِ تون رب جي درٻار ۾ عزت حاصل ڪندين.
اي نانڪ، گرو مُخ جي حيثيت ۾، خدا جو خيال ڪر، ۽ پنهنجي ذهن کي بيحد غرور کان ڇڏ. ||2||
پورو:
اي پالڻھار خدا، تون پاڻ ناقابل آھين؛ توهان سڀ ڪجهه ٺاهيو.
تون پاڻ ئي پوريءَ طرح سمايل آهين ۽ پوري ڪائنات ۾ پکڙيل آهين.
تون پاڻ ئي گہرے مراقبي جي حالت ۾ جذب ٿي ويو آهين. تون پاڻ پنهنجي شان جا گيت ڳائيندين.
اي عقيدتمند، ڏينهن رات، رب تي غور ڪريو. هو توهان کي آخر ۾ پهچائي ڇڏيندو.
جيڪي رب جي خدمت ڪن ٿا، تن کي سڪون ملي ٿو. اهي رب جي نالي ۾ جذب ٿي ويا آهن. ||1||
سالڪ، ٽيون مهل:
دوئي جي محبت ۾، بلاول جي خوشي نه ايندي آهي. خود غرض انسان کي آرام جي جاءِ نه ملندي آهي.
نفاق جي ذريعي، عبادت جي عبادت نه ايندي آهي، ۽ اعلي رب خدا نه ملندو آهي.
ضدي ذهن سان مذهبي رسمون ادا ڪرڻ سان ڪو به رب جي رضا حاصل نٿو ڪري.
اي نانڪ، گرومک پاڻ کي سمجهي ٿو، ۽ اندر مان خود غرور کي ختم ڪري ٿو.
هو پاڻ اعليٰ رب آهي؛ رب العالمين سندس ذهن ۾ اچي ٿو.
ڄمڻ ۽ مرڻ ختم ٿي ويا آهن، ۽ هن جي روشني نور سان ملائي ٿي. ||1||
ٽيون مهل:
بلاول ۾ خوش رهو، اي منهنجا پيارا، ۽ هڪ رب جي محبت کي قبول ڪريو.
ڄمڻ ۽ مرڻ جا ڏک ٽٽي ويندا، ۽ تون سچي پالڻهار ۾ سمائجي ويندين.
تون بلاول ۾ سدائين خوش رهندين، جيڪڏهن تون سچي گروءَ جي مرضيءَ مطابق هلندين.
سنتن جي مجلس ۾ ويھي، پيار سان گڏ ھميشه لاءِ رب جي پاڪائي جا گيت ڳايو.
اي نانڪ، خوبصورت آهن اهي عاجز مخلوق، جيڪي گرومخ جي حيثيت ۾، رب جي اتحاد ۾ متحد آهن. ||2||
پورو:
رب پاڻ سڀني مخلوقن ۾ موجود آهي. رب پنهنجي بندن جو دوست آهي.
هرڪو رب جي سنڀال هيٺ آهي؛ عقيدتمندن جي گهر ۾ خوشي آهي.
رب پنهنجي بندن جو دوست ۽ ساٿي آهي. هن جا سڀئي عاجز ٻانهن ٻانهن کي لتاڙيندا آهن ۽ آرام سان سمهندا آهن.
رب سڀني جو رب ۽ مالڪ آهي. اي عاجز پرستار، هن کي ياد ڪر.
ڪو به تنهنجي برابر نٿو ڪري سگهي، رب. جيڪي ڪوشش ڪن ٿا، جدوجهد ڪن ٿا ۽ مايوسي ۾ مري وڃن ٿا. ||2||