سالڪ، ٻيو محل:
هو پاڻ ٺاهي ٿو، اي نانڪ؛ هو مختلف مخلوقات کي قائم ڪري ٿو.
ڪنهن کي ڪيئن خراب چئجي؟ اسان وٽ صرف هڪ رب ۽ مالڪ آهي.
اتي ھڪڙو رب ۽ سڀني جو مالڪ آھي. هو سڀني تي نظر رکي ٿو، ۽ سڀني کي انهن جي ڪمن ۾ تفويض ڪري ٿو.
ڪنهن وٽ گهٽ آهن، ۽ ڪن وٽ وڌيڪ آهن؛ ڪنهن کي به خالي وڃڻ جي اجازت ناهي.
ننگا اسين اچون ٿا، ۽ ننگا اسين وڃون ٿا. وچ ۾، اسان هڪ شو تي رکيو.
اي نانڪ، جيڪو خدا جي حڪم کي نه ٿو سمجهي، ان کي آخرت ۾ ڇا ڪرڻو پوندو؟ ||1||
پهرين مهل:
هو مختلف پيدا ڪيل مخلوقن کي موڪلي ٿو، ۽ هو مختلف مخلوقات کي ٻيهر سڏي ٿو.
پاڻ ئي قائم ڪري ٿو، ۽ پاڻ ئي ناس ڪري ٿو. هو انهن کي مختلف شڪلين ۾ ٺاهي ٿو.
۽ جيڪي به انسان ڀڄن ٿا، تن کي پاڻ خيرات ڏئي ٿو.
جيئن لکيل آهي، انسان ڳالهائين ٿا، ۽ جيئن اهو رڪارڊ ڪيو وڃي ٿو، اهي هلن ٿا. پوءِ هي سڀ شو ڇو لڳايو؟
هي عقل جو بنياد آهي؛ اهو تصديق ٿيل ۽ منظور ٿيل آهي. نانڪ ڳالھائي ٿو ۽ ان جو اعلان ڪري ٿو.
ماضي جي عملن جي ذريعي، هر هڪ کي فيصلو ڪيو ويندو آهي؛ ڪو ٻيو ڇا ٿو چئي سگهي؟ ||2||
پورو:
گروءَ جو ڪلام ڊرامي کي پاڻ ئي ٺاهي ٿو. فضيلت جي ذريعي، اهو ظاهر ٿئي ٿو.
جيڪو به گروءَ جي باني جو ڪلام ٻڌائي ٿو - رب سندس ذهن ۾ سمايل آهي.
مايا جي طاقت ختم ٿي وئي آهي، ۽ شڪ ختم ٿي ويو آهي. رب جي روشني ڏانهن بيدار ٿيو.
جيڪي چڱائي کي پنهنجو خزانو سمجهن ٿا، اهي گرو، پريم ذات سان ملن ٿا.
اي نانڪ، اهي وجدان سان جذب ٿي ويا آهن ۽ رب جي نالي ۾ ملن ٿا. ||2||
سالڪ، ٻيو محل:
واپاري بئنڪر کان ايندا آهن؛ هو انهن سان گڏ انهن جي تقدير جو حساب ڪتاب موڪلي ٿو.
انهن جي حسابن جي بنياد تي، هو پنهنجي حڪم جو حڪم جاري ڪري ٿو، ۽ انهن کي انهن جي واپار جي سنڀال ڪرڻ لاء ڇڏي وڃي ٿو.
واپارين پنهنجو سامان خريد ڪري ورتو آهي ۽ پنهنجو سامان ڀريو پيو آهي.
ڪجھ سٺو نفعو ڪمائڻ کان پوءِ ڇڏي وڃن ٿا، جڏهن ته ٻيا ڇڏي وڃن ٿا، مڪمل طور تي پنھنجي سيڙپڪاري کي وڃائي ڇڏيو.
ڪو به نه پڇي ته گهٽ آهي. ڪنهن کي جشن ڪرڻ گهرجي؟
رب پنهنجي فضل جي نظر رکي ٿو، اي نانڪ، انهن تي جن پنهنجي سرمائيداري کي محفوظ ڪيو آهي. ||1||
پهرين مهل:
متحد، متحد جدا جدا، ۽ جدا ٿي، اھي وري متحد ٿيندا آھن.
جيئرا، جيئرا مرن ٿا ۽ مرڻ وارا، وري جيئرا ٿين ٿا.
اھي گھڻن جا پيءُ، ۽ گھڻن جا پٽ ٿيا. اهي ڪيترن ئي جا گرو ۽ شاگرد بڻجي ويا.
مستقبل يا ماضي جو ڪوبه حساب ڪتاب نٿو ڪري سگهجي. ڪير ڄاڻي ٿو ته ڇا ٿيندو، يا ڇا هو؟
ماضي جا سڀ عمل ۽ واقعا رڪارڊ ٿيل آهن؛ ڪرڻ وارو ڪيو، هو ڪري ٿو، ۽ هو ڪندو.
خود ارادي وارو انسان مري ويندو آهي، جڏهن ته گرومخ بچايو ويندو آهي؛ اي نانڪ، مهربان رب پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو. ||2||
پورو:
خود ارادي وارو انسان ٻچن ۾ ڀڄندو آهي، دوئي جي لالچ ۽ لالچ ۾.
هو ڪوڙ ۽ ٺڳيءَ تي عمل ڪري ٿو، ڪوڙ ڳالهائي ٿو.
ٻارن ۽ زالن سان پيار ۽ وابستگي مڪمل مصيبت ۽ درد آهي.
هن کي موت جي رسول جي دروازي تي بند ڪيو ويو آهي. هو مري ٿو، ۽ ٻيهر جنم ۾ گم ٿي ويو.
خود غرض انسان پنهنجي زندگي برباد ڪري ٿو. نانڪ رب سان پيار ڪري ٿو. ||3||
سالڪ، ٻيو محل:
جيڪي تنهنجي نالي جي شاندار عظمت سان برڪت وارا آهن - انهن جا ذهن تنهنجي محبت سان ڀريل آهن.
اي نانڪ، رڳو ھڪڙو امرت وارو امرت آھي. ٻيو ڪوبه امرت نه آهي.
اي نانڪ، امرت وارو امر دماغ ۾، گرو جي فضل سان حاصل ٿئي ٿو.
اُهي ئي اُن کي پيار سان پيئندا آهن، جن وٽ اهڙي اڳواٽ مقرر ٿيل قسمت هوندي آهي. ||1||