ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 28
ਇਹੁ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇ ਕੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
eihu janam padaarath paae kai har naam na chetai liv laae |هن انساني زندگيءَ جي برڪت ته ملي وئي آهي، پر پوءِ به ماڻهو محبت سان پنهنجا خيال رب جي نالي تي نه ٿا هڻن.
ਪਗਿ ਖਿਸਿਐ ਰਹਣਾ ਨਹੀ ਆਗੈ ਠਉਰੁ ਨ ਪਾਇ ॥
pag khisiaai rahanaa nahee aagai tthaur na paae |هنن جا پير لٿل آهن، ۽ هو وڌيڪ هتي رهي نٿا سگهن. ۽ آخرت ۾ کين آرام جي جاءِ نه ملندي.
ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਇ ॥
oh velaa hath na aavee ant geaa pachhutaae |اهو موقعو وري نه ايندو. آخر ۾، اهي ڇڏي ويا، افسوس ۽ توبهه.
ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਉਬਰੈ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੪॥
jis nadar kare so ubarai har setee liv laae |4|جن کي رب پنهنجي فضل سان نوازي ٿو، سي بچيا وڃن ٿا. اهي رب سان پيار ڪندڙ آهن. ||4||
ਦੇਖਾ ਦੇਖੀ ਸਭ ਕਰੇ ਮਨਮੁਖਿ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
dekhaa dekhee sabh kare manamukh boojh na paae |اُهي سڀ ڏيکارين ٿا ۽ ڏيکارين ٿا، پر پاڻ سڳورا نه ٿا سمجهن.
ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦਾ ਸੁਧੁ ਹੈ ਸੇਵ ਪਈ ਤਿਨ ਥਾਇ ॥
jin guramukh hiradaa sudh hai sev pee tin thaae |جن جي دل صاف آهي، تن جي خدمت قبول ٿيندي آهي.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਸਮਾਇ ॥
har gun gaaveh har nit parreh har gun gaae samaae |اهي رب جي پاڪائي ساراهه ڳائيندا آهن؛ اهي هر روز رب جي باري ۾ پڙهندا آهن. رب جي حمد جا گيت ڳائي، جذبن ۾ ضم ٿي وڃن ٿا.
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਦਾ ਸਚੁ ਹੈ ਜਿ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੫॥੪॥੩੭॥
naanak tin kee baanee sadaa sach hai ji naam rahe liv laae |5|4|37|اي نانڪ، انهن جا لفظ جيڪي پيار سان نالي سان ملن ٿا، اهي هميشه لاء سچا آهن. ||5||4||37||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |سري راگ، ٽيون مهل:
ਜਿਨੀ ਇਕ ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
jinee ik man naam dhiaaeaa guramatee veechaar |جيڪي اڪيلائيءَ سان نالي تي غور ڪن ٿا، ۽ گرو جي تعليمات تي غور ڪن ٿا
ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਸਦ ਉਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
tin ke mukh sad ujale tith sachai darabaar |انهن جا منهن سچي رب جي درٻار ۾ هميشه روشن آهن.
ਓਇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਹਿ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥
oe amrit peeveh sadaa sadaa sachai naam piaar |1|اهي امرت ۾ هميشه هميشه پيئندا آهن، ۽ اهي سچي نالي سان پيار ڪندا آهن. ||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
bhaaee re guramukh sadaa pat hoe |اي تقدير جا ڀائرو، گرومُخ سدائين عزت وارا آهن.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ਮਲੁ ਹਉਮੈ ਕਢੈ ਧੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har har sadaa dhiaaeeai mal haumai kadtai dhoe |1| rahaau |اُهي سدائين رب، هار، هار جو ذڪر ڪندا آهن، ۽ اُهي اُن جي گندگي کي ڌوئي ڇڏيندا آهن. ||1||روڪ||
ਮਨਮੁਖ ਨਾਮੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਪਤਿ ਜਾਇ ॥
manamukh naam na jaananee vin naavai pat jaae |پاڻ سڳورن کي اسم جي خبر ناهي. نام نهاد، عزت وڃائي ويهندا آهن.
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਲਾਗੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
sabadai saad na aaeio laage doojai bhaae |اهي لفظ جو ذائقو نه چکندا آهن؛ اهي دوئي جي محبت سان ڳنڍيل آهن.
ਵਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਪਵਹਿ ਵਿਚਿ ਵਿਸਟਾ ਸੇ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
visattaa ke keerre paveh vich visattaa se visattaa maeh samaae |2|اُهي کوهه جي گندگي ۾ ڪيڏا آهن. اهي مٽيءَ ۾ پئجي ويندا آهن، ۽ مٽيءَ ۾ جذب ٿي ويندا آهن. ||2||
ਤਿਨ ਕਾ ਜਨਮੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੋ ਚਲਹਿ ਸਤਗੁਰ ਭਾਇ ॥
tin kaa janam safal hai jo chaleh satagur bhaae |ثمردار آهن انهن جون زندگيون جيڪي سچي گرو جي مرضي مطابق هلن ٿا.
ਕੁਲੁ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇ ॥
kul udhaareh aapanaa dhan janedee maae |سندن خاندان بچيل آهن؛ مبارڪون آهن اهي مائرون جن انهن کي جنم ڏنو.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜਿਸ ਨਉ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੩॥
har har naam dhiaaeeai jis nau kirapaa kare rajaae |3|هن جي مرضي سان هو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو؛ اهي جيڪي ڏاڍا برڪت وارا آهن، رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪن ٿا. ||3||
ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
jinee guramukh naam dhiaaeaa vichahu aap gavaae |گرومخ اسم تي غور ڪن ٿا؛ اهي خود غرضي ۽ غرور کي پنهنجي اندر مان ختم ڪن ٿا.
ਓਇ ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲੇ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥
oe andarahu baaharahu niramale sache sach samaae |اهي خالص آهن، باطني ۽ ٻاهران؛ اهي سچ جي سچي ۾ ضم ٿي ويندا آهن.
ਨਾਨਕ ਆਏ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਹਹਿ ਜਿਨ ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ॥੪॥੫॥੩੮॥
naanak aae se paravaan heh jin guramatee har dhiaae |4|5|38|اي نانڪ، برڪت وارو آهي انهن جو اچڻ، جيڪي گرو جي تعليمات تي عمل ڪن ٿا ۽ رب تي غور ڪن ٿا. ||4||5||38||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |سري راگ، ٽيون مهل:
ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ਹੈ ਗੁਰ ਪੂਛਿ ਕਰਹਿ ਵਾਪਾਰੁ ॥
har bhagataa har dhan raas hai gur poochh kareh vaapaar |رب جي عبادت ڪندڙن وٽ رب جي دولت ۽ سرمايو آهي. گرو جي صلاح سان، اهي پنهنجو واپار ڪندا آهن.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਨਿ ਸਦਾ ਸਦਾ ਵਖਰੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
har naam salaahan sadaa sadaa vakhar har naam adhaar |اهي هميشه هميشه رب جي نالي جي ساراهه ڪندا آهن. رب جو نالو سندن واپار ۽ سهارو آهي.
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਅਤੁਟੁ ਭੰਡਾਰੁ ॥੧॥
gur poorai har naam drirraaeaa har bhagataa atutt bhanddaar |1|ڪامل گرو، رب جو نالو رب جي ڀوتن ۾ لڳايو آهي؛ اهو هڪ ناقابل فراموش خزانو آهي. ||1||
ਭਾਈ ਰੇ ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਸਮਝਾਇ ॥
bhaaee re is man kau samajhaae |اي تقدير جا ڀائرو، پنهنجي ذهن کي اهڙيءَ طرح سيکاريو.
ਏ ਮਨ ਆਲਸੁ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
e man aalas kiaa kareh guramukh naam dhiaae |1| rahaau |اي عقل، تون ايترو سست ڇو آهين؟ گرو مُخ بنو، ۽ نالي تي غور ڪريو. ||1||روڪ||
ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਕਾ ਪਿਆਰੁ ਹੈ ਜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
har bhagat har kaa piaar hai je guramukh kare beechaar |رب جي عبادت رب سان محبت آهي. گرو مُخ دل سان غور ۽ فڪر ڪري ٿو.
ਪਾਖੰਡਿ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਦੁਬਿਧਾ ਬੋਲੁ ਖੁਆਰੁ ॥
paakhandd bhagat na hovee dubidhaa bol khuaar |منافقت عقيدت ناهي، ٻهراڙيءَ جا لفظ رڳو بدحالي ڏانهن وٺي وڃن ٿا.
ਸੋ ਜਨੁ ਰਲਾਇਆ ਨਾ ਰਲੈ ਜਿਸੁ ਅੰਤਰਿ ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ ॥੨॥
so jan ralaaeaa naa ralai jis antar bibek beechaar |2|اُهي عاجز انسان جيڪي غور فڪر ۽ غور فڪر سان ڀريل هوندا آهن- جيتوڻيڪ اهي ٻين سان ملن ٿا، پر اهي الڳ الڳ رهن ٿا. ||2||
ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਹਰਿ ਆਖੀਐ ਜੋ ਹਰਿ ਰਾਖੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
so sevak har aakheeai jo har raakhai ur dhaar |جيڪي رب کي پنهنجي دلين ۾ سمائي رکن ٿا، تن کي رب جو ٻانهو چئبو آهي.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਉਪੇ ਆਗੈ ਧਰੇ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
man tan saupe aagai dhare haumai vichahu maar |ذهن ۽ جسم کي رب جي اڳيان پيش ڪرڻ ۾، اهي فتح ڪن ٿا ۽ اندر مان انا کي ختم ڪن ٿا.
ਧਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥੩॥
dhan guramukh so paravaan hai ji kade na aavai haar |3|برڪت وارو ۽ ساراهه جوڳو آهي اهو گرومخ، جنهن کي ڪڏهن به شڪست نه ملندي. ||3||
ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਤਾ ਪਾਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
karam milai taa paaeeai vin karamai paaeaa na jaae |جيڪي سندس فضل حاصل ڪن ٿا، سي کيس ڳولين ٿا. سندس فضل کان سواءِ، هو نه ٿو ملي سگهي.