گرو جي تعليمات منهنجي روح لاء مفيد آهن. ||1||
اهڙيءَ طرح رب جو نالو ڳائڻ سان منهنجو ذهن مطمئن ٿي ويندو آهي.
مون کي روحاني حڪمت جو عطر حاصل ڪيو آهي، گرو جي ڪلام کي سڃاڻي. ||1||روڪ||
هڪ رب سان گڏ، مون کي غير معمولي امن حاصل آهي.
پاڪ ڪلام جي ذريعي، منهنجا شڪ دور ٿي ويا آهن.
مان مايا جي ڳاڙهي رنگ جي بدران، رب جي محبت جي ڳاڙهي رنگ سان ڀريل آهيان.
رب جي فضل سان، زهر ختم ٿي ويو آهي. ||2||
جڏهن مون منهن موڙيو، ۽ جيئرو ئي مئل ٿيس، تڏهن مون کي جاڳي پئي.
ڪلام ڳائڻ سان منهنجو ذهن رب سان جڙيل آهي.
مون رب جي عظيم ذات ۾ گڏ ڪيو آهي، ۽ زهر ڪڍي ڇڏيو آهي.
سندس محبت ۾ رهڻ سان موت جو خوف ڀڄي ويو آهي. ||3||
لذت لاءِ منهنجو مزو ختم ٿي ويو، تڪرار ۽ انا سان گڏ.
منهنجو شعور رب سان ڳنڍيل آهي، لامحدود جي حڪم سان.
دنيا جي عزت ۽ وقار لاءِ منهنجي جستجو ختم ٿي وئي آهي.
جڏهن هن مون کي پنهنجي فضل جي نظر سان برڪت ڪئي، منهنجي روح ۾ امن قائم ٿي ويو. ||4||
توکان سواءِ، مون کي ڪوبه دوست نظر نٿو اچي.
مون کي ڪنهن جي خدمت ڪرڻ گهرجي؟ مان پنهنجو شعور ڪنهن کي وقف ڪريان؟
مون کي ڪنهن کان پڇڻ گهرجي؟ ڪنهن جي پيرن تي ڪريان؟
مان ڪنهن جي تعليم سان هن جي محبت ۾ جذب ٿي ويندس؟ ||5||
مان گرو جي خدمت ڪريان ٿو، ۽ مان گرو جي پيرن تي ڪريان ٿو.
مان ان جي عبادت ڪريان ٿو، ۽ مان رب جي نالي ۾ جذب ٿي چڪو آهيان.
رب جي محبت منهنجي هدايت، واعظ ۽ کاڌو آهي.
رب جي حڪم سان، مان پنهنجي باطن جي گهر ۾ داخل ٿيو آهيان. ||6||
غرور جي ختم ٿيڻ سان، منهنجي روح کي سڪون ۽ مراقبو مليو آهي.
خدائي نور فجر ٿيو آهي، ۽ مان نور ۾ جذب ٿي ويو آهيان.
اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير کي ختم نٿو ڪري سگهجي. شبد منهنجو بينر ۽ نشان آهي.
مان خالق کي ڄاڻان ٿو، سندس تخليق جو خالق. ||7||
مان نه ڪو عالم پنڊت آهيان، نه هوشيار ۽ نه عقلمند آهيان.
مان نه ڀڄان؛ مون کي شڪ ۾ ڦاسي نه آهي.
مان خالي ڳالهيون نه ٿو ڳالهائيان. مون سندس حڪم کي سڃاڻي ورتو آهي.
نانڪ گرو جي تعليمات ذريعي غير معمولي امن ۾ جذب ٿي ويو آهي. ||8||1||
گوري گوارايري، پهرين مهل:
جسم جي جنگل ۾ دماغ هڪ هاٿي آهي.
گرو سنڀاليندڙ لٺ آهي؛ جڏهن سچي لفظ جو نشان لڳايو ويندو آهي،
خدا بادشاهه جي درٻار ۾ عزت حاصل ڪري ٿي. ||1||
هن کي هوشيار چالن ذريعي سڃاڻي نٿو سگهجي.
ذهن کي ماتحت ڪرڻ کان سواءِ، سندس قدر ڪيئن ٿو لڳائي سگهجي؟ ||1||روڪ||
نفس جي گهر ۾ امرت آهي، جنهن کي چور چورائي رهيا آهن.
انهن کي ڪو به نٿو چئي سگهي.
هو پاڻ اسان جي حفاظت ڪري ٿو، ۽ اسان کي عظمت سان نوازي ٿو. ||2||
ذهن جي تختي تي اربين، بيشمار اربين خواهشن جون باههون آهن.
اهي صرف گرو جي ڏنل سمجھ جي پاڻي سان ختم ٿي ويا آهن.
منهنجي ذهن کي پيش ڪندي، مون کي حاصل ڪيو آهي، ۽ مان خوشيء سان سندس شان جي ساراهه ڳائيندو آهيان. ||3||
جيئن هو نفس جي گهر ۾ آهي، تيئن هو ٻاهر به آهي.
پر غار ۾ ويٺي، مان کيس ڪيئن بيان ڪريان؟
بي خوف رب سمنڊ ۾ آهي، جيئن جبلن ۾ آهي. ||4||
مون کي ٻڌاءِ، جيڪو اڳ ئي مري چڪو هجي، تنهن کي ڪير ماريندو؟
هن کي ڪهڙو ڊپ آهي؟ بي خوف کي ڪير ڊڄي سگهي ٿو؟
هو ٽنهي جهانن ۾ لفظ لفظ کي سڃاڻي ٿو. ||5||
جيڪو ڳالهائيندو آهي، فقط بيان ڪندو آهي.
پر جيڪو سمجھي ٿو، سو سمجھي ٿو.
ان کي ڏسڻ ۽ ان تي غور ڪندي، منهنجي ذهن کي تسليم ڪيو ويو آهي. ||6||
حمد، حُسن ۽ نجات هڪ ئي نالي ۾ آهي.
اُن ۾ بيشمار رب سمايل ۽ پکڙيل آهي.
هو پنهنجي ذات جي گهر ۾ ۽ پنهنجي اعليٰ مقام ۾ رهي ٿو. ||7||
ڪيترائي خاموش بابا پيار سان سندس ساراهه ڪن ٿا.