گرومخ پاڻ تي ڌيان ڏئي ٿو، سچي رب سان پيار سان ڳنڍيل آهي.
اي نانڪ، اسان ڪنهن کان پڇي سگهون ٿا؟ هو پاڻ وڏو عطا ڪندڙ آهي. ||10||
سالڪ، ٽيون مهل:
هيءَ دنيا مينهن پکي آهي. ڪنهن کي به شڪ ۾ نه وجهو.
هي مينهن پکي هڪ جانور آهي. ان کي ڪا به سمجھ نه آهي.
رب جو نالو Ambrosial Nectar آهي؛ ان کي پيئڻ سان، اڃ بجھي ٿي.
اي نانڪ، اُهي گرومُخ جيڪي اُن ۾ پيئندا آهن، اُهي وري ڪڏهن به اڃ نه لڳندا. ||1||
ٽيون مهل:
مالار هڪ پرسڪون ۽ راحت بخش راڳ آهي؛ رب تي غور ڪرڻ سان امن ۽ سڪون اچي ٿو.
جڏهن پيارا رب پنهنجو فضل ڪري ٿو، تڏهن سڄي دنيا جي ماڻهن تي مينهن وسندو آهي.
انهيءَ مينهن مان سموري مخلوق کي جيئڻ جا رستا ۽ وسيلا ملن ٿا ۽ زمين سينگارجي ٿي.
اي نانڪ، هيءَ دنيا سڀ پاڻي آهي. سڀ ڪجهه پاڻي مان آيو.
گروءَ جي فضل سان، ٿورا ٿورا رب کي سڃاڻن ٿا. اهڙا عاجز انسان هميشه لاءِ آزاد ٿي ويندا آهن. ||2||
پورو:
اي سچا ۽ آزاد رب، تون ئي منهنجو رب ۽ مالڪ آهين.
تون ئي آهين سڀ ڪجهه؛ ٻيو ڪير ڪنهن حساب سان آهي؟
ڪوڙ انسان جو غرور آهي. سچي آهي تنهنجي شان جي عظمت.
اچڻ ۽ وڃڻ وري جنم ۾، دنيا جا جاندار ۽ جنس وجود ۾ آيا.
پر جيڪڏهن انسان پنهنجي سچي گرو جي خدمت ڪري ٿو، ته هن جي دنيا ۾ اچڻ قابل قدر آهي.
۽ جيڪڏهن هو پنهنجي اندر مان عصبيت کي ختم ڪري ڇڏي ته پوءِ ان کي ڪيئن قرار ڏنو ويندو؟
خود غرض انسان جذباتي وابستگي جي اوندهه ۾ ائين گم ٿي ويندو آهي، جهڙو ماڻهو بيابان ۾ گم ٿي ويندو آهي.
رب جي نالي جي هڪ ذري ذري سان به بيشمار گناهه ميٽجي ويندا آهن. ||11||
سالڪ، ٽيون مهل:
اي مينهن جي پکيءَ، تون نه ٿو ڄاڻين پنهنجي پالڻهار جي حويلي کي. هن حويلي کي ڏسڻ لاءِ دعائون گهرو.
توهان جي مرضي مطابق ڳالهايو، پر توهان جي ڳالهه قبول نه ڪئي وئي آهي.
تنهنجو پالڻهار وڏو عطا ڪندڙ آهي. جيڪو توهان چاهيو ٿا، توهان کي هن کان ملندو.
نه فقط غريب مينهن جي اڃ، پر سڄي دنيا جي اڃ بجھائي ٿي. ||1||
ٽيون مهل:
رات شبنم سان ڀريل آهي. مينهن پکي آسانيءَ سان سچو نالو ڳائي ٿو.
هي پاڻي منهنجو روح آهي. پاڻي کان سواء، مان جيئرو نه رهي سگهان ٿو.
گروءَ جي ڪلام سان، اهو پاڻي حاصل ٿئي ٿو، ۽ اندر مان انا ختم ٿي وڃي ٿي.
اي نانڪ، مان هن کان سواءِ رهي نٿو سگهان، هڪ لمحي لاءِ به. سچو گرو مون کي هن سان ملڻ جي هدايت ڪئي آهي. ||2||
پورو:
اتي بيشمار دنيا ۽ پاڙيسري علائقا آهن؛ مان انهن جي تعداد جو اندازو نٿو ڪري سگهان.
تون خالق آهين، رب ڪائنات جو؛ توهان ان کي پيدا ڪيو، ۽ توهان ان کي تباهه ڪيو.
8.4 ملين جاندارن جون جنسون توھان کان جاري آھن.
ڪي بادشاهه، شهنشاهه ۽ امير سڏجن ٿا.
ڪي ته بئنڪر ٿيڻ جي دعويٰ ڪن ٿا ۽ دولت گڏ ڪن ٿا، پر ٻهراڙيءَ ۾ عزت وڃائي ويهن ٿا.
ڪي ڏيڻ وارا آھن، ۽ ڪي فقير آھن. خدا سڀني جي سرن کان مٿي آهي.
نالي کان سواءِ، اُهي بي حيائي، خوفناڪ ۽ بڇڙا آهن.
ڪوڙ نه رهندو، اي نانڪ؛ جيڪو سچو رب ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||12||
سالڪ، ٽيون مهل:
اي مينهن پکيءَ، نيڪ دل دلہن پنهنجي رب جي حضوري ۾ پهچي ٿي. نالائق، بيوقوف پري آهي.
توهان جي اندر جي اندر اندر، رب رهي ٿو. گرومخ هن کي هميشه موجود ڏسي ٿو.
جڏهن رب پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو، انسان هاڻي روئي ۽ روئي نه ٿو.
اي نانڪ، جيڪي نام سان جڙيل آهن، اهي وجدان سان رب سان ملن ٿا؛ اهي گرو جي ڪلام تي عمل ڪن ٿا. ||1||