يوگي، پرديسي ۽ فقير پرڏيهه ۾ ڇو گهمي رهيا آهن؟
اهي گرو جي ڪلام کي نه ٿا سمجهن، ۽ انهن جي اندر جي عظمت جو جوهر. ||3||
پنڊت، ديني عالم، استاد ۽ نجومي ۽ پراڻن کي ختم ڪرڻ وارا.
خبر ناهي اندر ڇا آهي؛ خدا انهن جي اندر اندر لڪايو آهي. ||4||
ڪي توبه ڪندڙ جهنگن ۾ تپسيا ڪن ٿا، ۽ ڪي هميشه لاءِ مقدس مزارن تي رهن ٿا.
اڻڄاڻ ماڻهو پاڻ کي نٿا سمجهن، ڇو ڇڏي ويا آهن؟ ||5||
ڪجھ پنھنجي جنسي توانائي کي سنڀاليندا آھن، ۽ انھن کي celibates طور سڃاتو وڃي ٿو.
پر گرو جي ڪلام کان سواء، اهي بچيل نه آهن، ۽ اهي ٻيهر جنم وٺن ٿا. ||6||
ڪجهه گهر وارا، نوڪر ۽ ڳوليندڙ آهن، گرو جي تعليمات سان ڳنڍيل آهن.
اهي نالي کي مضبوطيءَ سان پڪڙيندا آهن، خيرات ڪرڻ، صفائي ۽ صفائي ڪرڻ لاءِ. اهي رب جي عقيدت ۾ جاڳندا رهن ٿا. ||7||
گرو جي ذريعي، رب جي گهر جو دروازو ملي ٿو، ۽ اهو جڳهه سڃاڻي ٿو.
نانڪ نه وساريو نالو؛ سندس ذهن سچي رب جي حوالي ڪيو ويو آهي. ||8||14||
آسا، پهرين مهل:
ذهن جي خواهشن کي اڃا تائين، فاني واقعي خوفناڪ دنيا جي سمنڊ کان پار ڪري ٿو.
شروعات ۾، ۽ سڄي عمر، تون مهربان رب ۽ مالڪ رهيو آهين؛ مان تنهنجو پناهه ڳوليان ٿو. ||1||
تون ئي ڏيڻ وارو آهين، ۽ مان ته فقط فقير آهيان. اي منهنجا مالڪ، مون کي پنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو عطا ڪر.
گرومخ نالي تي غور ڪري ٿو؛ هن جي ذهن جو مندر خوشيء سان گونجندو آهي. ||1||روڪ||
ڪوڙي لالچ کي ڇڏي، سچ جي معرفت اچي ٿو.
سو اچو ته پاڻ کي گرو جي ڪلام ۾ جذب ڪيو ۽ هن عظيم احساس کي ڄاڻو. ||2||
هي ذهن لالچي بادشاهه آهي، لالچ ۾ مشغول آهي.
گرومخ پنهنجي لالچ کي ختم ڪري ٿو، ۽ رب سان سمجهه ۾ اچي ٿو. ||3||
پٿر جي مٽيءَ ۾ ٻج پوکڻ سان، فائدو ڪيئن ٿيندو؟
پاڻ سڳورا سچ سان راضي نه آهن. ڪوڙ ڪوڙ ۾ دفن آهن. ||4||
تنهن ڪري لالچ کي ڇڏي ڏيو - تون انڌو آهين! لالچ صرف درد آڻيندو آهي.
جڏهن سچو رب ذهن ۾ رهجي ويندو آهي، تڏهن زهريلي انا فتح ٿي ويندي آهي. ||5||
ديوتا جي بڇڙي واٽ کي ڇڏي ڏيو، يا توهان کي ڦريو ويندو، اي تقدير جا ڀائرو.
ڏينهن ۽ رات، نام جي ساراهه ڪريو، سچي گرو جي حفاظت جي حرم ۾. ||6||
پاڻ مرادو منٺار آهي پٿر، پٿر. هن جي زندگي لعنت ۽ بيڪار آهي.
ھاڻي ڪنھن پٿر کي پاڻي ھيٺ رکيو وڃي، ان جي ابتڙ سڪي رھي آھي. ||7||
رب جو نالو خزانو آهي؛ ڪامل گرو مون کي ڏنو آهي.
اي نانڪ، جيڪو نالو نه وساريندو آهي، اُهو امرت ۾ مڙي ٿو ۽ پيئي ٿو. ||8||15||
آسا، پهرين مهل:
مسافر هڪ رستي کان ٻئي رستي ڏانهن سفر ڪندا آهن.
دنيا پنهنجي ڪشش ۾ ڦاٿل آهي، ۽ سچ جي قدر نه ٿو ڪري. ||1||
ڇو گھمڻ گھمڻ، ۽ ڇو ٿا ڳولھيو، جڏھن گرو جو ڪلام اسان تي ظاھر ڪري ٿو؟
خود غرضي ۽ وابستگي ڇڏي، مان پنهنجي گهر آيو آهيان. ||1||روڪ||
سچ جي ذريعي، هڪ سچي سان ملندو آهي؛ هو ڪوڙ ذريعي حاصل نه ٿيندو آهي.
پنهنجي شعور کي سچي پالڻهار تي مرڪوز ڪري، توکي وري دنيا ۾ اچڻو نه پوندو. ||2||
مئلن لاءِ ڇو روئين؟ توکي خبر ناهي ته ڪيئن روئڻ.
سچي رب جي حمد ڪندي روئي ۽ سندس حڪم کي سڃاڻي. ||3||
برڪت وارو آهي ان جو جنم جنهن جي تقدير رب جي حڪم جي تعميل ۾ آهي.
هو رب جي حڪم کي سمجهندي، حقيقي فائدو حاصل ڪري ٿو. ||4||