رب جي نالي کان سواءِ، هر ڪو دنيا ۾ گهمي ڦري، وڃائي ٿو.
خود غرض انسان ذات پنھنجا ڪم اناپرستي جي ڪاري اونداھي ۾ ڪندا آھن.
گرومخ امرت ۾ پيئندا آهن، اي نانڪ، لفظ جي ڪلام تي غور ڪندي. ||1||
ٽيون مهل:
هو آرام سان جاڳي ٿو، ۽ هو آرام سان سمهي ٿو.
گرومک رات ڏينهن رب جي ساراهه ڪندو آهي.
نفس پرست انسان پنهنجي شڪ ۾ گمراهه رهي ٿو.
هو پريشانيءَ سان ڀريل آهي، ۽ هو ننڊ به نٿو ڪري سگهي.
روحاني طور تي عقلمند جاڳندا ۽ آرام سان سمهندا.
نانڪ انهن جي لاءِ قربان آهي، جيڪي رب جي نالي سان ڀريل آهن. ||2||
پورو:
اُهي ئي رب جي نالي تي غور ڪن ٿا، جيڪي رب سان جڙيل آهن.
اهي هڪ رب تي غور ڪن ٿا؛ هڪڙو ۽ اڪيلو رب سچو آهي.
هڪڙو رب هر هنڌ پکڙيل آهي. هڪ رب ڪائنات پيدا ڪئي.
جيڪي رب جي نالي تي غور ڪن ٿا، تن جا خوف ڪڍي ڇڏين ٿا.
رب پاڻ انهن کي گرو جي هدايت سان نوازي ٿو؛ گرومخ رب تي غور ڪندو آهي. ||9||
سالڪ، ٽيون مهل:
روحاني حڪمت، جيڪا سمجهه آڻيندي، هن جي ذهن ۾ داخل نه ٿيندي.
ڏسڻ کان سواءِ، هو رب جي حمد ڪيئن ٿو ڪري؟ انڌن ۾ انڌو عمل.
اي نانڪ، جڏهن ماڻهوءَ جي ڪلام کي سمجهه ۾ اچي ٿو، تڏهن نالو ذهن ۾ اچي ٿو. ||1||
ٽيون مهل:
اتي هڪ باني آهي؛ اتي ھڪڙو گرو آھي؛ غور ڪرڻ لاءِ هڪ لفظ آهي.
سچ آھي واپار، ۽ سچ آھي دڪان؛ گودام زيورات سان ڀريل آهن.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، اُهي حاصل ٿين ٿا، جيڪڏهن عظيم عطا ڪري.
هن سچي واپار ۾ واپار ڪرڻ سان، هڪ بي مثال اسم جو فائدو حاصل ڪري ٿو.
زهر جي وچ ۾، Ambrosial Nectar نازل ٿيو آهي؛ هن جي رحمت سان، هڪ ان ۾ پيئي ٿو.
اي نانڪ، سچي رب جي ساراهه ڪر؛ برڪت وارو آهي خالق، زيبائشي. ||2||
پورو:
جيڪي ڪوڙ ۾ پکڙيل آهن، اهي سچ سان پيار نٿا ڪن.
جيڪڏهن ڪو سچ ڳالهائيندو ته ڪوڙ سڙي ويندو.
ڪوڙ، ڪوڙ سان مطمئن ٿين ٿا، جيئن ڪڪڙ کائي ٿو.
جڏهن رب پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو، تڏهن ماڻهو رب جي نالي تي غور ڪندو آهي.
گرومخ جي حيثيت ۾، عبادت ۾ رب جي نالي جي عبادت ڪريو؛ فريب ۽ گناهه غائب ٿي ويندا. ||10||
سالڪ، ٽيون مهل:
اي شيخ، تون چارن طرفن ۾ گھمندو، چارئي ھوائن سان اڏامي. پنھنجي ذهن کي ھڪڙي رب جي گھر ڏانھن واپس آڻيو.
پنھنجن ننڍڙن دليلن کي ڇڏي ڏيو، ۽ گرو جي ڪلام کي سمجھو.
سچي گرو جي اڳيان عاجزي سان جھڪيو؛ اھو ڄاڻندڙ آھي جيڪو سڀ ڪجھ ڄاڻندو آھي.
پنھنجين اميدن ۽ تمنائن کي ساڙي ڇڏيو ۽ ھن دنيا ۾ مھمان وانگر رھو.
جيڪڏهن تون سچي گروءَ جي مرضيءَ مطابق هلندين ته رب جي درٻار ۾ عزت ملندي.
اي نانڪ، جيڪي نه ٿا غور ڪن، رب جو نالو، لعنت آھي انھن جا ڪپڙا، ۽ لعنت آھي سندن کاڌو. ||1||
ٽيون مهل:
رب جي پاڪائي ساراهه جي ڪا به انتها ناهي. سندس قدر بيان نه ٿو ڪري سگهجي.
اي نانڪ، گرو مُخش رب جي پاڪائي ساراهه ڪندا آهن؛ اهي سندس شان ۾ جذب ٿي ويا آهن. ||2||
پورو:
رب سينگاريو آهي بدن جي کوٽ؛ هن ان کي عقيدت پرستيءَ سان سينگاريو آهي.
رب پنهنجي ريشم کي ان ۾ ڪيترن ئي طريقن ۽ فيشن سان ونڊيو آهي.
ڪيڏو نه ٿورڙو آهي جو عقل وارو ماڻهو، جيڪو سمجهي ٿو ۽ اندر ۾ سوچي ٿو.
اُهي ئي اُنهن خيالن کي سمجهي ٿو، جن کي سمجهڻ لاءِ رب پاڻ الهام ڏئي ٿو.
غريب ٻانهو نانڪ چوي ٿو: گرومُخ رب کي ڄاڻن ٿا، رب سچو آهي. ||11||