روح جو تحفو ڏئي، هو فاني مخلوق کي راضي ڪري ٿو، ۽ انهن کي حقيقي نالي ۾ ضم ڪري ٿو.
رات ۽ ڏينهن، اهي دل ۾ رب کي خوش ۽ لطف اندوز ڪن ٿا. اهي سمجهه ۾ سماڌي ۾ جذب ٿي ويندا آهن. ||2||
شبد، سچي گروءَ جو ڪلام، منهنجي ذهن کي ڇهي ويو آهي. سندس باني جو سچو ڪلام منهنجي دل ۾ پکڙيل آهي.
منهنجو خدا غيب آهي؛ هن کي ڏسي نه ٿو سگهجي. گرو مُخ اڻ ڳالهايل ڳالھائي ٿو.
جڏهن امن ڏيڻ وارو پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو، ته فاني وجود رب، ڪائنات جي زندگي تي غور ڪري ٿو. ||3||
هو هاڻي وري جنم وٺڻ ۾ نه ايندو ۽ نه ويندو. گرومخ وجدان سان غور ڪري ٿو.
ذهن مان، ذهن اسان جي رب ۽ ماسٽر ۾ ملائي ٿو. ذهن دماغ ۾ جذب ٿي ويندو آهي.
سَچَ ۾ سَچِي، سَچَڻِي سَچَڻِي، سَچَڻَ ۾، سَچَڻِي سَچَڻِي، سَچَڻَ ۾، سَچَڻَ ۾، سَچَڻِي، سَچَڻَ ۾. پنهنجي اندر مان خود غرضي کي ختم ڪريو. ||4||
اسان جو هڪ ۽ واحد رب ۽ ماسٽر ذهن ۾ رهي ٿو. ٻيو ڪو به نه آهي.
ھڪڙو نالو آھي مٺو امبروسيل نيڪار؛ اهو دنيا ۾ بي مثال سچ آهي.
اي نانڪ، خدا جو نالو حاصل ٿئي ٿو، انهن جي طرفان جيڪي اڳئين مقرر ڪيل آهن. ||5||4||
مالار، ٽيون مهل:
سڀئي آسماني هيرالڊس ۽ آسماني ڳائڻ وارا، رب جي نالي جي ذريعي محفوظ آهن.
اهي گرو جي ڪلام تي غور ڪن ٿا. سندن انا کي مات ڏيئي، نالو سندن ذهنن ۾ رهي ٿو. اهي رب کي پنهنجي دلين ۾ رکيل آهن.
اھو ئي سمجھي ٿو، جنھن کي رب سمجھائي ٿو. رب کيس پاڻ سان ملائي ٿو.
رات ڏينهن، هو ڪلام ۽ گروءَ جو ڪلام ڳائي ٿو. هو سچي پالڻهار سان محبت سان جڙيل رهي ٿو. ||1||
اي منھنجا دماغ، هر پل، نالو تي رهو.
شبد گرو جو تحفو آهي. اهو توهان جي اندر ۾ دائمي امن آڻيندو؛ اهو هميشه توهان سان گڏ هوندو. ||1||روڪ||
نفس پرست انسان ڪڏهن به پنهنجي منافقت کي نه ڇڏيندا آهن. دوئي جي محبت ۾، اهي درد ۾ مبتلا آهن.
نالي کي وساري، سندن ذهن فساد ۾ ڦاٿل آهن. اُهي بي مقصد زندگيون ضايع ڪن ٿا.
اهو موقعو وري سندن هٿ ۾ نه ايندو. رات ۽ ڏينهن، اهي هميشه پشيمان ۽ توبهه ڪندا.
اهي مرن ٿا ۽ وري مرن ٿا، صرف ٻيهر پيدا ٿيڻ لاء، پر اهي ڪڏهن به نه سمجهندا آهن. اهي مٽيءَ ۾ سڙي ويندا آهن. ||2||
گرو مُخ اسم سان جڙيل آهن، ۽ بچيل آهن؛ اهي گرو جي ڪلام تي غور ڪن ٿا.
رب جي نالي تي غور ڪندي، اهي جيون-مکتا آهن، اڃا تائين جيئرو آزاد. اهي رب کي پنهنجي دلين ۾ محفوظ ڪن ٿا.
انهن جا ذهن ۽ جسم پاڪ آهن، انهن جي عقل خالص ۽ شاندار آهي. سندن تقرير به شاندار آهي.
انهن کي هڪ بنيادي وجود، هڪ رب خدا جو احساس آهي. ٻيو ڪو به نه آهي. ||3||
خدا پاڻ ئي ڪرڻ وارو آهي، ۽ هو پاڻ ئي سببن جو ڪارڻ آهي. هو پاڻ پنهنجي فضل جي نظر عطا ڪري ٿو.
منهنجو دماغ ۽ جسم گرو جي ڪلام سان ڀريل آهي. منهنجو شعور هن جي خدمت ۾ غرق آهي.
اڻ ڏٺل ۽ اڻ ڄاتل رب اندر ۾ رهجي ٿو. هن کي رڳو گرومک ئي نظر اچي ٿو.
اي نانڪ، هو ڏئي ٿو جنهن کي چاهي ٿو. هو پنهنجي مرضيءَ موجب، انسانن جي رهنمائي ڪري ٿو. ||4||5||
مالار، ٽيون مهل، ڌوڪو:
سچي گرو جي ذريعي، انسان خاص مقام حاصل ڪري ٿو، پنهنجي گهر ۾ رب جي حضور جي حويلي.
گروءَ جي ڪلام جي ذريعي، هن جو غرور ۽ غرور دور ٿي ويندو آهي. ||1||
جن جي پيشانيءَ تي نالو لکيل آهي،
رات ۽ ڏينهن جي نالي تي غور ڪيو، هميشه هميشه لاء. اهي رب جي سچي درٻار ۾ عزت وارا آهن. ||1||روڪ||
سچي گرو کان، اهي ذهن جا طريقا ۽ طريقا سکن ٿا. رات ۽ ڏينهن، اهي هميشه پنهنجي رب تي ڌيان ڏيندا آهن.