اي رب جا عاجز ٻانهو، گرو جي تعليمات تي عمل ڪريو، ۽ رب جو نالو رکو.
جيڪو ٻڌندو ۽ ڳالهائيندو سو آزاد ٿيو. رب جي نالي کي جپڻ سان، انسان حسن سان سينگاريل آهي. ||1||روڪ||
جيڪڏهن ڪنهن جي پيشاني تي اعليٰ تقدير لکيل هجي ته رب ان کي رب جي عاجز ٻانهن سان ملڻ جي هدايت ڪري ٿو.
رحم ڪر، ۽ مون کي اوليائن جي درشن جو برڪت وارو نظارو عطا ڪر، جيڪو مون کي تمام غربت ۽ درد کان نجات ڏي. ||2||
رب جا ماڻهو سٺا ۽ شاندار آهن؛ بدقسمتي سان انهن کي بلڪل پسند نه آهي.
جيتري قدر رب جا وڏا بندا هن جي باري ۾ ڳالهائيندا آهن، اوترو ئي بدمعاش انهن تي حملو ڪندا ۽ ڊاهيندا آهن. ||3||
لعنت آهي لعنت آهي انهن بدمعاشن تي جيڪي عاجز، دوست ۽ صحبت پسند نٿا ڪن.
جيڪي گرو جي عزت ۽ شان کي پسند نٿا ڪن سي بي ايمان، ڪاري منهن وارا چور آهن، جن رب ڏانهن منهن موڙيو آهي. ||4||
رحم ڪر، رحم ڪر، مهرباني ڪري مون کي بچائي، پيارا رب. مان نرم ۽ عاجز آهيان - مان توهان جي حفاظت چاهيان ٿو.
مان تنهنجو ٻار آهيان، ۽ تون منهنجو پيءُ آهين، خدا. مهرباني ڪري ٻانهي نانڪ کي معاف ڪر ۽ کيس پاڻ سان ملائي. ||5||2||
رامڪلي، چوٿين مهل:
رب جا دوست، عاجز، مقدس بزرگ آهن؛ رب انهن جي مٿان پنهنجا حفاظتي هٿ وڌائي ٿو.
گرمُخ اُهي مقدس بزرگ آهن، جيڪي خدا کي راضي ڪن ٿا. پنهنجي رحمت ۾، هو انهن کي پاڻ سان ملائي ٿو. ||1||
اي منهنجا مالڪ، منهنجو دماغ رب جي عاجز ٻانهن سان ملڻ جي خواهشمند آهي.
رب جو مٺو، نفيس جوهر امر امروزيا آهي. سنتن سان ملي، مان ان ۾ پيئان. ||1||Pause||
رب جا ماڻهو تمام بلند ۽ بلند آهن. انهن سان ملاقات ڪرڻ سان ئي اعليٰ مرتبو حاصل ٿيندو آهي.
مان رب جي ٻانهن جي ٻانهن جو ٻانهو آهيان. منهنجو رب ۽ مالڪ مون کان راضي آهي. ||2||
عاجز خادم خدمت ڪري ٿو. جيڪو پنهنجي دل، دماغ ۽ جسم ۾ رب جي محبت رکي ٿو، اهو تمام خوش قسمت آهي.
جيڪو پيار کان سواءِ تمام گهڻو ڳالهائيندو آهي، ڪوڙ ڳالهائيندو آهي، ۽ صرف ڪوڙو انعام حاصل ڪندو آهي. ||3||
مون تي رحم ڪر، اي دنيا جا پالڻھار، اي عظيم عطا ڪندڙ. مون کي اوليائن جي پيرن تي ڪرڻ ڏيو.
مان پنهنجو مٿو ڪٽي ڇڏيندس، ۽ ان کي ٽڪر ٽڪر ڪري ڇڏيندس، اي نانڪ، ۽ ان کي سنتن جي هلڻ لاءِ رکي ڇڏيندس. ||4||3||
رامڪلي، چوٿين مهل:
جيڪڏهن مون کي اعليٰ تقدير سان نوازيو ويو ته آئون بغير دير جي رب جي عاجز ٻانهن سان ملندس.
رب جا عاجز بندا امرت جا حوض آهن. وڏي خوش نصيبي سان، هڪ انهن ۾ غسل ڪري ٿو. ||1||
اي منهنجا مالڪ، مون کي رب جي عاجز ٻانهن لاء ڪم ڪرڻ ڏي.
مان پاڻي کڻان ٿو، پنن کي موهيندس ۽ انهن لاءِ اناج پيس. مان انهن جي پيرن کي مساج ۽ ڌوء. مان انهن جي پيرن جي مٽيءَ کي پنهنجي پيشانيءَ تي لڳايو. ||1||روڪ||
رب جا ذليل ٻانهن وڏا، تمام وڏا، سڀ کان وڏو ۽ سڀ کان اعليٰ؛ اهي اسان کي سچي گرو سان ملڻ جي هدايت ڪن ٿا.
ٻيو ڪو به سچو گرو جيترو وڏو ناهي. سچي گروءَ سان ملي، مان رب جو غور ڪريان ٿو، اصلي ذات. ||2||
جيڪي سچي گروءَ جي پناهه ڳولين ٿا، تن کي رب ملي ٿو. منھنجو پالڻھار ۽ پالڻھار سندن عزت بچائي.
ڪي پنھنجن مقصدن لاءِ ايندا آھن، ۽ گرو جي اڳيان ويھندا آھن. اهي سماڌيءَ ۾ ائين ظاهر ڪن ٿا، جيئن اکيون بند ڪري سارس. ||3||
مسڪينن ۽ غريبن سان واسطو رکڻ، سارس ۽ ڪاوءَ وانگر، زهر جي لاش کي کارائڻ برابر آهي.
نانڪ: اي خدا، مون کي سنگت، جماعت سان گڏ ڪر. سنگت سان گڏ، مان سونهن بڻجي ويندس. ||4||4||