ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 881
ਰਾਮ ਜਨ ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮੁ ਬੋਲਾਇ ॥
raam jan guramat raam bolaae |O demütiger Diener des Herrn, folge den Lehren des Gurus und singe den Namen des Herrn.
ਜੋ ਜੋ ਸੁਣੈ ਕਹੈ ਸੋ ਮੁਕਤਾ ਰਾਮ ਜਪਤ ਸੋਹਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jo jo sunai kahai so mukataa raam japat sohaae |1| rahaau |Wer es hört und spricht, wird befreit; wer den Namen des Herrn singt, wird mit Schönheit geschmückt. ||1||Pause||
ਜੇ ਵਡਭਾਗ ਹੋਵਹਿ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਹਰਿ ਰਾਮ ਜਨਾ ਭੇਟਾਇ ॥
je vaddabhaag hoveh mukh masatak har raam janaa bhettaae |Wenn jemand ein überaus hohes Schicksal auf der Stirn geschrieben hat, führt ihn der Herr zu den demütigen Dienern des Herrn.
ਦਰਸਨੁ ਸੰਤ ਦੇਹੁ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਭੁ ਦਾਲਦੁ ਦੁਖੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥੨॥
darasan sant dehu kar kirapaa sabh daalad dukh leh jaae |2|Sei gnädig und gewähre mir die gesegnete Vision des Darshan der Heiligen, die mich von aller Armut und allem Schmerz befreien wird. ||2||
ਹਰਿ ਕੇ ਲੋਗ ਰਾਮ ਜਨ ਨੀਕੇ ਭਾਗਹੀਣ ਨ ਸੁਖਾਇ ॥
har ke log raam jan neeke bhaagaheen na sukhaae |Die Leute des Herrn sind gut und erhaben; die Unglücklichen mögen sie überhaupt nicht.
ਜਿਉ ਜਿਉ ਰਾਮ ਕਹਹਿ ਜਨ ਊਚੇ ਨਰ ਨਿੰਦਕ ਡੰਸੁ ਲਗਾਇ ॥੩॥
jiau jiau raam kaheh jan aooche nar nindak ddans lagaae |3|Je mehr die erhabenen Diener des Herrn von ihm sprechen, desto heftiger werden sie von Verleumdern angegriffen und verletzt. ||3||
ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਨਰ ਨਿੰਦਕ ਜਿਨ ਜਨ ਨਹੀ ਭਾਏ ਹਰਿ ਕੇ ਸਖਾ ਸਖਾਇ ॥
dhrig dhrig nar nindak jin jan nahee bhaae har ke sakhaa sakhaae |Verflucht, verflucht sind die Verleumder, die die Demütigen, die Freunde und Gefährten des Herrn, nicht mögen.
ਸੇ ਹਰਿ ਕੇ ਚੋਰ ਵੇਮੁਖ ਮੁਖ ਕਾਲੇ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੀ ਪੈਜ ਨ ਭਾਇ ॥੪॥
se har ke chor vemukh mukh kaale jin gur kee paij na bhaae |4|Diejenigen, denen die Ehre und der Ruhm des Gurus nicht gefallen, sind treulose, schwarzgesichtige Diebe, die dem Herrn den Rücken gekehrt haben. ||4||
ਦਇਆ ਦਇਆ ਕਰਿ ਰਾਖਹੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਹਮ ਦੀਨ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਇ ॥
deaa deaa kar raakhahu har jeeo ham deen teree saranaae |Hab Erbarmen, hab Erbarmen, bitte rette mich, lieber Herr. Ich bin sanftmütig und demütig – ich suche Deinen Schutz.
ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੁਮ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥੫॥੨॥
ham baarik tum pitaa prabh mere jan naanak bakhas milaae |5|2|Ich bin Dein Kind und Du bist mein Vater, Gott. Bitte vergib dem Diener Nanak und verschmelze ihn mit Dir. ||5||2||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
raamakalee mahalaa 4 |Raamkalee, Vierter Mehl:
ਹਰਿ ਕੇ ਸਖਾ ਸਾਧ ਜਨ ਨੀਕੇ ਤਿਨ ਊਪਰਿ ਹਾਥੁ ਵਤਾਵੈ ॥
har ke sakhaa saadh jan neeke tin aoopar haath vataavai |Erhaben sind die Freunde des Herrn, die demütigen, heiligen Heiligen; über ihnen breitet der Herr seine schützenden Hände aus.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਧ ਸੇਈ ਪ੍ਰਭ ਭਾਏ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵੈ ॥੧॥
guramukh saadh seee prabh bhaae kar kirapaa aap milaavai |1|Die Gurmukhs sind die Heiligen, die Gott gefallen. In seiner Barmherzigkeit vereint er sie mit sich. ||1||
ਰਾਮ ਮੋ ਕਉ ਹਰਿ ਜਨ ਮੇਲਿ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ॥
raam mo kau har jan mel man bhaavai |O Herr, mein Geist sehnt sich danach, die demütigen Diener des Herrn zu treffen.
ਅਮਿਉ ਅਮਿਉ ਹਰਿ ਰਸੁ ਹੈ ਮੀਠਾ ਮਿਲਿ ਸੰਤ ਜਨਾ ਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
amiau amiau har ras hai meetthaa mil sant janaa mukh paavai |1| rahaau |Die süße, subtile Essenz des Herrn ist unsterbliche Ambrosia. Wenn ich die Heiligen treffe, trinke ich sie. ||1||Pause||
ਹਰਿ ਕੇ ਲੋਗ ਰਾਮ ਜਨ ਊਤਮ ਮਿਲਿ ਊਤਮ ਪਦਵੀ ਪਾਵੈ ॥
har ke log raam jan aootam mil aootam padavee paavai |Die Leute des Herrn sind die Erhabensten und Erhabensten. Wer ihnen begegnet, erlangt den erhabensten Status.
ਹਮ ਹੋਵਤ ਚੇਰੀ ਦਾਸ ਦਾਸਨ ਕੀ ਮੇਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਖੁਸੀ ਕਰਾਵੈ ॥੨॥
ham hovat cheree daas daasan kee meraa tthaakur khusee karaavai |2|Ich bin der Sklave des Sklaven der Sklaven des Herrn; mein Herr und Meister ist mit mir zufrieden. ||2||
ਸੇਵਕ ਜਨ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਰਿਦ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਵੈ ॥
sevak jan seveh se vaddabhaagee rid man tan preet lagaavai |Der demütige Diener dient; wer die Liebe zum Herrn in seinem Herzen, seinem Geist und seinem Körper bewahrt, ist sehr glücklich.
ਬਿਨੁ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਰਹਿ ਬਹੁ ਬਾਤਾ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕੂੜੋ ਫਲੁ ਪਾਵੈ ॥੩॥
bin preetee kareh bahu baataa koorr bol koorro fal paavai |3|Wer zu viel ohne Liebe redet, spricht Unwahrheiten und erhält nur falsche Belohnungen. ||3||
ਮੋ ਕਉ ਧਾਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਜਗਜੀਵਨ ਦਾਤੇ ਹਰਿ ਸੰਤ ਪਗੀ ਲੇ ਪਾਵੈ ॥
mo kau dhaar kripaa jagajeevan daate har sant pagee le paavai |Hab Erbarmen mit mir, oh Herr der Welt, oh großer Geber; lass mich den Heiligen zu Füßen fallen.
ਹਉ ਕਾਟਉ ਕਾਟਿ ਬਾਢਿ ਸਿਰੁ ਰਾਖਉ ਜਿਤੁ ਨਾਨਕ ਸੰਤੁ ਚੜਿ ਆਵੈ ॥੪॥੩॥
hau kaattau kaatt baadt sir raakhau jit naanak sant charr aavai |4|3|Ich würde mir den Kopf abschlagen und ihn in Stücke schneiden, oh Nanak, und ihn niederlegen, damit die Heiligen darauf gehen können. ||4||3||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
raamakalee mahalaa 4 |Raamkalee, Vierter Mehl:
ਜੇ ਵਡਭਾਗ ਹੋਵਹਿ ਵਡ ਮੇਰੇ ਜਨ ਮਿਲਦਿਆ ਢਿਲ ਨ ਲਾਈਐ ॥
je vaddabhaag hoveh vadd mere jan miladiaa dtil na laaeeai |Wenn mir das allerhöchste Schicksal zuteil wird, werde ich unverzüglich den demütigen Dienern des Herrn begegnen.
ਹਰਿ ਜਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੁੰਟ ਸਰ ਨੀਕੇ ਵਡਭਾਗੀ ਤਿਤੁ ਨਾਵਾਈਐ ॥੧॥
har jan amrit kuntt sar neeke vaddabhaagee tith naavaaeeai |1|Die demütigen Diener des Herrn sind Teiche voll ambrosischen Nektars; mit großem Glück badet man darin. ||1||
ਰਾਮ ਮੋ ਕਉ ਹਰਿ ਜਨ ਕਾਰੈ ਲਾਈਐ ॥
raam mo kau har jan kaarai laaeeai |O Herr, lass mich für die demütigen Diener des Herrn arbeiten.
ਹਉ ਪਾਣੀ ਪਖਾ ਪੀਸਉ ਸੰਤ ਆਗੈ ਪਗ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
hau paanee pakhaa peesau sant aagai pag mal mal dhoor mukh laaeeai |1| rahaau |Ich trage Wasser, schwinge den Fächer und mahle das Korn für sie; ich massiere und wasche ihre Füße. Ich streue den Staub ihrer Füße auf meine Stirn. ||1||Pause||
ਹਰਿ ਜਨ ਵਡੇ ਵਡੇ ਵਡ ਊਚੇ ਜੋ ਸਤਗੁਰ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈਐ ॥
har jan vadde vadde vadd aooche jo satagur mel milaaeeai |Die demütigen Diener des Herrn sind groß, sehr groß, die Größten und Erhabensten; sie führen uns zur Begegnung mit dem Wahren Guru.
ਸਤਗੁਰ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਮਿਲਿ ਸਤਗੁਰ ਪੁਰਖ ਧਿਆਈਐ ॥੨॥
satagur jevadd avar na koee mil satagur purakh dhiaaeeai |2|Niemand sonst ist so groß wie der Wahre Guru. Wenn ich dem Wahren Guru begegne, meditiere ich über den Herrn, das Ursprüngliche Wesen. ||2||
ਸਤਗੁਰ ਸਰਣਿ ਪਰੇ ਤਿਨ ਪਾਇਆ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਲਾਜ ਰਖਾਈਐ ॥
satagur saran pare tin paaeaa mere tthaakur laaj rakhaaeeai |Wer das Heiligtum des Wahren Gurus sucht, findet den Herrn. Mein Herr und Meister rettet ihre Ehre.
ਇਕਿ ਅਪਣੈ ਸੁਆਇ ਆਇ ਬਹਹਿ ਗੁਰ ਆਗੈ ਜਿਉ ਬਗੁਲ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਈਐ ॥੩॥
eik apanai suaae aae baheh gur aagai jiau bagul samaadh lagaaeeai |3|Manche kommen aus eigenen Gründen und sitzen vor dem Guru. Sie geben vor, im Samadhi zu sein, wie Störche mit geschlossenen Augen. ||3||
ਬਗੁਲਾ ਕਾਗ ਨੀਚ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਕਰੰਗ ਬਿਖੂ ਮੁਖਿ ਲਾਈਐ ॥
bagulaa kaag neech kee sangat jaae karang bikhoo mukh laaeeai |Sich mit den Elenden und Niedrigen, wie dem Storch und der Krähe, zu umgeben, ist so, als würde man sich von einem Giftkadaver ernähren.
ਨਾਨਕ ਮੇਲਿ ਮੇਲਿ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਹੰਸੁ ਕਰਾਈਐ ॥੪॥੪॥
naanak mel mel prabh sangat mil sangat hans karaaeeai |4|4|Nanak: O Gott, vereinige mich mit dem Sangat, der Gemeinde. Vereint mit dem Sangat werde ich ein Schwan. ||4||4||