ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 1034
ਅਨਹਦੁ ਵਾਜੈ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਜੈ ॥
anahad vaajai bhram bhau bhaajai |Wenn der unangeschlagene Tonstrom erklingt, verschwinden Zweifel und Angst.
ਸਗਲ ਬਿਆਪਿ ਰਹਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਛਾਜੈ ॥
sagal biaap rahiaa prabh chhaajai |Gott ist allgegenwärtig und spendet allen Schatten.
ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦਰਿ ਸੋਹੈ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੧੦॥
sabh teree too guramukh jaataa dar sohai gun gaaeidaa |10|Alles gehört Dir; die Gurmukhs kennen Dich. Sie singen Dein Lob und sehen wunderschön aus an Deinem Hof. ||10||
ਆਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸੋਈ ॥
aad niranjan niramal soee |Er ist der Ursprüngliche Herr, makellos und rein.
ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥
avar na jaanaa doojaa koee |Ich kenne überhaupt keinen anderen.
ਏਕੰਕਾਰੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਗਵਾਇਦਾ ॥੧੧॥
ekankaar vasai man bhaavai haumai garab gavaaeidaa |11|Der eine universelle Schöpferherr wohnt im Inneren und erfreut den Geist derer, die Egoismus und Stolz verbannen. ||11||
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ॥
amrit peea satigur deea |Ich trinke den ambrosischen Nektar, den mir der Wahre Guru gibt.
ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਦੂਆ ਤੀਆ ॥
avar na jaanaa dooaa teea |Einen anderen zweiten oder dritten kenne ich nicht.
ਏਕੋ ਏਕੁ ਸੁ ਅਪਰ ਪਰੰਪਰੁ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਇਦਾ ॥੧੨॥
eko ek su apar paranpar parakh khajaanai paaeidaa |12|Er ist der Eine, Einzigartige, Unendliche und Endlose Herr. Er schätzt alle Wesen und legt einige in Seine Schatzkammer. ||12||
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਸਚੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥
giaan dhiaan sach gahir ganbheeraa |Spirituelle Weisheit und Meditation über den Wahren Herrn sind tiefgründig und tiefgreifend.
ਕੋਇ ਨ ਜਾਣੈ ਤੇਰਾ ਚੀਰਾ ॥
koe na jaanai teraa cheeraa |Niemand kennt Deine Weite.
ਜੇਤੀ ਹੈ ਤੇਤੀ ਤੁਧੁ ਜਾਚੈ ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਪਾਇਦਾ ॥੧੩॥
jetee hai tetee tudh jaachai karam milai so paaeidaa |13|Alle, die sind, flehen Dich an. Du kannst nur durch Deine Gnade erreicht werden. ||13||
ਕਰਮੁ ਧਰਮੁ ਸਚੁ ਹਾਥਿ ਤੁਮਾਰੈ ॥
karam dharam sach haath tumaarai |Du hältst Karma und Dharma in Deinen Händen, oh wahrer Herr.
ਵੇਪਰਵਾਹ ਅਖੁਟ ਭੰਡਾਰੈ ॥
veparavaah akhutt bhanddaarai |O unabhängiger Herr, deine Schätze sind unerschöpflich.
ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਕਿਰਪਾਲੁ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੧੪॥
too deaal kirapaal sadaa prabh aape mel milaaeidaa |14|Du bist ewig gütig und barmherzig, Gott. Du verbindest uns in Deiner Union. ||14||
ਆਪੇ ਦੇਖਿ ਦਿਖਾਵੈ ਆਪੇ ॥
aape dekh dikhaavai aape |Sie selbst sehen und sorgen dafür, dass Sie gesehen werden.
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥
aape thaap uthaape aape |Du selbst gründest und Du selbst zerstörst.
ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਇਦਾ ॥੧੫॥
aape jorr vichhorre karataa aape maar jeevaaeidaa |15|Der Schöpfer selbst vereint und trennt; er selbst tötet und verjüngt. ||15||
ਜੇਤੀ ਹੈ ਤੇਤੀ ਤੁਧੁ ਅੰਦਰਿ ॥
jetee hai tetee tudh andar |So viel wie es gibt, ist in Dir enthalten.
ਦੇਖਹਿ ਆਪਿ ਬੈਸਿ ਬਿਜ ਮੰਦਰਿ ॥
dekheh aap bais bij mandar |Sie betrachten Ihre Schöpfung, während Sie in Ihrem königlichen Palast sitzen.
ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਹਰਿ ਦਰਸਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੬॥੧॥੧੩॥
naanak saach kahai benantee har darasan sukh paaeidaa |16|1|13|Nanak spricht dieses wahre Gebet: „Beim Betrachten der gesegneten Vision des Darshan des Herrn habe ich Frieden gefunden.“ ||16||1||13||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |Maaroo, Erster Mehl:
ਦਰਸਨੁ ਪਾਵਾ ਜੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਾ ॥
darasan paavaa je tudh bhaavaa |Wenn ich Dir gefalle, Herr, dann erhalte ich die gesegnete Vision Deines Darshan.
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
bhaae bhagat saache gun gaavaa |In liebevoller und hingebungsvoller Anbetung, oh wahrer Herr, singe ich Dein herrliches Lob.
ਤੁਧੁ ਭਾਣੇ ਤੂ ਭਾਵਹਿ ਕਰਤੇ ਆਪੇ ਰਸਨ ਰਸਾਇਦਾ ॥੧॥
tudh bhaane too bhaaveh karate aape rasan rasaaeidaa |1|Durch Deinen Willen, oh Herr und Schöpfer, bist Du mir angenehm geworden und so süß für meine Zunge. ||1||
ਸੋਹਨਿ ਭਗਤ ਪ੍ਰਭੂ ਦਰਬਾਰੇ ॥
sohan bhagat prabhoo darabaare |Die Gläubigen sehen im Darbaar, dem Hof Gottes, wunderschön aus.
ਮੁਕਤੁ ਭਏ ਹਰਿ ਦਾਸ ਤੁਮਾਰੇ ॥
mukat bhe har daas tumaare |Deine Sklaven, Herr, sind befreit.
ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ॥੨॥
aap gavaae terai rang raate anadin naam dhiaaeidaa |2|Sie beseitigen ihre Selbstgefälligkeit und sind auf Deine Liebe eingestimmt. Tag und Nacht meditieren sie über Naam, den Namen des Herrn. ||2||
ਈਸਰੁ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ॥
eesar brahamaa devee devaa |Shiva, Brahma, Götter und Göttinnen,
ਇੰਦ੍ਰ ਤਪੇ ਮੁਨਿ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ॥
eindr tape mun teree sevaa |Indra, Asketen und stille Weise dienen Dir.
ਜਤੀ ਸਤੀ ਕੇਤੇ ਬਨਵਾਸੀ ਅੰਤੁ ਨ ਕੋਈ ਪਾਇਦਾ ॥੩॥
jatee satee kete banavaasee ant na koee paaeidaa |3|Zölibatäre, Wohltätige und die vielen Waldbewohner haben die Grenzen des Herrn nicht gefunden. ||3||
ਵਿਣੁ ਜਾਣਾਏ ਕੋਇ ਨ ਜਾਣੈ ॥
vin jaanaae koe na jaanai |Niemand kennt Dich, es sei denn, Du lässt es andere wissen.
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੁ ਆਪਣ ਭਾਣੈ ॥
jo kichh kare su aapan bhaanai |Was auch immer getan wird, geschieht durch Deinen Willen.
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੀਅ ਉਪਾਏ ਭਾਣੈ ਸਾਹ ਲਵਾਇਦਾ ॥੪॥
lakh chauraaseeh jeea upaae bhaanai saah lavaaeidaa |4|Du hast die 8,4 Millionen Arten von Lebewesen erschaffen; durch Deinen Willen atmen sie. ||4||
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਿਹਚਉ ਹੋਵੈ ॥
jo tis bhaavai so nihchau hovai |Was auch immer Deinem Willen gefällt, geschieht zweifellos.
ਮਨਮੁਖੁ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ਰੋਵੈ ॥
manamukh aap ganaae rovai |Der eigensinnige Manmukh protzt und scheitert.
ਨਾਵਹੁ ਭੁਲਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਏ ਆਇ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੫॥
naavahu bhulaa tthaur na paae aae jaae dukh paaeidaa |5|Er vergisst den Namen und findet keinen Ort der Ruhe. Er wird immer wieder neu geboren und erleidet Schmerzen. ||5||
ਨਿਰਮਲ ਕਾਇਆ ਊਜਲ ਹੰਸਾ ॥
niramal kaaeaa aoojal hansaa |Rein ist der Körper und makellos ist die Schwanenseele;
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਅੰਸਾ ॥
tis vich naam niranjan ansaa |Darin liegt die makellose Essenz von Naam.
ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਕਰਿ ਪੀਵੈ ਬਾਹੁੜਿ ਦੂਖੁ ਨ ਪਾਇਦਾ ॥੬॥
sagale dookh amrit kar peevai baahurr dookh na paaeidaa |6|Solch ein Wesen trinkt all seine Schmerzen wie ambrosischen Nektar; es erleidet nie wieder Kummer. ||6||
ਬਹੁ ਸਾਦਹੁ ਦੂਖੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ॥
bahu saadahu dookh paraapat hovai |Für seine maßlosen Genüsse erhält er nur Schmerz;
ਭੋਗਹੁ ਰੋਗ ਸੁ ਅੰਤਿ ਵਿਗੋਵੈ ॥
bhogahu rog su ant vigovai |Durch seine Genüsse zieht er sich Krankheiten zu und siecht schließlich dahin.
ਹਰਖਹੁ ਸੋਗੁ ਨ ਮਿਟਈ ਕਬਹੂ ਵਿਣੁ ਭਾਣੇ ਭਰਮਾਇਦਾ ॥੭॥
harakhahu sog na mittee kabahoo vin bhaane bharamaaeidaa |7|Seine Freude kann seinen Schmerz niemals auslöschen. Ohne den Willen des Herrn zu akzeptieren, irrt er verloren und verwirrt umher. ||7||
ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਭਵੈ ਸਬਾਈ ॥
giaan vihoonee bhavai sabaaee |Ohne spirituelle Weisheit wandern sie alle einfach umher.
ਸਾਚਾ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
saachaa rav rahiaa liv laaee |Der wahre Herr ist überall und in jeder Hinsicht allgegenwärtig und liebevoll engagiert.
ਨਿਰਭਉ ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੮॥
nirbhau sabad guroo sach jaataa jotee jot milaaeidaa |8|Der furchtlose Herr wird durch das Shabad erkannt, das Wort des wahren Gurus; das eigene Licht verschmilzt mit dem Licht. ||8||
ਅਟਲੁ ਅਡੋਲੁ ਅਤੋਲੁ ਮੁਰਾਰੇ ॥
attal addol atol muraare |Er ist der ewige, unveränderliche und unermessliche Herr.
ਖਿਨ ਮਹਿ ਢਾਹੇ ਫੇਰਿ ਉਸਾਰੇ ॥
khin meh dtaahe fer usaare |In einem Augenblick zerstört er und baut dann wieder auf.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਮਿਤਿ ਨਹੀ ਕੀਮਤਿ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਪਤੀਆਇਦਾ ॥੯॥
roop na rekhiaa mit nahee keemat sabad bhed pateeaeidaa |9|Er hat keine Form oder Gestalt, keine Grenzen oder Werte. Vom Shabad durchbohrt ist man zufrieden. ||9||