ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 613
ਜਿਹ ਜਨ ਓਟ ਗਹੀ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ਸੇ ਸੁਖੀਏ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣੇ ॥
jih jan ott gahee prabh teree se sukhee prabh sarane |Diejenigen, die sich fest an Deiner Unterstützung festhalten, Gott, sind in Deinem Heiligtum glücklich.
ਜਿਹ ਨਰ ਬਿਸਰਿਆ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ਤੇ ਦੁਖੀਆ ਮਹਿ ਗਨਣੇ ॥੨॥
jih nar bisariaa purakh bidhaataa te dukheea meh ganane |2|Doch jene bescheidenen Wesen, die den Urherrn, den Architekten des Schicksals, vergessen, zählen zu den elendsten Wesen. ||2||
ਜਿਹ ਗੁਰ ਮਾਨਿ ਪ੍ਰਭੂ ਲਿਵ ਲਾਈ ਤਿਹ ਮਹਾ ਅਨੰਦ ਰਸੁ ਕਰਿਆ ॥
jih gur maan prabhoo liv laaee tih mahaa anand ras kariaa |Wer Vertrauen in den Guru hat und Gott liebevoll verbunden ist, genießt die Wonnen höchster Ekstase.
ਜਿਹ ਪ੍ਰਭੂ ਬਿਸਾਰਿ ਗੁਰ ਤੇ ਬੇਮੁਖਾਈ ਤੇ ਨਰਕ ਘੋਰ ਮਹਿ ਪਰਿਆ ॥੩॥
jih prabhoo bisaar gur te bemukhaaee te narak ghor meh pariaa |3|Wer Gott vergisst und den Guru im Stich lässt, fällt in die schrecklichste Hölle. ||3||
ਜਿਤੁ ਕੋ ਲਾਇਆ ਤਿਤ ਹੀ ਲਾਗਾ ਤੈਸੋ ਹੀ ਵਰਤਾਰਾ ॥
jit ko laaeaa tith hee laagaa taiso hee varataaraa |So wie der Herr jemanden engagiert, so engagiert sich dieser und so verhält er sich auch.
ਨਾਨਕ ਸਹ ਪਕਰੀ ਸੰਤਨ ਕੀ ਰਿਦੈ ਭਏ ਮਗਨ ਚਰਨਾਰਾ ॥੪॥੪॥੧੫॥
naanak sah pakaree santan kee ridai bhe magan charanaaraa |4|4|15|Nanak hat Zuflucht bei den Heiligen gesucht; sein Herz ist in die Füße des Herrn versunken. ||4||4||15||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
soratth mahalaa 5 |Sorat'h, Fünfter Mehl:
ਰਾਜਨ ਮਹਿ ਰਾਜਾ ਉਰਝਾਇਓ ਮਾਨਨ ਮਹਿ ਅਭਿਮਾਨੀ ॥
raajan meh raajaa urajhaaeio maanan meh abhimaanee |Da der König in königliche Angelegenheiten verstrickt ist und der Egoist in seinen eigenen Egoismus,
ਲੋਭਨ ਮਹਿ ਲੋਭੀ ਲੋਭਾਇਓ ਤਿਉ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਚੇ ਗਿਆਨੀ ॥੧॥
lobhan meh lobhee lobhaaeio tiau har rang rache giaanee |1|und der gierige Mensch wird von der Gier verführt, ebenso wie der spirituell Erleuchtete, der in der Liebe des Herrn aufgeht. ||1||
ਹਰਿ ਜਨ ਕਉ ਇਹੀ ਸੁਹਾਵੈ ॥
har jan kau ihee suhaavai |Dies gebührt dem Diener des Herrn.
ਪੇਖਿ ਨਿਕਟਿ ਕਰਿ ਸੇਵਾ ਸਤਿਗੁਰ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨਿ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
pekh nikatt kar sevaa satigur har keeratan hee tripataavai | rahaau |Während er den Herrn in seiner Nähe sieht, dient er dem Wahren Guru und wird durch das Kirtan der Lobpreisungen des Herrn zufriedengestellt. ||Pause||
ਅਮਲਨ ਸਿਉ ਅਮਲੀ ਲਪਟਾਇਓ ਭੂਮਨ ਭੂਮਿ ਪਿਆਰੀ ॥
amalan siau amalee lapattaaeio bhooman bhoom piaaree |Der Süchtige ist süchtig nach seiner Droge und der Grundbesitzer liebt sein Land.
ਖੀਰ ਸੰਗਿ ਬਾਰਿਕੁ ਹੈ ਲੀਨਾ ਪ੍ਰਭ ਸੰਤ ਐਸੇ ਹਿਤਕਾਰੀ ॥੨॥
kheer sang baarik hai leenaa prabh sant aaise hitakaaree |2|So wie das Baby an seiner Milch hängt, so liebt der Heilige Gott. ||2||
ਬਿਦਿਆ ਮਹਿ ਬਿਦੁਅੰਸੀ ਰਚਿਆ ਨੈਨ ਦੇਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
bidiaa meh biduansee rachiaa nain dekh sukh paaveh |Der Gelehrte ist in die Gelehrsamkeit vertieft und seine Augen freuen sich, zu sehen.
ਜੈਸੇ ਰਸਨਾ ਸਾਦਿ ਲੁਭਾਨੀ ਤਿਉ ਹਰਿ ਜਨ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ॥੩॥
jaise rasanaa saad lubhaanee tiau har jan har gun gaaveh |3|Wie die Zunge die Geschmäcker genießt, so singt der demütige Diener des Herrn die glorreichen Lobpreisungen des Herrn. ||3||
ਜੈਸੀ ਭੂਖ ਤੈਸੀ ਕਾ ਪੂਰਕੁ ਸਗਲ ਘਟਾ ਕਾ ਸੁਆਮੀ ॥
jaisee bhookh taisee kaa poorak sagal ghattaa kaa suaamee |Wie der Hunger, so ist auch der Erfüller. Er ist der Herr und Meister aller Herzen.
ਨਾਨਕ ਪਿਆਸ ਲਗੀ ਦਰਸਨ ਕੀ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲਿਆ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥੪॥੫॥੧੬॥
naanak piaas lagee darasan kee prabh miliaa antarajaamee |4|5|16|Nanak dürstet nach der gesegneten Vision des Darshan des Herrn; er ist Gott begegnet, dem Inneren Wissenden, dem Erforscher der Herzen. ||4||5||16||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
soratth mahalaa 5 |Sorat'h, Fünfter Mehl:
ਹਮ ਮੈਲੇ ਤੁਮ ਊਜਲ ਕਰਤੇ ਹਮ ਨਿਰਗੁਨ ਤੂ ਦਾਤਾ ॥
ham maile tum aoojal karate ham niragun too daataa |Wir sind schmutzig, und Du bist makellos, oh Herr und Schöpfer. Wir sind wertlos, und Du bist der große Geber.
ਹਮ ਮੂਰਖ ਤੁਮ ਚਤੁਰ ਸਿਆਣੇ ਤੂ ਸਰਬ ਕਲਾ ਕਾ ਗਿਆਤਾ ॥੧॥
ham moorakh tum chatur siaane too sarab kalaa kaa giaataa |1|Wir sind Narren, und Du bist weise und allwissend. Du weißt alles. ||1||
ਮਾਧੋ ਹਮ ਐਸੇ ਤੂ ਐਸਾ ॥
maadho ham aaise too aaisaa |O Herr, das sind wir und das bist Du.
ਹਮ ਪਾਪੀ ਤੁਮ ਪਾਪ ਖੰਡਨ ਨੀਕੋ ਠਾਕੁਰ ਦੇਸਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ham paapee tum paap khanddan neeko tthaakur desaa | rahaau |Wir sind Sünder, und Du bist der Zerstörer der Sünden. Deine Wohnstätte ist so schön, oh Herr und Meister. ||Pause||
ਤੁਮ ਸਭ ਸਾਜੇ ਸਾਜਿ ਨਿਵਾਜੇ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਦੇ ਪ੍ਰਾਨਾ ॥
tum sabh saaje saaj nivaaje jeeo pindd de praanaa |Du formst alles, und nachdem Du es geformt hast, segnest Du es. Du schenkst ihm Seele, Körper und den Atem des Lebens.
ਨਿਰਗੁਨੀਆਰੇ ਗੁਨੁ ਨਹੀ ਕੋਈ ਤੁਮ ਦਾਨੁ ਦੇਹੁ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ॥੨॥
niraguneeaare gun nahee koee tum daan dehu miharavaanaa |2|Wir sind wertlos – wir besitzen überhaupt keine Tugend; bitte segne uns mit Deiner Gabe, oh barmherziger Herr und Meister. ||2||
ਤੁਮ ਕਰਹੁ ਭਲਾ ਹਮ ਭਲੋ ਨ ਜਾਨਹ ਤੁਮ ਸਦਾ ਸਦਾ ਦਇਆਲਾ ॥
tum karahu bhalaa ham bhalo na jaanah tum sadaa sadaa deaalaa |Du tust Gutes für uns, aber wir betrachten es nicht als gut. Du bist gütig und mitfühlend, für immer und ewig.
ਤੁਮ ਸੁਖਦਾਈ ਪੁਰਖ ਬਿਧਾਤੇ ਤੁਮ ਰਾਖਹੁ ਅਪੁਨੇ ਬਾਲਾ ॥੩॥
tum sukhadaaee purakh bidhaate tum raakhahu apune baalaa |3|Du bist der Geber des Friedens, der Urherr, der Architekt des Schicksals. Bitte rette uns, Deine Kinder! ||3||
ਤੁਮ ਨਿਧਾਨ ਅਟਲ ਸੁਲਿਤਾਨ ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਜਾਚੈ ॥
tum nidhaan attal sulitaan jeea jant sabh jaachai |Du bist der Schatz, ewiger Herr und König. Alle Wesen und Geschöpfe flehen dich an.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਹਮ ਇਹੈ ਹਵਾਲਾ ਰਾਖੁ ਸੰਤਨ ਕੈ ਪਾਛੈ ॥੪॥੬॥੧੭॥
kahu naanak ham ihai havaalaa raakh santan kai paachhai |4|6|17|Nanak sagt: „Das ist unsere Lage. Bitte, Herr, halte uns auf dem Pfad der Heiligen.“ ||4||6||17||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ॥
soratth mahalaa 5 ghar 2 |Sorat'h, Fünftes Mehl, Zweites Haus:
ਮਾਤ ਗਰਭ ਮਹਿ ਆਪਨ ਸਿਮਰਨੁ ਦੇ ਤਹ ਤੁਮ ਰਾਖਨਹਾਰੇ ॥
maat garabh meh aapan simaran de tah tum raakhanahaare |Im Mutterleib hast Du uns mit Deiner meditativen Erinnerung gesegnet und uns dort bewahrt.
ਪਾਵਕ ਸਾਗਰ ਅਥਾਹ ਲਹਰਿ ਮਹਿ ਤਾਰਹੁ ਤਾਰਨਹਾਰੇ ॥੧॥
paavak saagar athaah lahar meh taarahu taaranahaare |1|Trage uns bitte durch die zahllosen Wellen des Feuerozeans und rette uns, oh Herr und Retter! ||1||
ਮਾਧੌ ਤੂ ਠਾਕੁਰੁ ਸਿਰਿ ਮੋਰਾ ॥
maadhau too tthaakur sir moraa |O Herr, du bist der Meister über meinem Kopf.
ਈਹਾ ਊਹਾ ਤੁਹਾਰੋ ਧੋਰਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
eehaa aoohaa tuhaaro dhoraa | rahaau |Hier und im Jenseits bist nur Du meine Stütze. ||Pause||
ਕੀਤੇ ਕਉ ਮੇਰੈ ਸੰਮਾਨੈ ਕਰਣਹਾਰੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਜਾਨੈ ॥
keete kau merai samaanai karanahaar trin jaanai |Er betrachtet die Schöpfung wie einen Berg aus Gold und sieht den Schöpfer als einen Grashalm.
ਤੂ ਦਾਤਾ ਮਾਗਨ ਕਉ ਸਗਲੀ ਦਾਨੁ ਦੇਹਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਨੈ ॥੨॥
too daataa maagan kau sagalee daan dehi prabh bhaanai |2|Du bist der große Geber und wir sind alle bloße Bettler. O Gott, du gibst Gaben gemäß deinem Willen. ||2||
ਖਿਨ ਮਹਿ ਅਵਰੁ ਖਿਨੈ ਮਹਿ ਅਵਰਾ ਅਚਰਜ ਚਲਤ ਤੁਮਾਰੇ ॥
khin meh avar khinai meh avaraa acharaj chalat tumaare |In einem Augenblick bist Du eine Sache, und im nächsten Augenblick bist Du eine andere. Wunderbar sind Deine Wege!
ਰੂੜੋ ਗੂੜੋ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੋ ਊਚੌ ਅਗਮ ਅਪਾਰੇ ॥੩॥
roorro goorro gahir ganbheero aoochau agam apaare |3|Du bist wunderschön, geheimnisvoll, tiefgründig, unergründlich, erhaben, unerreichbar und unendlich. ||3||